ماجرا از این قرار است: حضرات روز شهادت سیدمرتضی آوینی را که بیستم فروردین ماه است در تقویم امسال به بیست‌ویکم انتقال داده‌اند و در توجیه این کار عجیب توضیح فرموده‌اند که چون روز بیستم فروردین به نام انرژی هسته‌ای نامگذاری شده است بهتر است روز شهادت آقای آوینی به روز دیگری منتقل شود تا این دو اتفاق بزرگ تحت‌الشعاع یکدیگر قرار نگیرند.
گفتني‌ها را در اين باره حسين معززي‌نياي عزيز گفته است، اما اين بنده كمترين چند نكته ديگر به ذهنم رسيده كه گمان مي‌كنم گفتنش چندان خالي از لطف نباشد. اميدوارم شما هم پس از خواندن اين يادداشت چنين نظري داشته باشيد. بدون شك نوابغي كه اين طرح بديع را ارائه داده‌اند بيش از آن‌كه نگران شأن و منزلت شهيد آويني باشند نگرانند كه دستاورد بزرگ علمي و فني‌شان تحت‌الشعاع ديگر برنامه‌ها قرار بگيرد. بايد خدمت اين دوستان بزرگوار عرض كنم اگرچه دستيابي به علم و فناوري هسته‌اي بسيار موضوع مهم و افتخارآميزي است اما به خودي خود شأن و منزلت آنچناني هم ندارد.
پيش از اين هم چند بار نوشته‌ام و فكر مي‌كنم در اين مقام بازگويي آن چندان بي‌وجه نباشد و آن هم اين‌كه: اتحاد جماهير شوروي در زماني كه ما به زحمت پيكان توليد مي‌كرديم موشك به فضا مي‌فرستاد اما آن همه فناوري و تكنيك مانع از آن نشد كه آن عظمت پوشالي فرو بريزد.
حاكمان كوته‌بين سرزمين پهناور شوروي گمان مي‌كردند در پناه آن همه پيشرفت‌هاي شگفت‌انگيز علمي و تسليحاتي نياز به انديشمند و هنرمند آزاده و مستقل ندارند و بالاجبار فرجامشان همان شد كه بايد مي‌شد. «سفر شوروي» جلال آل احمد را بخوانيد تا بدانيد چه مي‌گويم. سيد دلير و ژرف‌انديش ما در زمانه‌اي كه هياهوي كر كننده چپ‌انديشي در فضاي روشن فكري جهان سوم طنين‌انداز بود آنچه را كه مي‌بايست ببيند، ديد. اميدوارم دست‌كم آنها كه فكر مي‌كنند نام مرتضي آويني ممكن است شكوه روز فناوري هسته‌اي را كمرنگ كند اين كتاب را تورق كنند تا دريابند به كجا مي‌روند و چه فرجامي در انتظار آنان است. ديگر اين‌كه اصلا اين چه استدلالي است؟! آمد و چند صباحي ديگر در روز بيست‌ويكم از نظر حضرات اتفاق مهم ديگري رخ داد، آن هم به عظمت دستيابي به انرژي هسته‌اي؛ آن وقت چه بايد كرد؟! بايد روز شهادت مرتضي آويني را در تقويم به روز بيست‌ودوم فروردين انتقال داد؟! با اين استدلال اگر روز چهاردهم و پانزدهم خرداد مصادف شد با تاسوعا و عاشوراي حسيني لابد بايد مناسبت چهاردهم و پانزدهم خرداد را به شانزدهم و هفدهم خرداد ماه منتقل كرد. بقيه اين سناريوي بامزه را خودتان مي‌توانيد تكميل كنيد. نمي‌خواهم موضوع را به مزاح و شوخي برگزار كنم اما باور بفرماييد ماجرا از شدت تراژيك بودن خنده‌دار هم هست.
آنها كه چنين نوآوري‌هاي غريبي از ذهنشان تراوش مي‌كند در خيلي از موارد ديگر هم با همين ضريب هوشي براي من و شما تصميم مي‌گيرند. چه مي‌توان كرد؟! هيچ. مگر خضر مبارك پي درآيد/ ز يمن همتش كاري گشايد
گفتني‌ها را در اين باره حسين معززي‌نياي عزيز گفته است، اما اين بنده كمترين چند نكته ديگر به ذهنم رسيده كه گمان مي‌كنم گفتنش چندان خالي از لطف نباشد. اميدوارم شما هم پس از خواندن اين يادداشت چنين نظري داشته باشيد. بدون شك نوابغي كه اين طرح بديع را ارائه داده‌اند بيش از آن‌كه نگران شأن و منزلت شهيد آويني باشند نگرانند كه دستاورد بزرگ علمي و فني‌شان تحت‌الشعاع ديگر برنامه‌ها قرار بگيرد. بايد خدمت اين دوستان بزرگوار عرض كنم اگرچه دستيابي به علم و فناوري هسته‌اي بسيار موضوع مهم و افتخارآميزي است اما به خودي خود شأن و منزلت آنچناني هم ندارد.
پيش از اين هم چند بار نوشته‌ام و فكر مي‌كنم در اين مقام بازگويي آن چندان بي‌وجه نباشد و آن هم اين‌كه: اتحاد جماهير شوروي در زماني كه ما به زحمت پيكان توليد مي‌كرديم موشك به فضا مي‌فرستاد اما آن همه فناوري و تكنيك مانع از آن نشد كه آن عظمت پوشالي فرو بريزد.
حاكمان كوته‌بين سرزمين پهناور شوروي گمان مي‌كردند در پناه آن همه پيشرفت‌هاي شگفت‌انگيز علمي و تسليحاتي نياز به انديشمند و هنرمند آزاده و مستقل ندارند و بالاجبار فرجامشان همان شد كه بايد مي‌شد. «سفر شوروي» جلال آل احمد را بخوانيد تا بدانيد چه مي‌گويم. سيد دلير و ژرف‌انديش ما در زمانه‌اي كه هياهوي كر كننده چپ‌انديشي در فضاي روشن فكري جهان سوم طنين‌انداز بود آنچه را كه مي‌بايست ببيند، ديد. اميدوارم دست‌كم آنها كه فكر مي‌كنند نام مرتضي آويني ممكن است شكوه روز فناوري هسته‌اي را كمرنگ كند اين كتاب را تورق كنند تا دريابند به كجا مي‌روند و چه فرجامي در انتظار آنان است. ديگر اين‌كه اصلا اين چه استدلالي است؟! آمد و چند صباحي ديگر در روز بيست‌ويكم از نظر حضرات اتفاق مهم ديگري رخ داد، آن هم به عظمت دستيابي به انرژي هسته‌اي؛ آن وقت چه بايد كرد؟! بايد روز شهادت مرتضي آويني را در تقويم به روز بيست‌ودوم فروردين انتقال داد؟! با اين استدلال اگر روز چهاردهم و پانزدهم خرداد مصادف شد با تاسوعا و عاشوراي حسيني لابد بايد مناسبت چهاردهم و پانزدهم خرداد را به شانزدهم و هفدهم خرداد ماه منتقل كرد. بقيه اين سناريوي بامزه را خودتان مي‌توانيد تكميل كنيد. نمي‌خواهم موضوع را به مزاح و شوخي برگزار كنم اما باور بفرماييد ماجرا از شدت تراژيك بودن خنده‌دار هم هست.
آنها كه چنين نوآوري‌هاي غريبي از ذهنشان تراوش مي‌كند در خيلي از موارد ديگر هم با همين ضريب هوشي براي من و شما تصميم مي‌گيرند. چه مي‌توان كرد؟! هيچ. مگر خضر مبارك پي درآيد/ ز يمن همتش كاري گشايد