به گزارش صراط به نقل از ایسنا، رسانه انگلیسی در گزارشی تفصیلی به معرفی «مروان برغوثی» پرداخته و او را «مهم‌ترین زندانی جهان» توصیف کرده است؛ فردی که به‌نوشته این روزنامه، بسیاری از فلسطینیان او را محتمل‌ترین گزینه برای رهبری آینده دولت فلسطین می‌دانند و شماری از مقامات صهیونیست که با او دیدار داشته‌اند نیز او را کلید دستیابی به یک توافق پایدار ارزیابی می‌کنند. مقاله اشاره کرده است که او در ۲۳ سال گذشته در زندان‌های رژیم صهیونیستی محبوس بوده و اخیرا نیز مورد ضرب‌وشتم نگهبانان قرار گرفته است.
به گزارش روزنامه انگلیسی «تلگراف»، پنج اسیر فلسطینی آزاد شده در چارچوب توافق آتش‌بس گفته‌اند برغوثی روز ۱۴ سپتامبر از سوی نگهبانان به‌شدت کتک خورده و چهار دنده‌اش شکسته است. اعضای خانواده این اتفاق را نشانه‌ای می‌دانند از اینکه صهیونیست‌ها نه‌فقط قصد آزادی او را ندارند، بلکه شاید بخواهند فرصت رهبری احتمالی او را از میان بردارند.
برادر کوچک‌تر او گفته است: «می‌ترسم شاهد یک ترور آهسته و تدریجی باشیم.» به گفته همین برادر، پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، برغوثی روحیه خوبی داشت، ورزش می‌کرد، مطالعه می‌کرد و به زندانیان درس می‌داد؛ اما پس از آن، چهار بار مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است. مقام‌های صهیونیست این امر را تکذیب کرده‌اند و وزیر امنیتی که از او در زندان دیدار کرده نیز هرگونه آسیب جسمی را رد کرده است.
روزنامه تلگراف نوشته است که برغوثی از محبوبیت انتخاباتی بی‌رقیبی در میان گروه‌های فلسطینی برخوردار است و در صورت برگزاری انتخابات ــ که بیش از ۲۰ سال است برگزار نشده ــ قادر است بیش از مجموع ۲ رقیب بعدی رأی کسب کند. مقاله اشاره کرده است که شماری از مقامات پیشین صهیونیست استدلال می‌کنند که او ــ با وجود سابقه محکومیت در سال ۲۰۰۴ به‌دلیل دستور حملاتی که منجر به کشته شدن پنج صهیونیست شد ــ صریح‌ترین مدافع فلسطینیِ راهکار ۲ دولتی است. تلگراف نوشته است که رژیم صهیونیستی چند بار تا آستانه آزادی او پیش رفته، از جمله سال گذشته، اما در لحظه آخر عقب‌نشینی کرده است. جنبش حماس نیز اخیراً او را در صدر فهرست زندانیانی قرار داده که خواستار آزادی‌شان بوده، حال‌آنکه برغوثی هیچ‌گاه عضو حماس نبوده است.
در ادامه، مقاله به معرفی پیشینه فکری و سیاسی او پرداخته و از دوران کودکی و نخستین مواجهاتش با حضور ارتش رژیم صهیونیستی، تا نخستین دستگیری‌اش در ۱۸ سالگی و سال‌های زندان و مطالعه سیاست و زبان عبری، و سپس دوران تبعید او در اردن و نقش او در هماهنگی انتفاضه اول گزارش داده است. سپس بازگشت او همراه با یاسر عرفات به کرانه باختری روایت شده است.
تلگراف نوشته است که برغوثی در سال‌های نخست پس از توافق اسلو با «یوسی بیلین» ــ وزیر چپ‌گرای صهیونیست که محرک مذاکرات محرمانه اسلو بود ــ دیدارهای متعدد داشته و نیز «مئیر شتریت» ــ قانون‌گذار عضو حزب لیکود ــ پیش از بازداشتش با او دیدار کرده و بر تسلط او بر زبان عبری و گرایش او به صلح تأکید کرده است.
مقاله سپس به فروپاشی روند اسلو و چرخش برغوثی به سمت نقش‌آفرینی سازمان‌یافته در انتفاضه دوم می‌پردازد. تلگراف نوشته است که او از بنیان‌گذاران شاخه نظامی فتح (گردان‌های شهدای الاقصی) شد و صدها صهیونیست در آن دوره کشته شدند. به نقل از خود برغوثی در این گزارش آمده است: «من تروریست نیستم، اما صلح‌طلب منفعل هم نیستم… هدف من نابود کردن اسرائیل نیست، پایان دادن به اشغالگری است.» رژیم صهیونیستی چند بار برای ترور او اقدام کرد و در ۲۰۰۲ او را بازداشت نمود. در دادگاه ۲۰۰۴، برغوثی مشروعیت دادگاه را رد کرد، از ۳۳ حمله مرگبار تبرئه شد اما بابت سه حمله‌ای که پنج صهیونیست در آن کشته شدند، محکوم شد.
تلگراف گزارش کرده است که در اراضی اشغالی، ۲ دیدگاه درباره آزادی او وجود دارد: برخی معتقدند او تنها در واکنش به بن‌بست سیاسی و فشار حماس به خشونت روی آورد و برخی دیگر آزادی او را «رمانتیسم خطرناک و فریب‌خورده» می‌خوانند و به نمونه یک چهره آزاد شده دیگر که سال‌ها بعد متهم به طراحی حملات شد، استناد می‌کنند. مقاله نقل کرده است که یوسی بیلین و مئیر شتریت بر این باورند که ماندن او در زندان بیشتر ریشه سیاسی دارد تا امنیتی؛ تا وقتی ائتلاف حاکم رژیم صهیونیستی به جریان‌های طرفدار شهرک‌سازی متکی است، آزادی چهره‌ای که نماد راهکار ۲ دولتی تلقی می‌شود، ممکن نیست.
تلگراف نقل کرده است که «صبری صیدم» عضو کمیته مرکزی فتح نیز گفته رژیم صهیونیستی نمی‌خواهد آزادی او به‌عنوان یک پیروزی بزرگ برای فلسطینی‌ها تلقی شود. مقاله در پایان سخنان برادر برغوثی را نقل کرده که او را به «نلسون ماندلا» تشبیه کرده و گفته است مروان بر این باور است که راه حل، گفت‌وگو و ۲ دولتی است.
