دوستان زیادی از سالمندان خانواده گلایه می‌كنند كه وقتی پا به سن گذاشته‌اند بدخلق و ناسازگار شده‌اند. برای خوردن دواهای خود دعوا راه می‌اندازند، برای نسپردن كارهای خود به دیگران دعوا راه می‌اندازند، اگر به آنها سر بزنیم می‌گویند مزاحمت پی در پی ایجاد می‌كنید و دعوا راه می‌اندازند و اگر به آنها سر نزنیم نیز می‌گویند ما را تنها گذاشته‌اید و باز دعوا راه می‌اندازند.
این بار نمی‌گویم با سالمندان عصبانی چه باید كرد می‌خواهم بگویم اگر یك سالمند عصبانی هستید خودتان باید چه كنید؟
عصبانیت سالمندان ریشه در مسائل متعددی دارد. ضعف و ناتوانی در اثر درد و مشكلات جسمی سالمند را به خانواده وابسته‌تر كرده و هرچه وابستگی بیشتر شود سطح توقعات هم بالاتر می‌رود تا جایی كه اگر هریك از این توقعات روا یا ناروا انجام نشود شخص پرخاش و دعوا راه می‌اندازد.
برخی از سالمندان همچنان كه توان جسمی را افزایش می‌دهند بر كنترل كلامی خود می‌افزایند تا این كمبود را جبران كنند. اگر شما هم از آن دسته از سالمندان هستید كه زیاد با نوه‌ها و فرزندانتان درگیر می‌شوید و همیشه از آنان گلایه دارید بد نیست تا پایان این مطلب با ما باشید.
اگر از طرف مقابل خود عصبانی شدید پنج تا ده استغفر‌الله یا لااله‌الا‌الله بگویید همان‌طور كه هر وقت پدرانتان عصبانی می‌شدند چند بار این كار را می‌كردند. این طوری یادتان می‌آید عصبانیت كار خوبی نیست و باید این حس را كنترل كنید و فرصت می‌یابید كمی فكر كنید.
از این‌كه مدام حرف بزنید بپرهیزید در عوض به كاری خود را مشغول كنید.
در خانه گل پرورش دهید تا كمی از فكر‌كردن به مشكلاتی كه عصبانی‌تان می‌كنند، دور شوید.
بخشنده باشید و درگیری پیش‌آمده را فراموش كنید هرچه باشد شما چند تا پیراهن بیشتر از بقیه پاره كرده‌اید.
می‌دانم این روزها بیشتر با خاطرات گذشته زندگی می‌كنید، اما گذشته‌های تلخ و توام با شكست و ناكامی را رها كنید.
به آرامی سخن بگویید و در مورد انتظارات و توقعات خود روشن و صریح صحبت كنید، نه با سرو‌صدا و كنایه.
و در آخر یك حقیقت را به شما می‌گویم و آن، این است كه فرزندان بی نهایت از این‌كه به والدین خود خدمت كنند یا كاری برای رفاهشان انجام دهند لذت می‌برند. لذت این كار را از آنان نگیرید و بگذارید این كار را هر طوری كه در توانشان هست انجام دهند.
