به گزارش صراط، کسانی که در تیر ماه ۱۴۰۳ به پای صندوق های چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری آمدند و نام مسعود پزشکیان را بر برگه رای خود نوشتند، شاید هیچگاه تصور نمی کردند که تنها پس از گذشت کمی بیش از یکسال از سالگرد روی کار آمدن کابینه موسوم به وفاق ، با این حجم از ناکارآمدی، گرانی های افسار گسیخته و بی تدبیری در اداره امور مواجه شده و از کرده شان شدیدا پشیمان باشند.
نشان به این نشان که شخص مسعود پزشکیان، اخیرا با تداوم سخنگویی های صادقانه و بی پرده اش، صراحتا در صحن علنی مجلس دوازدهم به منفوریت دولتش اذعان داشته و گفته است: "اگر در نظرسنجی از دولت ناراضی هستند، وزرا، مدیران و کارشناسان باید کاری کنند مردم از ما راضی باشند. مقصر ما هستیم که نمی‌توانیم به مردم خدمت بدهیم وظیفه ماست که خدمت بدهیم و حق نداریم برای مردم قیافه بگیریم."!
حال در این وانفسای انفعال و فشلیت در قوه مجریه، تنها راهکار برون رفت از مشکلات از سوی دولتمردان وفاقی، صرفا در چشم دوختن به جیب ملت و برداشت نامتعارف از آن به وسیله گرانی های ثانیه ای نرخ اجناس و خدمات، خلاصه می شود. محمدجعفر قائم پناه معاون اجرایی مسعود پزشکیان در همین رابطه افاضه داشته است: "به باور همه کارشناسان، تصمیم‌گیری برای اصلاح قیمت بنزین ناگزیر است و فرقی ندارد دولت پزشکیان باشد یا دولت دیگر. برق و گاز را بسیار پایین‌تر از قیمت تمام‌شده به مصرف‌کننده می‌رسانیم و این باعث مصرف بی‌رویه می‌شود. اصلاح قیمت‌ها راهکار منطقی برای مدیریت مصرف و جلوگیری از هدررفت منابع است."!
این درحالیست که یکی از اصلی ترین وعده های شخص مسعود پزشکیان در دوران رقابت های انتخاباتی دوره چهاردهم، وعده گران نکردن بنزین و سایر حامل های انرژی همچون برق و گاز و آب بود که گویی اینک به فراموشی سپرده شده است.
با این همه باید منتظر ماند و دید که آیا دولتمردان با این دست فرمان خواهند توانست تا انتظارات اجتماعی را مدیریت کرده و از معیشت مردم تحت فشار محافظت نمایند یا آنکه وضعیت خطیری در انتظار اوضاع اقتصادی یکایک ایرانیان خواهد بود؟!