زن و مرد جوانی به محله جدیدی اسبا‌ب‌کشی کردند.
روز بعد ضمن صرف صبحانه، زن متوجه شد که همسایه‌اش درحال آویزان کردن رخت‌های شسته است و گفت:
"لباسها چندان تمیز نیست. انگار نمیداند چطور لباس بشوید. احتمالآ باید پودر لباس‌شویی بهتری بخرد".
همسرش نگاهی کرد اما چیزی نگفت.
هربار که زن همسایه لباس‌های شسته‌اش را برای خشک شدن آویزان می‌کرد زن جوان همان حرف را تکرار می‌کرد تا این که حدود یک ماه بعد، روزی از دیدن لباس‌های تمیز روی بند رخت تعجب کرد و به همسرش گفت:
"یاد گرفته چطور لباس بشوید. مانده‌ام که چه کسی درست لباس شستن را یادش داده!"
مرد پاسخ داد: «من امروز صبح زود بیدار شدم و پنجره‌هایمان را تمیز کردم!
دقت کرده اید بسیاری از ما نیز همچون زن این داستان، انتقادی را بر دیگران روا می داریم که چندان صحیح نیست. آمیزه ای از اشتباهات و تصورات غلط ذهنی ما همراه با قضاوت زود هنگام، منجر به چنین برداشتی های اشتباهی می شوند که گاها نه تنها خود را ما درگیر می سازد بلکه دیگران بی اطلاع از همه جا را هم در ورطه ای از اوهام و اندیشه های خامی فرو می بریم که پیامدهای متعاقب آن گریز تاپذیر است.
به طور حتم می توان اذعان نمود که هر یک از ما به نوعی با لطمات اجتناب ناپذیر روحی و روانی و حتی گاهی خانمان برانداز این رفتار نابخردانه و ناعادلانه، مواجه شده ایم. چه بسا، بسیار دیده و شنیده ایم که خانمی تا پای میز محکمه رفته و حتی سند ختم زندگی مشترک خود را امضاء نموده فقط به خاطراین تصور غلط که علت دیر آمدن همسر او، چیزی نیست جز خیانت، اما بعد از مدتی متوجه شده است که شکست مالی ، علت اصلی این تاخیر ها بوده است.
پدری را در نظر بگیرید، که اشتباه سهوی فرزندش در انجام معاملات کاری، را عمدی فرض می کند و از عدم مدیریت و بی
مسئولیتی او انتقاد می کند و تا بدان جایی این قضیه را پیش می برد که سکان مدیریت را از اوسلب می کند.
مادری راجع به درد دل های دختر از شوهرش ، احساس نگرانی می کند و به موجب آن می گوید: رفتار شوهر تو مشکوک
است، من فکر می کنم او از مادرش خط می گیرد از همان روز اول آشنایی، من متوجه رفتارهای غلط مادر شوهرت شده بودم ، من اصلا دل خوشی از مادرشوهرت نداشته و ندارم، به دلم افتاده مسبب این مشکلات هم خود اوست!
تا به حال اندیشیده اید که چرا چنین می کنیم؟! چرا پیشداوری های خودمان را درست می پنداربم و مهر تائید همه جانبه بر آن می زنیم و آن را از هر اشتباهی مبرا می دانیم!
چرا سعی نمی کنیم پیش از بیان جمله ای، خوب جوانب آن را بسنجیم و پس از کسب اطمینان از صحتش، ، آن را به زبان آوریم؟ از همه مهمتر آن که چرا از انتقاد ها و پیش داوری های نا به حق خود عبرت نمی گیریم چندی نگذشته، به نحوی دیگر، مجددا آن ها را تکرار می کنیم؟ !
فکر نمی کنید بهتر است تکانی به خودمان بدهیم و در این دنیای رو به پیشرفتی که هر لحظه ی آن نیازمند تطابق و سازگاری جدیدی است و لاجرم گریزی از آن نیست؛ حداقل کاری کنیم که کمتر مصائب اجتناب ناپذیر زندگی بر شانه های خود و اطرافیانمان سنگینی نماید و به قول قدیمی تر ها پشت مان را خمیده نکند!
این خود شمائید که باید همتی کنید و دور این افکار غیر منطقی و ویرانگر خط بطلان قرمز رنگی بکشید و آنقدر آن را پررنگ
کنید که دیگر جرات عبور از جند قدمی آن را هم به خودتان ندهید چرا که می دانید چه عواقب دردناکی در خفای آن چهره به
ظاهر آرام و شیرین انتقادهای نا پخته و پیش داوری های زود هنگام، انتظارتان را می کشد.
باری دیگر، داستان ابتدایی، این یادداشت را از نظر بگذرانید!
زندگی همه ما، به نوعی مثال آن پنجره ی کثیف است!
زمانی که اعمال و رفتار دیگران را مشاهده می کنیم، با اندکی صبر و تامل، سعی کنیم آنچه را که خود علی ظاهر می بینیم، در گوشه ای از ذهن مان ذخیره کنیم و باری دیگر از منظر دیگری بالاخص فاعل و کننده ی آن رفتار، بدان بنگریم!
این بار قطعا آنچه را که خواهید دید متفاوتراز نگاه اول تان خواهد دریافت.
به طور حتم می توان اظهار داشت که آنچه می بینیم به درجه شفافیت پنجره‌ای که از آن مشغول نگاه کردن هستیم بستگی تام دارد. پس بد نیست، یاد بگیریم قبل از هر گونه انتقاد و افاضه نظری ، صرف نظر از صحت و نادرستی آن، به این مهم توجه کنیم که خود شخص ما در آن لحظه چه ذهنیتی داریم و از چه زاویه ای در حال نگریستن بدان هستیم . از سوی دیگر، دانستن این که دیگری نیز از کدامین دریچه ودر پی کدامین ذهنیت و اندیشه و با چه میزان شفافیت به آن چیزی که شما می اندیشید و می پندارید؛ می نگرد و آن را حلاجی می کند، می تواند به مصلحت اندیشی شما کمک شایانی نماید و به راستی پندار و گمانتان دامن زند. شایسته است به‌جای قضاوت کردن قبلا چشمان خود را تمیز کنیم !
نسرین صفری