به گزارش صراط به نقل از ایسنا، محققان یک ابرقدرت مخفی را کشف کرده‌اند که سلول‌های سرطانی هنگام فشرده شدن خود در بدن ما از خود نشان می‌دهند. این یافته اکنون به دانشمندان این فرصت را می‌دهد تا چیزی را کشف کنند که این قدرت اضافی را از آنها می‌گیرد.
به نقل از نیو اطلس، در جنگ علیه سرطان، کسب اطلاعات از این دشمن بسیار ارزشمند است. بنابراین محققان مرکز تنظیم ژنومی بارسلونا(CGR) تصمیم گرفتند سلول‌های عامل بیماری را به معنای واقعی کلمه تحت فشار قرار دهند.
آنها با استفاده از میکروسکوپی که توانایی فشردن سلول‌ها تا عرض تنها سه میکرون را دارد، دریافتند که سلول‌های سرطانی زنده هنگام فشرده شدن واکنش شگفت‌انگیزی نشان می‌دهند.
محققان با استفاده از میکروسکوپ و یک رنگ فلورسنت توانستند ببینند که میتوکندری‌های موجود در سلول‌های سرطانی «HeLA» فشرده شده، به سطح هسته سلول‌ها فشرده می‌شوند و در آنجا شروع به پمپاژ مقادیر زیادی «ATP» که سوختی است که سلول‌ها با آن کار می‌کنند، می‌کنند. در واقع، با مهاجرت میتوکندری‌ها، سلول‌ها به سمت داخل فرورفته شدند و هاله‌ای در اطراف هسته تشکیل دادند. محققان این پدیده را «NAM» برای میتوکندری‌های مرتبط با هسته نامیدند.
دکتر سارا اسدلچی(Sara Sdelci)، نویسنده همکار این مطالعه می‌گوید: این امر ما را مجبور می‌کند تا در مورد نقش میتوکندری‌ها در بدن انسان تجدید نظر کنیم. آنها باتری‌های ساکنی نیستند که سلول‌های ما را تغذیه می‌کنند، بلکه بیشتر شبیه به اولین پاسخ‌دهندگان چابکی هستند که می‌توانند در شرایط اضطراری، زمانی که سلول‌ها به معنای واقعی کلمه تا حد مجاز تحت فشار قرار می‌گیرند، فراخوانده شوند.
تحقیقات بیشتر نشان داد که این افزایش قدرت به سلول‌های سرطانی کمک می‌کند تا آسیب دی‌ان‌ای را که هنگام فشرده شدن سلول‌ها رخ می‌دهد، مانند زمانی که از طریق رگ‌های خونی تنگ شناور می‌شوند یا از طریق تومور مهاجرت می‌کنند، ترمیم کنند. این تقویت ترمیم به نوبه خود به آنها کمک می‌کند تا زنده بمانند.
دانشمندان هنگام بررسی بیوپسی‌های تومور پستان از ۱۷ زن دریافتند که هاله‌های NAM در حاشیه‌ی تومورها به میزان بیشتری نسبت به هسته‌های محکم و زخم‌خورده‌ی آنها وجود دارند. اگرچه این ممکن است خلاف شهود به نظر برسد، اما ریتوبراتا گوس(Ritobrata Ghose)، نویسنده همکار در این مطالعه به روشن شدن این موضوع برای ما کمک کرد.
وی گفت: در حالی که هسته تومور واقعاً متراکم است، اما نسبتاً پایدار است. در مقابل، جبهه تهاجمی (لبه‌ی بیرونی که تومور به بافت اطراف فشار می‌آورد) منطقه‌ای پویاتر است. در اینجا، سلول‌ها با چالش‌های مکانیکی پیچیده‌ای مانند پیمایش از طریق ماتریس خارج سلولی و نفوذ به دیواره‌های رگ‌های خونی برای متاستاز مواجه هستند و برای اطمینان از بقا و تناسب اندام در حال حرکت، به سیستم‌های سازگاری سریع نیاز دارند.
محققان دریافتند که هاله‌های NAM توسط یک شبکه توری‌مانند که درون سلول‌ها ایجاد شده و شامل رشته‌های اکتین(actin) است که میتوکندری‌ها را در جای خود نگه می‌دارد، پشتیبانی می‌شوند. هنگامی که آنها سلول‌ها را با دارویی که اکتین را از بین می‌برد، درمان کردند، اثر NAM از بین رفت و افزایش ATP ناپدید شد. آنها می‌گویند، این می‌تواند مسیری برای مبارزه با سرطان ارائه دهد.
علاوه بر این، محققان اشاره می‌کنند که کشف آنها احتمالاً برای همه سلول‌ها و نه فقط سلول‌های سرطانی صدق می‌کند.
اسدلچی می‌گوید: هر جا که سلول‌ها تحت فشار باشند، افزایش انرژی هسته احتمالاً از یکپارچگی ژنوم محافظت می‌کند. این یک لایه کاملاً جدید از تنظیم در زیست‌شناسی سلولی است که نشان‌دهنده یک تغییر اساسی در درک ما از چگونگی زنده ماندن سلول‌ها در دوره‌های شدید فشار فیزیکی است.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
