در محاصره فرشتگان

به گزارش سرویس وبلاگ صراط، غلامعلی نسائی در وبلاگ دوران رنج نوشته است:

امشب دلتنگ، زنگ زدم ببخش! باید زودتر می آمدم، دیداری دوباره تازه می شد.

از آن شب بارانی، کنار ریل راه آهن در حاشیه دریای خزر

خندید و گفت: دیر شدم، زود بیا که دیگه کارم از شیمی درمانی گذشت! رسیدم به پرتو درمانی...

خندیدم و گفتم: پس فرشتگان محاصره ات کرده اند! آخه علی آقا - من تنهام - تنهای تنها - مثل یک تونل بلند که پرستوها از طریق من به پرواز می آیند -

چرا تنها /

تنهام و هنر ادبیات مقاومت! در قدرت مطلق بدترین علایق ....

گفت: پس ما تو را عاشقیم و از تونل تاریک ات در روشنای فانوس کمین تو می پریم!

گفتم: من را شما و شهدا مثل یک سلاح شکل داده ائید، قلم من در کف شهداست، نه در دستان زخمی ام، که تاب نوشتن ندارد، کار من، یک نجوای غریبانه است! علی آقا... نجوا