به گزارش جوان، يعني هر قدر كه مسئولان ارشد قواي مقننه و قضائيه از يك سو و قوه مجريه از سويي ديگر براي علني كردن اختلافات حواسشان به نزديكي زمان انتخابات دور دوم مجلس نهم و حساسيت مقطعي كه در آن قرار گرفته‌ايم، نبود؛ رسانه‌ها و ائمه جمعه و برخي مسئولان دلسوز حواسشان بود و سكوت پيشه كردند تا اين دم نيز بگذرد.
اكنون كه اين دم گذشته، هم آن حساسيت سابق وجود ندارد و هم اينكه كميت و كيفيت حضور مردم، پيام‌هايي را در اين زمينه مخابره مي‌كند كه گويي لازم است به سران سه قوه يادآوري شود! اين يادآوري ها، غير از آن است كه انگار سخنان حضرت آقا را هم كه از قضا، خطاب به همين بزرگواران بوده است، بايد متذكر شد! تذكراتي اين چنين صريح به اين آقايان، رويه مرسوم ما نيست؛ اما وقتي ايشان در تريبون‌هاي علني جدل‌هايشان را مطرح مي‌كنند، بر رسانه‌ها حرجي نيست.
سخناني كه خود بر عمل به آن تأكيد كرديد!
روز اول فروردين و در مجاورت حرم رضوي، اولين بار نبود كه رهبري معظم انقلاب دولت و مجلس را دعوت به حفظ حريم يكديگر كردند، اما حداقل آنكه نزديك‌ترين زمان به زمان اكنون است؛ اكنوني كه روساي مجلس و دولت از هر تعاملي، سوژه‌اي براي متلك‌پراني به هم مي‌سازند و هنوز چند هفته از صحبت‌هايشان در تأكيد بر اجراي فرمايشات رهبري در حرم رضوي نگذشته، از هر تريبوني سود مي‌جويند كه حقانيت خود را اثبات كنند.
يادآوري سخنان رهبري براي كساني كه خود شايد بيش از هر كسي ديگر بر اجراي نظرات ايشان تأكيد و تصريح دارند، نه براي آنان خوشايند خواهد بود و نه براي ما. واقع آنكه بيان سخنان آقا براي رؤساي سه قوه، مصداق زيره به كرمان بردن است، اما چه مي‌شود كه ميان آنچه بر زبان جاري است و آنچه در عمل آقايان مشاهده مي‌شود، تفاوت درخور توجهي است كه صداي هر دلسوز انقلابي را بلند كرده است!
بهانه‌هايي كه هميشه جور مي‌شود!
هدفمندي يارانه‌ها و حواشي آن، انتصابات دولت، تخلف ۳ هزارميلياردي با متهماني از قوه مجريه، لغو اين مصوبه و ابلاغ آن دستور، اجراي فاز دوم هدفمندي يارانه ها، همه و همه بهانه‌هايي است كه لاريجاني و احمدي‌نژاد در جر و بحثي كه رودررو نيست، براي هم متلك‌هايي بفرستند كه اگر هم زماني غيرمستقيم‌بودنش، اذهان كمتري را متوجه طرفين بحث مي‌كرد، حالا با مكرر شدن جدل‌ها، ديگر همه مي‌دانند چه خبر است. از اين رو تعجبي هم ندارد كه مردم از يكديگر بپرسند مگر چه خبر است كه اين همه جر و بحث وسط تعامل سه قوه است؟!
سال ۹۰ را با طرح سؤال از رئيس‌جمهور به پايان رسانديم؛ طرح سؤالي كه در طي آن، رئيس‌جمهور در صحن علني مجلس، عملاً نشان داد كه شأنيتي براي قوه مقننه قائل نيست و رسماً مجلس را به شوخي گرفت!
اين در حالي بود كه زمزمه اختلافات مجلس و دولت بر سر انتصاب سعيد مرتضوي به رياست سازمان تأمين اجتماعي هم در آخرين روزهاي اسفند ۹۰ شكل جدي‌تري به خود گرفت و نمايندگان پس از اين انتصاب، طرح استيضاح وزير كار را تقديم هيئت رئيسه كردند.
فاز دوم هدفمندي يارانه‌ها، از ديگر موارد اختلافي بود كه با ريختن ۲۸ هزار تومان به حساب سرپرستان خانوار توسط دولت و بي‌هماهنگي با مجلس، در ايام نوروز رقم خورد و با لغو مصاحبه رئيس‌جمهور بروز بيروني‌اش يافت.
مصاحبه‌اي كه گفته مي‌شد براي اعلام آغاز فاز دوم هدفمندي ترتيب داده شده و با فشار نمايندگان لغو گرديد.
تمامي اين سوژه‌ها در هفته‌هاي اخير با تنش بين دولت و مجلس ادامه يافت.
نهايت نيز، آخرين مورد اختلافي با نامه رئيس مجلس به ادارات زير مجموعه دولت براي عدم اجراي آن دسته از مصوبات هيئت دولت كه مغاير با قانون است، شكل گرفت؛ اتفاقي كه رئيس‌جمهور آن را مغاير با قانون اساسي دانست.
مجلس هم در اين روزها و هفته‌هاي آخر كه قرار است البته بودجه تأخيري سال ۹۱ را هم بررسي و تصويب كند، ترجيح داد مشغول استيضاح وزير كار و حكميت و حواشي آن و اصلاح طرح سؤال از رئيس‌جمهور و. . . باشد و لحظه‌اي از دميدن در تنور تنش و اختلاف عقب ننشيند!
قوه قضائيه هم با فساد ۳ ميليارد توماني پايش به دامنه اختلافات باز شد.
فرافكني‌هاي سران سه قوه
روساي سه قوه پس از جلساتي كه هر‌از‌چندگاهي به ميزباني يكي‌شان برگزار مي‌شود و هيچ خبري از پشت درهاي بسته‌اش به بيرون نمي‌رسد، عكس‌هاي پرلبخند و تفاهم مي‌گيرند و شايد فكر مي‌كنند اين عكس‌ها براي آنكه بگويند همه چيز خوب و آرام پيش مي‌رود، كافي باشد؛ واقعيت اما آن است كه در اين مملكت اگر مشكلي هست نمي‌توان تنها يك نفر يا يك قوه را مقصر دانست و سهم هر يك از قوا در ايجاد اين مشكلات محفوظ است!
با اين همه، مشخص نيست كه چرا هر كدام از اين مسئولان، مي‌كوشد با مقصر دانستن ديگري (كه شايد حتي راست و درست هم باشد) از خود و قوه تحت امرش سلب مسئوليت كند و از بار پاسخگويي به آنچه بر عهده‌اش هست، بگريزد. شايد از سر چنين فرافكني‌هايي است كه حتي بي‌مناسبت‌ترين برنامه‌ها هم از اين اختلافات مصون نمي‌ماند و مثلاً همايش حكمت مطهر جايي مي‌شود براي اعتراض به واردات چوب بستني! (وارداتي كه البته از سر حفظ منابع طبيعي صورت مي‌گيرد).
شايد اگر هر كدام از روساي قوا، به كمبودهاي قوه تحت امرش رجوع مي‌كرد، هم كارها بهتر پيش رفته بود و هم تنش‌ها كمتر مي‌شد؛ چه آنكه قبول اشتباه از سوي متولي، خود باعث خوابيدن تنش هاست.
جوابي درخور شور و شعور حضور مردم
حضور مردم در انتخابات و تغيير تركيب مجلس نشان مي‌دهد كه مردم از اين جدل‌هاي بي‌نتيجه، آن هم در آغاز سالي كه به توليد ملي نامگذاري شده است، بسيار بيش از آنچه مسئولان بينديشند (اگر بينديشند البته) خسته هستند.
مردم به دعوت آقا و با درك صحيح از شرايطي كه پيش از آغاز مذاكرات بغداد داريم، هم از لحاظ كمي به خوبي به ميدان آمدند و هم از لحاظ كيفي، به اصولگرايان رأي دادند تا خيال دشمنان از بابت حمايت مردم از جمهوري اسلامي حسابي راحت شود و بدانند كه از اين تنور، آبي براي ايشان گرم نمي‌شود.
حالا در برابر اين حضور آميخته با شور و شعور، آيا توقع زيادي است كه از رؤساي سه قوه بخواهيم جدل‌هاي بي‌نتيجه را آن هم در مقابل چشم اين مردم كنار بگذارند و بهانه دست بيگانگان و بنگاه‌هاي خبرپراكني‌شان ندهند و نه فقط در حرف، بلكه در عمل به توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني بپردازند؟ تعامل، تفاهم و همدلي حداقل انتظاري است كه ملت از مسئولان دارند.