به گزارش صراط به نقل از خبرآنلاین، اواخر دی‌ماه سال ۵۷ و پس از خروج شاه از ایران، در نوفل‌لوشاتو محل اقامت رهبر انقلاب ایران غوغا بود، هر روز خبرنگاران خبرگزاری‌های مهم جهان خود را برای مخابره‌ی تازه‌ترین اخبار انقلاب ایران به این روستای کوچک می‌رساندند. در این میان سیل طرفداران ایشان نیز از دانشجویان و بازاریان گرفته تا روحانیون نیز هر لحظه برای دیدار با امام خمینی به سمت اقامتگاه ایشان سرازیر می‌شد. حسن روحانی رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم نیز یکی از همان‌ها بود. او که پس از ممانعت‌های پی‌درپی ساواک از سخنرانی‌هایش در پی سخنرانی در مجلس ارک در مراسم یادبود حاج آقا مصطفی خمینی، به توصیه‌ی آیت‌الله مطهری و دکتر بهشتی برای ادامه‌ی تحصیل در مقطع دکترا از اوایل اردیبهشت ۵۷ وارد انگلستان شده و از اعضای فعال انجمن اسلامی دانشجویان لندن بود، روز جمعه ۲۹ دی‌ماه ۵۷ برای نهمین بار روانه‌ی اقامتگاه امام خمینی شد. روحانی در کتاب خاطر خاطرات خود از مقطع انقلاب اسلامی (۱۳۸۷، ص ۵۱۹) درباره‌ی این دیدار می‌نویسد:
روز جمعه ۱۳۵۷.۱۰.۲۹ عصر به طرف پاریس حرکت کردم. تعدادی دانشجویان هم همراه من هستند. هیچ‌کس آرام و قرار ندارد. تقریبا درس خواندن در شرایط فعلی برای دانشجویان مسلمان غیرممکن است. همه می‌خواهند به ایران برگردند و در حرکت سرنوشت‌ساز این روزها سهمی داشته باشند. آخرشب به محله‌ی کشان رسیدیم و صبح زود ۱۳۵۷.۱۰.۳۰ به نوفل‌لوشاتو رفتیم. سرود «خمینی ای امام» را گوش کردم، چقدر زیباست. هفته‌ی قبل هم این سرود را شنیده بودم. واقعا جملات «ای مجاهد، ای مظهر شرف، ای گذشته ز جان در ره هدف» حقایقی است که به‌خوبی چهره‌ی امام را بازتاب می‌دهد. برای اولین بار است که در نهضت اسلامی از این هنر استفاده می‌شود. در سال‌های پیش کم و بیش در حسینه‌ی ارشاد از این سبک‌ها استفاده می‌شد. شاید خشکه‌مقدس‌ها این‌ها را هم اشکال کنند. خداوند اسلام را از شر این گروه حفظ کند.