فریبا نباتی

بخشی از داستان با این بیت‌ها نقل می‌شود «شکر لب داشت با خود ساغری شیر/ به دستش داد کاین بر یاد من گیر / ستد شیر از کف شیرین جوانمرد/ به شیرینی چه گویم چون شکر خورد / چو شیرین ساقی‌ای باشد هم آغوش/ نه شیر ار زهر باشد هم شود نوش / چو مست از جام می نگذاشت باقی/ ز مجلس عزم رفتن کرد ساقی» که گفته‌اند مطرع «چو مست از جام می نگذاشت باقی» باید حذف شود.