کارشناس مسائل سیاسی روی خط تلویزیون شبکه فارسی زبان آمد و صحبت خودش را اینگونه آغاز کرد: «با سلام خدمت بینندگان و شنوندگان ایران اینترنشنال…» هنوز صحبت وی تمام نشده بود که مجری صحبت کارشناس را اصلاح کرد و گفت: «تلویزیون BBC»!
اما واقعاً چه فرقی بین این ۲ وجود دارد، وقتی هر دو یک سیاست را در پیش گرفتهاند؛ حالا یکی آن را آنقدر عیان اجرا میکند که کمسواد ترین مخاطب هم دستش را میخواند و آن یکی سعی می کند با حرفهای نمایی جوری رفتار کند که مخاطب باورش شود دشمن برایش برنامه پخش میکند.
اما اگر برای کسانی هنوز آرایش جنگی این رسانهها مشخص نیست، تصویر جلسه «گیلا گاملیل» وزیر اطلاعات رژیم صهیونیستی با رسانههای فارسی زبان خارج از کشور، مدرک مستندی است.
جایی که ژیار گل (نماینده بیبیسی)، علیاصغر رمضانپور (نماینده اینترنشنال)، آرش سیگارچی (نماینده صدای آمریکا)، پانتآ مدیری (منوتو و اینترنشنال)، نازنین انصاری (کیهان لندن)، وحید بهشتی، بن سبطی، امین دهنوی، فواد پاشایی، عرفان قانعیفرد و علیرضا نوریزاده به همراه رضا و فرح پهلوی حضور داشتند.
در این دیدار تمام رسانههای اصلی فارسی زبان گوش به فرمان وزیر اطلاعات اسراییل هستند، تا تقسیم کار و دستور عملیات را دریافت کنند.
به همین دلیل است که در بین نامه ۴۰۰ روزنامهنگاری که BBC را به تبلیغ علیه اسراییل و سانسور اخبار فلسطین متهم کردند و از اینکه این رسانه انگلیسی به روابط عمومی اسراییل بدل شده، نام خبرنگاران بخشهای دیگر بیبیسی دیده میشود اما نام هیچ یک از خبرنگاران BBC فارسی دیده نمیشود.
ایران اینترنشنال در این جنگ دست به انتحار زد؛ از مصاحبه با فرمانده اسراییلی در دقایق اولیه حمله به ایران، توجیه حملات و کشتار صهیونیستها، تا گفتگوی اختصاصی با نتانیاهو نخستوزیر رژیم کودککُش در اوج جنگ، و رپورتاژ شبکه ۱۲ اسراییل برای این شبکه.
این شبکه که عملا روابط عمومی اسراییل به زبان فارسی است، آنقدر انتحاری عمل کرد که بسیاری از مردم، چهرهها و سلبریتیها هم علیه این شبکه موضع گرفتند و خواستار بایکوت این پیاده نظام اسراییل شدند.
حتی ماشاءالله شمسالواعظین، روزنامهنگار و فعال اصلاحطلب گفت: اینترنشنالیها، اسرائیلیهای فارسیزبان و خودفروخته هستند. این رسانه آینده و سرنوشت تاریکی خواهد داشت؛ مردم ایران از این رسانه به طور عجیبی متنفرند.این رسانه، غیرحرفهای و غیراخلاقیترین رسانه است!
در مقابل ایران اینترنشنال، یک کمپانی حرفهای مواجه هستیم، رسانهای که به جای انتحار، کولهباری از تجربه در فتنهها و درگیریهای مختلف را بر دوش دارد؛ سابقهای که از کودتای ۱۳۳۲ و اسم رمز «دقیقاً نیمه شب» فتنهگری اش تا به امروز ادامه دارد.صحبت از BBC است که در مقابل اقدامات آماتور ایران اینترنشنال، سعی می کند به راحتی مشتش را باز نکند، به جای رفتارها و اظهار نظرهای افراطی که مخاطب ایرانی را آزرده کند مهمانانی دعوت می کند و فرصت می دهد تا نظرات میهن پرستانه پخش شود. در این سیاست حتی آنها به ظاهر هم شده به گزارشگران خود اجازه میدهند تا در یک چهارچوب مشخص شده حق را به ایران بدهند و از آن دفاع کنند.
البته بی بی سی فارسی بر خلاف بی بی سی جهانی روند رو به افول خود را از سال ۱۴۰۱ آغاز کرد. آنجا که از بیم جا ماندن از اینترنشنال به ادبیات بی پرده و فحاشی علیه نظام جمهوری اسلامی رو آورد با این خیال که کار نظام تمام است و نباید از قافله تولید نفرت و هیجان جا بماند! رسانه هایی مثل اینترنشنال پیمانکارهای موقتی هستند که بعد از انجام پروژه شان تاریخ مصرفشان تمام می شود. به نظر می رسد بی بی سی با درک همین مساله تلاش می کند لااقل به صورت شعاری القای بی طرفی و حتی وطن پرستی کند. البته مخاطبان امروز نیز باهوش تر از آن شده اند که این اداهای بدون پشتوانه را باور کنند تا جایی که در کامنتها سیاه پوش شدن مجریان این شبکه در زمان مرگ ملکه و ادعای آزادی بیان را در بستن کامنتهای آنها در زمان همسر ملکه یاداور شدند.
در همین رابطه صادق نیکو مینویسد BBC در ظاهر، فقط یک رسانه خبری است، اما ساختار روایی آن بسیار شبیه به یک سریال شبانه با کاراکترهای ثابت و الگوهای تعلیقی پیوسته عمل میکند که هر یک نماینده یک تیپ مخاطب هستند و هر کدام نقش خاصی را در این نمایش ایفا میکنند.مثلاً: ژیار گل از زاویه «سرزمینهای اشغالی» تحلیل ارائه میدهد. نفیسه کوهنورد که نقش یک خبرنگار میدانی نزدیک به مردم خاورمیانه را بازی میکند. سیاوش اردلان که بیشتر لحن روشنفکری، فلسفی و سیاسی دارد. کسری ناجی سعی میکند از زاویه آمریکا به تحلیل موضوعات بپردازد و به آن گرایش دارد و حتی خبرنگاران افغانستانی و با گرایشات دیگر در این تحریریه حاضر هستند که هرکس یکی از کلونیهای مخاطب را نمایندگی میکند.به همین دلیل است که برخی مواضع خبرنگاران این شبکه را همسو با خود یافته و به تجلیل از آنان می پردازند