به گزارش سرویس وبلاگ صراط،نویسنده وبلاگ آسمونی در آخرین مطلب وبلاگش نوشته است:
»»» این بار که آمدی خود را در چشمانم بریز ، شاید دیگر ندیدمت
...
همیشه کووتاه ترین راه
راه ِ مستقیمه ...
مستقیم یعنی استقامت کن ...
توو راهی که کووتاه ترین راهه استقامت کن !
یعنی راهی که که قامت ِ رووحت استواره ...
یعنی ...
دستمو بگیر
دستمو تــو بگیر
التماس ِ اشکمو قبول کن !
...
میگم
کاش ما هم ی سیستم ِ تارک ِ دنیا داشتیم ...
دلم ترک ِ دنیا می خواد !
جانا !
.
.
.
+
می گویی از واقعيت ِ زندگی دور افتاده
ايم ، واقعيتی جز آن چه كه ما اراده كرده ايم به واقعيت برسانيم وجود ندارد ...
زندگی را با كوه ، با آسمان ، با هدف ، با ايمان و با عشق ، پر بايد كرد ، يا بايد خالی و پوک و
ناقابل نگه َش داشت و نام ِ زندگی را از روی آن برداشت ... كارهايی هست كه
انسان ، در ابتدا گمان می كند كه آن ها را دوست ندارد اما بعد ، در جريان عمل ،
دل بسته ی آن ها می شود ، شيرينی
زندگی از آن جا سرچشمه می گيرد كه تـو بر مشكلات غلبه كنی .
بدون ِ اين غلبه ، زندگی مان خالی خالی ست ! به چيزی ايمان بياور و
مومن بمان ، ديگر نيانديش تا شک كنی . فقط بنده آن ايمان باش ... بنده ی آن چه كه
با قلب َت قبول كرده ای !
همين ! قيمت ِ عشق هميشه بيش از تحمل آدمیزاد بوده است
. بايد (اما سخت است) كه زندگی را به يک عاشقانه ی آرام تبديل كنيم
! ( بخش هایی از یک عاشقانه ی آرام - نادر
ابراهیمی )
+ عشق ِ " تـــو " را " من " اختراع کردم ، تا در زیر بــاران بدون ِ چتر نباشم . پیام های دروغین از عشق ِ " تـــو " برای خودم فرستادم ! عشق ِ " تـــو " را اختراع کردم چونان کسی که در تاریکی ، تنها ، می خواند ، تا نترسد ( ابدیت ، لحظه عشق - غاده السمان )