دقايقي از وقت مقرر
ملاقات مي گذرد، در آن لحظات بابايي به ساعت خود نگاه مي کند و متوجه مي
شود وقت نماز است بلافاصله در همان اتاق انتظار با آن شرايط حاکم بر آمريکا
و خصوصاً محيط نظامي و اين که او در حساس ترين شرايط قرار است تأييد نهايي
چند سال آموزش و تحصيل خود را از ژنرال آمريکايي دريافت کند، همان جا
زيراندازي براي خود پيدا مي کند و بلافاصله به نماز مي ايستد، لحظاتي مي
گذرد و ژنرال آمريکايي وارد اتاق مي شود و عباس بابايي را در حال انجام
حرکات مخصوصي (نماز) مي بيند. ژنرال همان جا مي ايستد و به حرکات بابايي
خيره مي شود، نماز عباس که تمام مي شود، ژنرال آمريکايي مي پرسد چه مي
کردي؟