...سرداران خاموش....
{الهم تقبل منا هذا القلم....}
زمان چه زود دیر می شود و چه دیر زود فرا می رسد..
حکایتی را رقم خواهم زد ...
از فراموشی مردمانی که عاشقان عشق را در پس فرهنگ مد گرایی...
به دست فراموشی ذهن ها سپرده اند..
همان عاشقانی که در زمانی که عرش بر مردمانش افتخار می کرد ایستادند ..
تا بتوانند صوت زیبای...
... (الهی راضیا به رضائک)...
را برتمامی مناره های جهان اسلام برافرازند..
و حال مردمان شهرم که در تهاجم پی در پی بمبهای شیمیایی ذهن گرفتارند...
و یادشان رفته ماسکهای تقوایشان به کجاست...
از کجا باید بنالم ...
و دردهایم را به که بگویم..
کاش می شد فریاد زد...
...کجایندآن مردان بی ادعا....
کمی سرم را می چر خانم در روی دیوار و ناگاه...
نقش عکس مردی با ماسکی بر دهان نهاده...
و چشمی پر از التماس برای رهایی از این دنیا...
چشمانم را دریایی می کند و مدیون بودنم را گوشزد..
ای مردمان شهر هیچ می دانید!!!
مردانی که ماسکهایشان در پس خاکهای...فکه/طلاییه/شلمچه و...
بجامانده و سینه خسته به یادگار دارند...
خریدنی هستند..
خریدارشان کیست؟؟؟؟
آری! می دانم حرفهایم خریداری ندارد ولی بگذارید بگویم...
از ان هایی که همچون مادر سادات ...
در پس هر تنفسشان از دهانشان خون می اید...
از انهایی که سینه مجروحشان همچون مادر سادات درد می کند..
از انهایی که گاه از شدت درد یاد مرگ می کنند...
"(الهی عجل لوفاتی سریعا.)"
واز انهایی که بیاد صورت سیلی خورده مدینه صورتشان سرخ می شود...
آه چه موسیقی زیبایی است...
این خس خس گلویشان مرا با خود به مدینه می برد..
وشرمندگیم را گوشزد می کند...
وسفری که لقایم در کربلاست را یاد اور می شود...
ای مردمان آری راست می گفت آن سید شهیدان اهل قلم..
... شهادت را به بهایی می خرند....
... ولی اقا مرتضی...
مردمان شهرم همه شیمیایی شده اند!!!
و ماسکهایشان را در لانه هایشان بجا نهاده اند...
آه کسی نیست تا غزل شهادتی برایمان بخواند...
...اقا مرتضی....
ای کاش مردمان شهرم می فهمیدند ...
که جانباز شیمیایی یعنی چه؟؟
که ماسک اکسیژن یعنی چه؟
که دائم بر تخت خوابیدن و چشم انتظار ارباب بودن یعنی چه؟
که ارزوی چرخیدن با خانواده یعنی چه؟
....اقا مرتضی...
کاش می شد به مردمان شهرم گفت:
مدیونند /شرمند اند/ بدهکار...
کاش می شد گفت:
وظیفه ای دارند بسی سنگین...
...اقا مرتضی...
کاش سهمیه ای نبود ....
کاش زخم زبانی نبود ...
کاش بجای تشکر فریادی نبود...
یا که اصلا .... ولش کن...مسافری برای کربلاء نبود....
ولی امید دارم ...
به ان آقایی که دعایشان می کند ..
همان آقایی که اصحابی دارد....
و روزی می آید....
.... با کا روانی از شهیدان....
در اخردعا کنیدمسافرراتابه لقایش به کربلابرسدکه سرانجامش خداست....
آخرین خط وصایای دل من این است
که کنار شهداء خاک نمایید بدنم را....
یا زهرا(سلام الله علیها)
مسافر