به گزارش صراط ابراهمی عمران طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: از صحبت‌ها و فیگور بدن پزشکیان طی هفته اخیر انتقادی شده است. زاویه تند سیاسی این نقدها هم مشخص و برای همگان آشناست. آنچه اما در این میان مورد غفلت قرار می‌گیرد، کالبدی است که ریاست‌جمهوری در آن قرار گرفته است. کالبدی که بیشتر توده مردم ایران را در خود نمایندگی می‌کند. اصولا آمدن چنین شخصی با ادبیات غیرمتکلف و حرکات و رفتارهای عادی بسان همه انسان‌های کوچه و بازار از نعمات و خیرات ممکن بود.
پزشکیان اگر در اوج بحران و ناترازی‌های موجود می‌خندد و خود را در «اتفاق» می‌بیند و اگر هم در سیاست، حجابی بین خویشتن و مردم نمی‌بیند و هر آنچه عامه مردم مشتاق شنیدن آن هستند بر زبان می‌آورد از باوری نشأت می‌گیرد که او را مصمم به آمدن و ادامه دادن کرده است. رییس‌جمهور بی‌تکلف این دوران ایران همان‌گونه که آرام و متین هست؛ این آرامش و متانت را برای مردمش هم می‌خواهد. این مثبت دیدن امور و تو گویی اتفاقی رخ نداده را، سعی در همگانی کردن آن در روان پر آشوب مردم می‌داند.
خنده‌هایش و حرکات و فیگور بدنش، جدا از آنکه زبان بدن بلد باشد یا بخواهد تصنعی رفتار کند نشان از شناخت درست او از توده رنج کشیده از فقر و بی‌عدالتی می‌دهد. او تملق‌گو و تملق‌شنو نیست. آجیلی نمی‌دهد و آجیلی هم نمی‌گیرد بسان مستوفی الممالک. ولی مشتاق آن هست که آجیل و رفاه عموم مردم را میسور کند. در این میان، اما ضعف شناختن او می‌تواند دستاویزی برای نوازش سیاسی‌اش توسط بازندگان همیشه مدعی شود. افسوس که دایره و سپهر سیاسی ایران کیش شخصیت را نمی‌پسندد.
ولی گاهی لازم است در ورای آن، شناخت درست و اصولی از بازیگران عرصه سیاست هم ایجاد شود. شناختی که لازمه‌اش گفتن خصال نیک چنین فردی و بازگو کردنش به زبان ساده برای همگان است. بازیگرانی که در راه درست و صواب گام برمی‌دارند، حق‌شان هست که بهتر شناخته شوند. حال چگونه شناساندن این روحیات مهم است و بس شاذ و شاید هم مناقشه‌برانگیز. پزشکیان به حتم مایل نیست از شخص او زیاد بگویند و «ول کردن» هایش به گویندگان هم می‌تواند از جعفر تا اکبر و اصغر نوعی را شامل شود.
ولی پرواضح است که آگاه باشند این نشناختن مرام و مسلک رفتاری و سیاسی‌اش می‌تواند پاشنه آشیل و چشم اسفندیارش شود. مردم عادی شاید خوش‌شان بیاید از این بی‌پیرایگی و دمی در دل‌شان آرام شوند از اینکه صدا و منویات ساده‌شان از زبان شخص دوم مملکت گفته شود. ولی گروه‌های الیت سیاسی و اجتماعی به دلایل گوناگون این‌گونه نیستند. مرام و معرفت و اصول رفتاری پزشکیان، باید برای همگان به نحوی بازگو شود که تصویر درستی از حرف‌ها و حرکاتش مبسوط شود.
اگر دوربین به دست می‌گیرد و از خبرنگاران عکس می‌گیرد و اگر در جواب پرسشی سخت، با خنده و با ملاحت دوست‌داشتنی جواب می‌دهد و اگر راهکاری جز جنگ و ستیز می‌خواهد؛ همه و همه صداهای مردمی است که یک‌سال پیش با امید و تغییر به او اعتماد کردند. نگذاریم این صداقت و راستی رای آن ۵۰ درصد شکسته شود تا آن ۵۰ درصد قهر کرده نیز امیدوار به صدق گفته‌هایش شوند. پزشکیان پزشک شناخت روحیات مردم است. در حالی که روحیات و آلام درونی‌اش بی‌اندازه ناشناخته است. کمی اگر اجازه بدهد این شناختن بهتر از او همگانی شود، به ثواب و صواب است.
