به گزارش صراط نیوز، سوال و جواب با محمد مایلی‌کهن، هرگز بدون تیتر و خنثی از آب در نمی‌آید. مردی که به جایگاه افراد فکر نمی‌کند و حرفش را می‌زند؛ حتی اگر به مذاق برخی خوش نیاید. سکوت چند ماهه سرمربی اسبق تیم ملی را شکستیم؛ از قراردادهای چند صد میلیاردی آغاز کردیم، به درویش و پرسپولیس رسیدیم و سپس امیر قلعه‌نویی. ممد مایلیِ فوتبالی‌ها در این گفت‌وگوی حدوداً ۱۰ دقیقه‌ای بارها به ما گفت که «متوجه هستید؟» که در جواب حرف‌های درستِ او باید می‌گفتیم: «بله».
این مصاحبه که خواندنش را توصیه می‌کنیم، پیش روی‌تان است.
حاج آقا سلام.
سلام. بفرمایید.
می‌خواهم سه چهار دقیقه وقت شما را بگیرم تا کمی گپ بزنیم.
در مورد چه موضوعی؟
فوتبال دیگر. از افزایش بی‌رویه قراردادها تا پرسپولیس و تیم ملی. نظرتان چیست؟
خب سوال کنید تا جواب بدهم.
در بازار نقل و انتقالات کنونی، کف قرارداد شده ۱۰۰ میلیارد. باشگاه‌ها دیگر ابایی از پرداخت چنین دستمزدهایی ندارند و همین موضوع به معضلی بزرگ تبدیل شده و منتقدان را نیز به انتقاد وادار کرده است..
خب همیشه همین بوده. متوجه هستید؟ اول می‌گویند تیم‌های متخلف را محروم می‌کنیم، حکم به نتیجه ۳ بر صفر می‌دهیم اما بعد می‌بینیم که هیچ‌یک از این صحبت‌ها عملی نشده است.
منظورتان این است که ادعاها فقط در حد حرف باقی می‌ماند؟
بنده در تمام سال‌هایی که در فوتبال بودم، هرگز ندیدم که بگویند فلان تیم به دلیل شکستن سقف بودجه و تخلف در پرداخت دستمزدهای بالا، ۳ بر صفر بازنده شده است. زورشان فقط به تیم‌های معمولی و بدون هوادار می‌رسد و این درست نیست. شاید من اشتباه می‌کنم اما شما دیده‌اید یا شنیده‌اید که یک تیم را محروم کنند یا نتیجه را تغییر بدهند؟
ما هم نه دیده‌ایم و نه شنیده‌ایم.
اصلاً جسارت این کار را دارند؟ برای گردن‌کلفت‌ها برخوردی در نظر نمی‌گیرند و همین موضوع به معضلی بزرگ تبدیل شده است.
فصل قبل گفتند سقف بودجه ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد تومان است. الان اما مصاحبه‌هایی از مدیران باشگاه‌ها می‌بینیم که حرف از هزینه ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیاردی در فصل گذشته است. یعنی ۱۰۰۰ میلیارد بیشتر از قانونی که تصویب شد. این اگر فاجعه نیست، اسمش چیست؟
خرج که از کیسه مهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود. وقتی از جیب دیگری هزینه می‌کنند و حساب و کتابی هم نیست، نتیجه همین می‌شود که می‌بینید. هیچوقت ندیده‌ایم که یک مدیر را بیاورند و بگویند چرا اینقدر خرج کردید؟ با اجازه چه کسی بود؟ چرا سقف بودجه شما بالا زده؟ متوجه هستید؟
بله اما نظارت هم مهم است.
کدام نظارت؟ اگر نظارت بود که وضع فوتبال ما این نمی‌شد و قراردادها به این اعداد نمی‌رسید.
از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در اختیار تیم ملی بوده؛ نمی‌خواستند نتیجه بگیرند؟ در کدام مقطع، تیم ملی این همه امکانات داشته؟ با این حال من همیشه گفته‌ام موافق مربی ایرانی هستم. حتی اگر او دشمن من باشد.
اما می‌پذیرید که بازیکنان در این ماجرا بی‌تقصیر هستند؟
دقیقاً. آن‌ها تقصیری ندارند. خیلی ببخشید اما فکر کنید که شما می‌خواهید خانه خود را بفروشید. قیمت را می‌گذارید یک میلیارد اما طرف مقابل با چشم بسته می‌آید و آن را ۴ میلیارد از شما می‌خرد. نمی‌فروشید؟ به قول مادر خدابیامرز من، کور از خدا چی می‌خواد؟ دو تا چشم بینا. الان هم ماجرا همین است.
البته این موضوع را هم باید در نظر بگیریم که صندلی مدیران لرزان است و آن‌ها دست به هر کاری می‌زنند تا در پست خود ابقا شوند. یکی از آیتم‌ها هم خرید بازیکن است و به قول خودشان ترکاندنِ بمب.
این‌ها دیگر بمب معمولی نیستند؛ بمب اتمی هستند که مدیران می‌ترکانند. اینگونه نیست که فقط یک بخشی را آتش بزنند، دامنه‌اش وسیع است.
موافقید کمی هم درباره پرسپولیس صحبت کنیم.
داریم گپ می‌زنیم. در خدمتم.
آیا ابقای رضا درویش به صلاح پرسپولیس بود؟
ما باید منصفانه صحبت کنیم. الان چند سال است درویش در پرسپولیس حضور دارد؟
حدود سه، چهار فصل.
کارنامه‌اش چه بوده؟
دو قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی و یکی هم سوپرجام.
پس نتایجش بد نبوده؛ چرا باید برود؟ فقط برای من سوال است که چرا مدیران ما در کوران مسابقات، سرمربی را تغییر می‌دهند.
وقتی تیم از روند رو به رشد خارج می‌شود، تغییر کادرفنی راهکار مناسبی است..
به چه قیمتی؟ اینکه بروند و یکی را بیاورند که هیچ شناختی از تیم ندارد؟ آن‌هم از خارج؟ خب طبیعی است که نتایج همین می‌شود. این آقا اول آمده و گفته فلان کار را می‌کنم و بهمان کار؛ تا سه چهار بازی نتیجه نگرفته، می‌گوید من شناختی نداشتم و مقصر نیستم.
خرج که از کیسه مهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود. وقتی مدیران ما از جیب دیگری خرج می‌کنند و حساب و کتابی هم نیست، نتیجه همین می‌شود که می‌بینید. هیچوقت ندیده‌ایم که یک مدیر را بیاورند و بگویند چرا اینقدر خرج کردید؟ با اجازه چه کسی بود؟ چرا سقف بودجه شما بالا زده؟ متوجه هستید؟
فکر می‌کنم همچنان معتقدید مربیان ایرانی چیزی کمتر از خارجی‌ها ندارند.
نظر من همین است اما می‌خواهم بدانم شما در این سال‌ها به چه نتیجه‌ای رسیده‌اید؟
من معتقدم برخی، تأکید می‌کنم برخی از مربیان ایرانی دست‌کمی از خارجی‌ها ندارند؛ نه همه آن‌ها.
من هم نمی‌گویم که همه. برخی چیزی کمتر ندارند و البته برخی از مربیان خارجی هم چیزی ندارند. به نظر شما موسیمانه مربی بود؟
اما همین موسیمانه در جام باشگاه‌های آفریقا چندین و چند قهرمانی آورده بود..
اینجا چه‌کار کرد؟ هیچی. بوژوویچ چطور؟ همه بازی‌ها را باخت و حالا هم با گردن‌کلفتی شکایت کرده و مطمئن باشید پولش را تمام و کمال از استقلال می‌گیرد.
کمی ریزتر شویم تا در این بحث به نتیجه برسیم. فکر می‌کنم شما معتقدید که مربیان ایرانی در اندازه‌های اسماعیل کارتال داشتیم تا روی نیمکت پرسپولیس بنشینند. همینطور است؟
شما شک نکنید که داریم. یک مربی ایرانی باید شخصیت و کاریزما داشته باشد تا بازیکنان از او حساب ببرند. ضمن اینکه لازم نیست خودش تیم را تمرین بدهد؛ از بین ایرانی‌ها دستیار انتخاب می‌کند و اگر نبود، یکی دو مربی خارجی به کادر خود اضافه می‌کند. فقط یک موضوع باقی می‌ماند.
چه موضوعی؟
وقتی مربی ایرانی باشد، هواداران خیلی زود برای او شعار«حیا کن و رها کن» را سر می‌دهند اما در رابطه با خارجی‌ها اینطور نیست. خیلی با آن‌ها راه می‌آیند و تحت فشارشان نمی‌گذارند.
دوست دارم برسیم به شخص کارتال و غیر مستقیم نه، مستقیم درباره او نظر بدهید.
مگر کارتال در این فصل خوب بود؟
خیلی نه؛ انتظارات را برآورده نکرد. البته مبلغ قراردادش هم بالا است و همین موضوع مسیر تغییرات را بسته..
قراردادش بالا است؟ نه بابا؛ چیزی نیست که. حقوق شما بالا است، قرارداد کارتال نه. او که پولی نمی‌گیرد؛ متوجه هستید؟
دقیقا درک می‌کنیم که این‌ها کنایه است.
( می‌خندد )اینجا پول برای شما نیست اما برای کارتال و دوستانش هست.
می‌خواهم بعد از پرسپولیس، سراغی از تیم ملی هم بگیریم.
ما را سراغ همه بردید که. شوخی می‌کنم؛ بفرمایید بپرسید.
دوست دارم به شایعه‌ای که این روزها اطراف تیم ملی وجود دارد، اشاره کنم.
چه شایعه‌ای؟
به کسی اتهام نزنیم اما همیشه در فصل نقل و انتقالات که با اعلام لیست تیم ملی همزمان می‌شود، ابهام‌هایی به‌وجود می‌آید.
من کاری به این حرف‌ها ندارم؛ سلیقه مربیان تیم ملی است که این بازیکنان را انتخاب کنند. بعداً هم خودشان باید پاسخگو باشند.
امیر قلعه‌نویی معتقد است بهترین نتایج تاریخ را با تیم ملی گرفته و هیچوقت ما با این قاطعیت به جام جهانی نرفته‌ایم. در مورد این موضوع که صحبت می‌کنید؟
از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در اختیار تیم ملی بوده؛ نمی‌خواستند نتیجه بگیرند؟ در کدام مقطع، تیم ملی این همه امکانات داشته؟
اما در تازه‌ترین مصاحبه، امیر قلعه‌نویی تأکید کرده که تیم ملی اردوهای خوبی نداشته و بهتر است مسوولان به فکر باشند.
اردوی درست یعنی چه؟
ما هم نفهمیدیم. شاید منظورش امکانات و تجهیزات بوده.
از نظر امکانات که بهترین شرایط را تجربه کرده‌اند. نکند تیم ما امکانات داشت که بازیکنان در خوابگاه می‌خوابیدند یا در زمین گلفِ مجموعه انقلاب تمرین می‌کردیم. زمین شماره یک آزادی را هرگز به ما نمی‌دادند و مجبور بودیم به چمن شماره سه آزادی برویم. برای تیم ملی فعلی، امکانات نه تنها بد نبوده بلکه عالی هم بوده. دستیار خارجی در تیم ملی حضور دارد و پروازها هم که چارتر است. آیا امکانات دیگری مد نظر دارند؟ راستی یک نکته‌ای برای شما سوال نشده؟
چه نکته‌ای؟
اینکه مدتی است در تیم ملی کسی حرفی از پول یا حقوق عقب‌افتاده نمی‌زند. یادتان هست مدام می‌گفتند پول نگرفتیم، پاداش‌ها عقب افتاده و .... شما توجه نکردید به این ماجرا؟
نه؛ واقعا نه.
حتماً داده‌اند دیگر. اگر حق و حقوق‌شان را پرداخت نمی‌کردند که وامصیبتا بود. متوجه هستید؟
بله..
خلاصه که مدبرانه فکر کرده‌اند که بگیرند و صدایش را در نیاورند.
جدا از حق و حقوق، یک بحث دیگر هم اطراف تیم ملی وجود دارد.
چه بحثی؟ خیر باشد.
خیر است. برخی معتقدند تیم ملی با مربی ایرانی مثل امیر قلعه‌نویی به جام جهانی ۲۰۲۶ برود و عده‌ای هم می‌گویند گزینه خارجی بهتر است. شما چه نظری دارید؟
من که همیشه گفته‌ام موافق مربی ایرانی هستم.
حتی اگر نامش امیر قلعه‌نویی باشد؟
حتی اگر دشمن من هم باشد.
سه، چهار دقیقه ما شد حدود ۱۰ دقیقه. ممنونم از شما؛ استفاده کردیم.
تشکر از شما. موفق باشید.
منبع: ایرنا