به گزارش صراط به نقل از تسنیم، خبر موافقت شواری پروانه ساخت با تولید 7 فیلم سینمایی منتشر شد.
فیلم‌‌نامه‌های «مادرزاد» به تهیه‌کنندگی محمود آقا بابایی پور و کارگردانی و نویسندگی مرتضی حسینعلی‌زاده، «شبگیر» به تهیه‌کنندگی جلیل اکبری صحت و کارگردانی سید محسن میرحسینی و نویسندگی فهیمه سلیمانی، «مرد آبی» به تهیه‌کنندگی سید صابر امامی و کارگردانی سعید کشاورزی و نویسندگی سعید کشاورزی و آرمین اعتمادی، «واپسین نفس‌های مادر» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی و نویسندگی مهرداد فرید، «زکام» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی و نویسندگی بهمن کامیار، «مارسفید» به تهیه‌کنندگی علی شاه حاتمی و کارگردانی و نویسندگی اشکان شاپوری و «اردوبهشت» به تهیه‌کنندگی محمد احمدی و کارگردانی محمد داودی و نویسندگی محمد داودی و زینب عطائی، موافقت شورای پروانه فیلمسازی سینمایی را اخذ کردند.
در روزهای اخیر روابط عمومی خانه سینما از تلاش جمعی از تهیه‌کنندگان سینمای ایران به‌همراهی دیگر صنوف سینمایی برای حذف پروانه ساخت سینمایی خبر دادند. با این حال هنوز اخبار صدور پروانه‌های ساخت سینمایی از سوی روابط عمومی سازمان سینمایی منتشر می‌شود که نشان می‌دهد تا به‌حال روند حذف پروانه ساخت به سرانجام نرسیده است.
در مصاحبه‌ای که با عوامل فیلم بچه مردم در تسنیم منتشر شد، سیدعلی احمدی تهیه‌کننده فیلم از حاکمیت سلایق به جای قواعد متقن در این شورا گلایه‌مند بود. او در این مصاحبه گفت: «به نظر من، حذف پروانه ساخت باید رخ دهد. چراکه در این شورا قواعد حاکم نیست بلکه سلایق حاکم است. اگر قواعد روشن و مستحکمی بر اساس قانون اساسی و موازین شرعی تدوین شود، فیلمسازان می‌دانند در چه چارچوبی باید کار کنند. در این صورت، هر کس با سرمایه خود فیلم می‌سازد و در نهایت اثرش بر اساس همان قواعد ارزیابی می‌شود. این روند بسیار سالم‌تر از وضعیت فعلی است که فیلمسازان را ماه‌ها و سال‌ها معطل می‌کند.
من تاکنون دو فیلم بدون پروانه ساخت ساخته‌ام. هر دو فیلم بدون حتی یک فریم اصلاحیه پروانه نمایش گرفتند. مگر ممکن است که دو فیلم پروانه ساخت نگیرد و بعد که ساخته شد، یک ممیزی هم به آن ندهید؟ معلوم است که ما مرزها را می‌شناسیم و در همان چارچوب حرکت می‌کنیم. بنابراین، مشکل نه در فیلمسازان که در روندهای اداری و بی‌اعتمادی‌های موجود است.
مگر همین الان که پروانه ساخت و نمایش داریم، کلی فیلم توقیفی نداریم؟ باید روند اصلاح شود و به فیلمسازان اعتماد شود تا آنان با فضای جدید تطبیق پیدا کنند و همخوانی داشته باشند.
آن کسی که بخواهد از این چارچوب بیرون بزند و فیلم زیرزمینی برای جشنواره‌های خارجی بسازد کار خودش را می‌کند و نیازی به هیچ کدام از این قوانین و پروانه‌ها ندارد. موضوع ما آن فیلمسازانی هستند که می‌خواهند در چارچوب قانون و جمهوری اسلامی فیلم بسازند. این روند را باید برای آنان اصلاح کنیم. کمی این سختی را تحمل کنیم تا همه چیز جا بیافتد.»
معلوم نیست که با این شرایط تکلیف پروانه ساخت به کجا می‌رسد. اگر برای حذف آن تصمیمی جدی گرفته شده است، چرا هنوز روند صدور با جدیت ادامه دارد؟ و اگر نه چرا مدیران سازمان سینمایی، سینماگران را از عدم امکان حذف آن باخبر نمی‌کنند؟