چهارشنبه ۲۵ تير ۱۴۰۴ - ساعت :
۲۵ تير ۱۴۰۴ - ۰۹:۵۰

انتقاد فرهیختگان از جناح خودی؛ سهم‌خواهی جناحی در میانه بحران امنیتی؟!

انتقاد فرهیختگان از جناح خودی؛ سهم‌خواهی جناحی در میانه بحران امنیتی؟!
روزنامه فرهیختگان با انتقاد از فعالان رسانه‌ای اصولگرا، نسبت به فضای پرتنش سیاسی پس از حمله اسرائیل به ایران هشدار داده و گفته است «در تنگه تهران دنبال غنیمت نروید». همچنین با اشاره به فضای غیردیپلماتیک پس از پایان حملات، جناح‌های مختلف را متهم به «سهم‌خواهی» و «برهم زدن انسجام ملی» کرده و می‌نویسد: «جنگ تمام نشده؛ فقط متوقف شده‌ایم تا ببینیم چه می‌شود.»
کد خبر : ۷۰۵۲۰۶

به گزارش صراط در حالی که هنوز تبعات حملات اسرائیل به خاک ایران پایان نیافته و فضای سیاسی کشور در حالت آماده‌باش روانی است، روزنامه فرهیختگان در یادداشتی قابل تأمل، برخی رفتار‌های سیاسی پس از این اتفاق را مصداق «سهم‌خواهی در تنگه احد» دانسته است.

کبری آسوپار، نویسنده این یادداشت با تمثیلی تاریخی یادآور شده: «جنگ اسرائیل با ایران در ۲ تیر ۱۴۰۴ تمام نشد، بلکه حملات دوجانبه صرفاً متوقف شد… در چنین شرایطی سرگرم شدن و اصالت دادن به جدل‌های سیاسی مبتذل، می‌تواند فرصت را برای کمین دشمن آماده کند.»

 او به‌طور خاص از گروه‌هایی انتقاد می‌کند که به گفته او، بلافاصله پس از حملات اسرائیل، «به دنبال طرح مطالبات سیاسی مانند رفراندوم، آزادی زندانیان سیاسی یا تغییر ساختار سیاسی کشور» رفته‌اند. آسوپار می‌نویسد: «گویی دفاع از وطن برای برخی حقی مضاعف ایجاد می‌کند که در ازای آن مطالبه‌ای کنند… آیا قرار است این وظیفه را به قیمت مطالبات سیاسی‌مان به مردم و حاکمیت بفروشیم؟»

او همچنین به انتقادات از دولت نیز واکنش نشان می‌دهد و معتقد است حتی برخی مقامات دولتی هم «آتش‌بیار معرکه جدل‌های جناحی» شده‌اند. به‌طور خاص به سخنان سخنگوی دولت درباره محدودیت اینترنت در روز‌های جنگ اشاره می‌کند و آن را «دیرهنگام و دوقطبی‌ساز» توصیف کرده است.

 آسوپار در بخش دیگری از یادداشت با لحنی انتقادی نسبت به جناح خودی هشدار می‌دهد که «برجسته‌سازی رئیس‌جمهور اسبق برای نشستن بر کرسی رهبری» در شرایطی که «تهدید جان رهبری از سوی اسرائیل و آمریکا» در میان است، اقدامی مشکوک است و می‌تواند انسجام داخلی را خدشه‌دار کند.

در پایان این یادداشت آمده است: «تهران امروز تنگه احد ماست. باید تصمیم بگیریم که می‌خواهیم در محل مأموریت خود باقی بمانیم و حواسمان جمع دشمن باشد یا آنکه نه، تا توقفی رخ داد، به‌جای حفظ وحدت، دنبال غنیمت سیاسی برویم؟»