به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نویسنده وبلاگ دانشجوی بیدار دهه’ هشتاد در آخرین به روز رسانی وبلاگ خود نوشته است:
می گویند اگر مهمان بر سفره حاضر نشود و یا حاضر شود و غذا نخورد، به میزبان برمیخورد و ناراحت میشود. فرقی نمیکند که مهمان عمدا" ترک طعام کرده باشد و یا اشتهایی برای خوردن نداشته باشد. دو سوم از مهمانی خدا به اتمام رسید و آنچنان که باید و شاید، از سفره شاهانه حضرتش بهره نبردیم. اکثر ماها وقت بیداری سحر را طوری تنظیم می کنیم که فقط برای پر کردن شکم وقت داشته باشیم، این درحالیست که اصل مهمانی جای دیگری است. به جرات می توان گفت کسی که در اسحار ماه مبارک توفیق خواندن دعاهای سحر را نداشته باشد، از سفره الهی (حداقل در وعده سحر) بی بهره بوده است. گرچه خود همین بیداری سحر، به تنهایی یک خوراک معنوی است. ایضا" در نظر بگیرید دیگر سفارشات وارده ارباب در ماه مبارک را.
فکر میکنم ارباب میخواسته با این مهمانی یک ماهه، طعم طعام خود را به بندگانش بچشاند تا آنها در ماههای بعد بدون دعوت هم سر سفره الهی حاضر شوند. اما بندگان آنقدر به مرض بی اشتهایی مبتلا هستند که یا اصلا" از غذای ارباب نمیخورند و یا بسیار کم.
اللهم اشف کل مریض. شفای این بی اشتهایان بر شفای بیماران جسمی اولویت دارد.
پی نوشت1: خداوند به مدال آوران المپیک اجر دهد که در چنین شرایط حساسی برای کشور، بهترین نتیجه ممکن را کسب کردند.
پی نوشت 2: میگویند وقتی ابن ملجم ضربت خود را وارد کرد و دررفت، مردم او را دنبال کرده و گرفتند. او را دست بسته به مسجد آوردند و در همین حال به صورت او تف می نمودند و گردن و صورت او را می گزیدند. ما از همین جا، به نیابت از این 1400 سال و به نیابت از قرنهای آینده تا روز قیامت، بر صورت خیبثش تف می اندازیم.
پی نوشت 3: خدایا! چشمه های اشک را بر ویران شدن ارکان هدایت و گسیخته شدن ریسمان مطمئن الهی ، جوشان نگه دار.
فکر میکنم ارباب میخواسته با این مهمانی یک ماهه، طعم طعام خود را به بندگانش بچشاند تا آنها در ماههای بعد بدون دعوت هم سر سفره الهی حاضر شوند. اما بندگان آنقدر به مرض بی اشتهایی مبتلا هستند که یا اصلا" از غذای ارباب نمیخورند و یا بسیار کم.
اللهم اشف کل مریض. شفای این بی اشتهایان بر شفای بیماران جسمی اولویت دارد.
پی نوشت1: خداوند به مدال آوران المپیک اجر دهد که در چنین شرایط حساسی برای کشور، بهترین نتیجه ممکن را کسب کردند.
پی نوشت 2: میگویند وقتی ابن ملجم ضربت خود را وارد کرد و دررفت، مردم او را دنبال کرده و گرفتند. او را دست بسته به مسجد آوردند و در همین حال به صورت او تف می نمودند و گردن و صورت او را می گزیدند. ما از همین جا، به نیابت از این 1400 سال و به نیابت از قرنهای آینده تا روز قیامت، بر صورت خیبثش تف می اندازیم.
پی نوشت 3: خدایا! چشمه های اشک را بر ویران شدن ارکان هدایت و گسیخته شدن ریسمان مطمئن الهی ، جوشان نگه دار.