به گزارش صراط به نقل از تسنیم، "مارکوس واندت" فضانورد ایستگاه فضایی بین‌المللی که به همراه سه فضانورد دیگر با فضاپیمای SpaceX Crew Dragon در راه بازگشت به کره زمین است در هنگام بازگشت، تصاویر خیره‌کننده‌ای از کره زمین را ثبت کرد.
این فضانورد هنوز مشخص نیست که از چه دوربینی برای ثبت این تصاویر استفاده کرده است اما ناسا در حال به روزرسانی تجهیزات دوربین ISS خود از بدنه‌های DSLR قدیمی به دوربین‌های نیکون Z9 بدون آینه است.
ایستگاه فضایی بین‌المللی (International Space Station) که معمولاً با مخفف نام انگلیسی آن یعنی ISS نامیده می‌شود یک ایستگاه فضایی است که با مشارکت بیش از ۱۵ کشور ساخته شده است و محل زندگی فضانوردان همچنین یک آزمایشگاه علمی است و این ایستگاه فضایی در مدار زمین و در ارتفاع ۳۵۰ کیلومتری از سطح زمین در حرکت است؛ سرعت ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار معادل ۲۷ ٬ ۷۰۰ کیلومتر بر ساعت است که به این ترتیب روزی ۱۵ بار به دور سیاره زمین گردش می‌کند.
بیشتر بخش‌های اصلی این ایستگاه فضایی پیش از سال ۲۰۱۵ ساخته و در این سال چند بخش جدید به آن افزوده شد و بعد از تکمیل، ایستگاه فضایی بین‌المللی ۴۵۰ تُن وزن دارد و ۱۲۰۰ متر مکعب فضای کار، پژوهش و زندگی برای فضانوردان فراهم آورده است همچنین ایستگاه فضایی بین‌المللی در شب به صورت ستاره‌ای متحرک با چشم غیرمسلح قابل رؤیت است.
ایستگاه فضایی بین‌المللی محصول همکاری مشترک سازمان ناسا، سازمان فضایی روسیه، سازمان فضایی اروپا، سازمان فضایی ژاپن و سازمان فضایی کانادا است؛ سازمان فضایی برزیل از طریق همکاری با ناسا با این برنامه مشارکت می‌کند؛ سازمان فضایی ایتالیا هم به عنوان یک عضو فعال در سازمان فضایی اروپا و هم به طور مستقل در برنامه ایستگاه فضایی مشارکت می‌کند؛ سازمان فضایی چین نیز علاقه خود را برای پیوستن به جمع مشارکت‌کنندگان، به ویژه از طریق همکاری با سازمان فضایی روسیه اعلام داشته است.
ایستگاه فضایی بین‌المللی در حقیقت ترکیبی از چندین پروژه فضایی است که قبلاً توسط کشور‌های مختلف برنامه‌ریزی شده بود؛ از جمله این برنامه‌ها می‌توان به ایستگاه فضایی میر ــ ۲ (روسیه)، ایستگاه فضایی آزادی (آمریکا)، آزمایشگاه فضایی کلمبوس (اروپا) و آزمایشگاه فضایی کیبو (ژاپن) اشاره کرد.
کشور‌های سازنده بخش‌های اصلی ایستگاه (تا پایان پروژه) شامل روسیه (۶ بخش)، آمریکا (۴ بخش)، اروپا (۳ بخش)، ژاپن (۲ بخش)، کانادا (۲ بخش)، ایتالیا بطور مستقل (یک بخش)، به همراه دو بخش که یکی ساخت مشترک آمریکا و روسیه و دیگری ساخت مشترک اروپا و ایالات متحده آمریکا است.
ایستگاه‌های پرتاب فضاپیما
ایستگاه‌های پرتاب فضاپیما شامل پایگاه فضایی بایکونور (جمهوری قزاقستان، قبلاً جزئی از اتحاد جماهیر شوروی) که این پایگاه تا سال ۲۰۵۰ در اجاره روسیه است و ۲ ایستگاه دیگر شامل پایگاه فضایی کندی (ایالات متحده آمریکا) و پایگاه فضایی گویان در گویان فرانسه (سازمان فضایی اروپا) است.
در حال حاضر فضاپیما‌های سایوز، پروگرس، فضاپیمای ترابری خودکار، فضاپیمای ترابری اچ-۲، فضاپیمای دراگن و فضاپیمای سگنوس مسئولیت رساندن سرنشین، خدمات و پشتیبانی را به ایستگاه فضایی برعهده دارند؛ ماموریت‌های پشتیبانی شاتل فضایی در پی بازنشسته شدن شاتل‌ها در سال ۲۰۱۱ به پایان رسید.
بعد از بازنشستگی شاتل، فضاپیمای سایوز تنها وسیله سفر فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی است؛ از فضاپیمای ترابری دراگن نه تنها برای فرستادن بار به ایستگاه بلکه برای بازگردان بار و نتایج آزمایش‌ها از ایستگاه به زمین نیز استفاده می‌شود و دیگر فضاپیما‌های ترابری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در راه بازگشت، به همراه بارِ خود، که عموماً زباله‌های ایستگاه است، در جوز زمین بسوزند و از بین بروند.
چه مدت طول می‌کشد که از زمین به ایستگاه فضایی بین‌المللی برسیم؟
ایستگاه فضایی بین المللی در حدود ۳۵۰ کیلومتری بالای زمین قرار دارد، این بدان معنا است که اگر ما با سرعت ۶۵ مایل بر ساعت (۹۷ کیلومتر بر ساعت) مستقیم به هوا رانندگی کنیم، تنها سه ساعت طول می‌کشد تا به ایستگاه فضایی بین المللی برسیم، اما یک مشکل کوچک وجود دارد و آن این است که ایستگاه فضایی بین‌المللی با سرعت ۱۷۵۰۰ مایل بر ساعت (۲۸۱۶۳.۵۲ کیلومتر بر ساعت) به دور زمین می‌گردد!
برای فضانوردانی که از زمین با فضاپیما راهی فضا می‌شوند، فقط هشت دقیقه طول می‌کشد تا به فضا برسند، اما رسیدن آن‌ها به ایستگاه فضایی بین‌المللی به خاطر سرعت ایستگاه فضایی بین‌المللی مستلزم محاسبه پیوستن است؛ تعقیب کردن ایستگاه فضایی در مدار می‌تواند سه روز طول بکشد و در طول این مدت، خدمه کشتی فضایی نزدیک به ۳۰ بار به دور زمین می‌گردند!
در سال ۲۰۱۳، فضانوردان روسی در مدت تنها ۶ ساعت به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسیدند که یک رکورد بی‌سابقه محسوب می‌شد؛ خدمه در مدت تنها چهار دور گشتن به دور زمین (به جای بین ۲۵ تا ۳۰ گشتن) به ایستگاه رسیدند، فضاپیمای آن‌ها از قزاقستان پرتاب شد و فضانوردان صعود خود را با زمان عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی زمان‌بندی کردند.
انتهای پیام/