به گزارش صراط بسیاری از السابقون و نسل های نخستین انقلاب، هیچگاه نمازهای جمعه اوایل پیروزی نهضت را از یاد نمی برند. صلاه هایی که ائمه جماعتش، بدون هرگونه لکنت و ملاحظه کاری، حرف دل مردم را بر زبان آورده و مردم نیز با همه سختی ها و مشقت ها، برای شنیدن آخرین تحلیل ها از اوضاع روز جامعه و صحنه بین الملل، خود را از نخستین ساعات به دانشگاه تهران می رساندند.
جای تاسف است که تنها با گذشت چند دهه از آن شور و شعف که حتی باعث تغییر رنگ خط کشی قبله نمای آسفالت خیابان های مجاور دانشگاه تهران به جهت حضور خیل عظیم نمازگزاران می شد، اینک به جایی رسیده ایم که دوربین های تلویزیونی مجبورند نماهایی محدود از این واجب کفایی را به تصویر بکشند که عدم استقبال مردم، ذوق مخاطبان را کور نکند!
در این بین، پس از حواشی ایجاد شده درباره دستگیری پسر و عروس شیخ کاظم صدیقی (امام جمعه موقت پایتخت) پیرامون شائبه های واگذاری باغ ازگل، درحالیکه کماکان افکار عمومی و حتی متدینین نیز در این باره توجیه نشده و ابهامات و سوالات بسیاری را در ذهن دارند، حضور مجدد نامبرده بعنوان امام جمعه تهران، چه معنا و مفهومی را در بین آحاد گوناگون جامعه تداعی خواهد کرد؟!
فارغ از صحت یا کذب اتهامات وارد شده در قبال شخصیت و خانواده شیخ کاظم صدیقی، همانطور که ایشان پیشتر در ملاقات با عزت الله ضرغامی قول داده بود که تا تعیین تکلیف پرونده فوق الذکر در نماز جمعه بعنوان امامت حاضر نخواهد شد، بهتر بود تا بر عهد خود می ماند و این حجم از انتقادات را به جان نمی خرید.
از سوی دیگر در چنین موضوعاتی، بسیار شایع شده که مسئول متهم، بجای تنویر افکار عمومی و توضیح رودررو به مردم، موضع سکوت در پیش گرفته و تصور می کند با گذر زمان، حقانیتش بر مردم فراموشکار به اثبات خواهد رسید، غافل از اینکه در جهان امروز، هیچ نکته ای از نگاه تیزبین رسانه ها مکتوم نخواهد ماند و دوست و دشمن تا واکاوی ابعاد پیدا و پنهان و به نتیجه رساندن چنین پرونده های جذابی، آرام نخواهند نشست.
به گزارش صراط سوال اینجاست که در برهه ای از زمان که چه از لحاظ تسلط بر امور دینی و چه از نظر تبحر در تبیین سیاست روز، خطبا و منبردارانی به مراتب خوش ذوق تر و چیره دست تر از امثال شیخ کاظم صدیقی یافت می شوند، تصمیم گیران حاضر در شورای سیاستگذادی ائمه جمعه، چه اصراری بر استفاده مجدد از فردی دارند که به درست یا غلط، جامعه نسبت به او حساسیت داشته و حضور امثال وی، نماز جمعه را با اقبال مردمی کمتری مواجه می سازد؟!
ای کاش بدانیم، تبعات چنین تصمیماتی نه تنها به حساب سرمایه معنوی نظام فاکتور خواهد شد بلکه دشمنان را به این جمع بندی غلط خواهد رساند که گویا نظام اسلامی در تریبون های رسمی، دچار قحط الرجالی شده و دستانش خالیست درحالیکه شایسته است تا با تغییر سیاست در این زمینه، طرحی نو درانداخت و طراوتی مجدد در این واجب کفایی ایجاد کرد.
