ابوالحسن بنی صدر در 88 سالگی مُرد. مرگ اولین رئیس جمهور پس از پیروزی انقلاب درحالی به تیتر یک بسیاری از رسانه ها تبدیل شد که طی سالیان اخیر نامبرده عزلت نشینی را برگزیده بود و کمتر اثر و کنشگری سیاسی از او دیده می شد. در عین حال بنی صدر سعی داشت تا پس از فرار از ایران و راه اندازی سایتی با عنوان «انقلاب اسلامی در هجرت» علاوه بر سرقت مسمی نهضت امام خمینی(ره)، آثار و نظریات معاندانه و ضدایرانی خود را در این تارنما بازنشر کند.
به گزارش صراط شاید اطلاعات نسل جدید درباره ابوالحسن بنی صدر محدود به ماجرای عدم کفایت سیاسی وی در مجلس و عزل او از مقام ریاست جمهوری باشد اما لازم است بدانیم که سوابق خیانتکارانه این عنصر نامطلوب در حق ملت ایران بحدی است که شایسته است تا به بهانه مرگش، این مستندات تاریخی را مجدداً مرور و بازخوانی نمود.
بنی صدر اگرچه از دوران تحصیل در فرانسه یک ناسیونالیست اسلامی محسوب می شد اما وقتی علاقه مردم به امام خمینی (ره) را دید، ترجیح داد تا با در پیش گرفتن تقیه سیاسی، خود را به یاران و همراهان امام(ره) در نوفل لوشاتو ملحق کند و از سفره انقلاب سهمی بردارد. جالب اینجاست که همین نزدیکی ریاکارانه بنی صدر به امام(ره) سرانجام به نفعش تمام شد و توانست با کسب بیش از 10 میلیون رای بعنوان اولین رئیس جمهور پس از دوران ستمشاهی معرفی شود. همزمانی آغاز جنگ تحمیلی با دوران ریاست جمهوری بنی صدر، یادآور دردآورترین وقایعی است که موجب شد تا خرمشهر در سایه بی کفایتی دولت بنی صدر در تجهیز نیروهای مقاومت، بدست نیروهای رژیم بعث اشغال شود.
لازم است بدانیم که پس از تسخیر لانه جاسوسی بدست دانشجویان پیرو خط امام در سال 1358، اسنادی سری بدست آمد که در سازمان جاسوسی ایالات متحده (CIA) از فردی با اسم رمز SD LURE نام برده بود که بعدها مشخص شد این شخص همان بنی صدر بوده است! بنی‌صدر مدتی پس از پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری، به تدریج چهره واقعی خود را نمایان کرد. او از مدت‌ها پیش با مسعود رجوی و سازمان منافقین ارتباط پیدا کرده بود. ماجرای فرار بنی صدر با لباس زنانه به همراه مسعود رجوی و عزیمت شان به پاریس نیز از دیگر نقاط عطف زندگی اولین رئیس جمهور ایران است که عمق زبونی و ذلالت چنین فرد بی کفایتی را به نمایش می گذارد.
بنی صدر اما در طی تمام سال های پس از فرارش از ایران، همواره بعنوان یک عنصر اپوزوسیون و ضدایرانی شناخته می شده که در وقایعی همچون فتنه 1388 نیز اقدامات تشویقی گسترده ای را به نفع اغتشاشگران سازماندهی نمود؛ با این وجود اما عُمر او به پایان رسید و آرزوی براندازی جمهوری اسلامی را با خود به گور بُرد.
