به گزارش صراط، تهيه‌كننده‌ي برنامه‌ي موسيقي‌محور
«گام هفت» در گفت‌و‌گويي كه با ايسنا داشت، در اين زمينه اظهار كرد: اساس و پايه‌ي
كار براي كودكان بر اساس قدرت تخيل و تصويرسازي در ذهن آنهاست؛ در برنامه‌سازي هم
موسيقي قسمت اعظم و تاثيرگذار برنامه بر كودكان است، پس بايد حتما شامل آن عناصر
باشد. همان‌گونه كه ما در ساخت آثار بزرگاني كه در زمينه كودك كار كرده‌اند همچون
«باغچه‌بان» مي‌بينيم كه كلام موسيقي و تنظيم آن همه در راستاي تقويت و تصويرسازي
ذهني و تخيل كودك پيش مي‌رود و در واقع به كودك فرصت تصويرسازي مي‌دهد، اما
متاسفانه در حال حاضر موسيقي‌هايي كه براي كودك مي‌شنويم به سمت ريتم‌هاي شش و هشتي
رفته‌اند به دليل حس شادي كه در آن وجود دارد؛ در حالي كه حس طراوت در همه‌ي
موسيقي‌ها وجود دارد.
وي ادامه داد: اما مهمتر از آن، تنظيم و استفاده‌اي است كه يك آهنگساز مي‌تواند از آن كار براي انتقال هدف داشته باشد؛ متاسفانه در اين آثاري كه اكنون شنيده مي‌شوند شايد نشود نام آهنگساز گذاشت، چرا كه آن‌ها با استفاده از «فلش مموري» (flash memory) و گذاشتن اشعار روي آن، ملودي توليد مي‌كنند، در صورتي كه آهنگسازي صورت نگرفته است، بلكه ما به ازاي يك سري موسيقي‌هايي كه حتي در جامعه بارها و بارها تكثير شده است، اين موسيقي‌ها را براي كودك پخش مي‌كنند.
كلهر با بيان اينكه موسيقي كه اكنون توليد مي‌شود كودك همان لحظه آن را مي‌شنوند، آن را فراموش مي‌كند و چيزي در ذهنش نمي‌ماند، خاطرنشان كرد: اين در حالي است ما در گذشته موسيقي‌هايي براي كودكان در حوزه تلويزيون و سينما داشته‌ايم كه هنوز هم در ذهن ما مانده است، موسيقي‌هايي همچون «مدرسه موش‌ها» و «گلنار» كه به سمت ريتم‌هايي رفته‌اند كه به زور باعث تحرك نشده‌اند، بلكه يك موسيقي درست و اصولي را كار كرده‌اند كه هم براي كودك و هم براي بزرگسال جذاب بوده است حتي خود متخصصان امر موسيقي هم از آن لذت برده‌است.
وي در بخش ديگري از گفت‌و‌گوي خود با بيان اينكه بيشترين مشكلاتي كه در حوزه‌ي موسيقي كودك ما وجود دارد را نبايد گردن دست‌اندركاران موسيقي گذاشت، افزود: اين مساله به عدم شناخت برنامه‌سازان ما از مقوله‌ي موسيقي برمي‌گردد، چرا كه در اين راه به سمت سهل‌الوصول‌ترين، راحت‌ترين و ارزان‌ترين نوع دسترسي به اين كار مي‌روند و از افرادي به عنوان آهنگساز در برنامه استفاده مي‌كنند كه براي بچه‌ها اصولي و كاربردي كار نمي‌كنند و اين منجر مي‌شود كه بچه‌ها در برنامه‌ها مشاركت نداشته باشند و نهايتا بتوانند قصه را پر كنند.
اين تهيه‌كننده بيشترين ضعفي كه در زمينه‌ي موسيقي كودك وجود دارد را عدم استفاده از كارشناسان موسيقي در زمينه‌ي كودك دانست و اظهار كرد: زماني كه مقوله موسيقي براي مخاطب، مدير گروه‌ها، خود برنامه‌سازان حساسيت دارد، در نتيجه ما مجبوريم حتما از كارشناسان متخصص استفاده كنيم، همان گونه كه براي تعليم و تربيت از يك روانشناس استفاده مي‌كنيم، اما متاسفانه به ياد نداريم در يك برنامه، برنامه‌ساز از مشاور موسيقي استفاده كند، اما اين براي مديراني كه در اين عرضه كار مي‌كنند لازم است كه اين مساله را جدي بگيرند.
وي ادامه داد: اما مهمتر از آن، تنظيم و استفاده‌اي است كه يك آهنگساز مي‌تواند از آن كار براي انتقال هدف داشته باشد؛ متاسفانه در اين آثاري كه اكنون شنيده مي‌شوند شايد نشود نام آهنگساز گذاشت، چرا كه آن‌ها با استفاده از «فلش مموري» (flash memory) و گذاشتن اشعار روي آن، ملودي توليد مي‌كنند، در صورتي كه آهنگسازي صورت نگرفته است، بلكه ما به ازاي يك سري موسيقي‌هايي كه حتي در جامعه بارها و بارها تكثير شده است، اين موسيقي‌ها را براي كودك پخش مي‌كنند.
كلهر با بيان اينكه موسيقي كه اكنون توليد مي‌شود كودك همان لحظه آن را مي‌شنوند، آن را فراموش مي‌كند و چيزي در ذهنش نمي‌ماند، خاطرنشان كرد: اين در حالي است ما در گذشته موسيقي‌هايي براي كودكان در حوزه تلويزيون و سينما داشته‌ايم كه هنوز هم در ذهن ما مانده است، موسيقي‌هايي همچون «مدرسه موش‌ها» و «گلنار» كه به سمت ريتم‌هايي رفته‌اند كه به زور باعث تحرك نشده‌اند، بلكه يك موسيقي درست و اصولي را كار كرده‌اند كه هم براي كودك و هم براي بزرگسال جذاب بوده است حتي خود متخصصان امر موسيقي هم از آن لذت برده‌است.
وي در بخش ديگري از گفت‌و‌گوي خود با بيان اينكه بيشترين مشكلاتي كه در حوزه‌ي موسيقي كودك ما وجود دارد را نبايد گردن دست‌اندركاران موسيقي گذاشت، افزود: اين مساله به عدم شناخت برنامه‌سازان ما از مقوله‌ي موسيقي برمي‌گردد، چرا كه در اين راه به سمت سهل‌الوصول‌ترين، راحت‌ترين و ارزان‌ترين نوع دسترسي به اين كار مي‌روند و از افرادي به عنوان آهنگساز در برنامه استفاده مي‌كنند كه براي بچه‌ها اصولي و كاربردي كار نمي‌كنند و اين منجر مي‌شود كه بچه‌ها در برنامه‌ها مشاركت نداشته باشند و نهايتا بتوانند قصه را پر كنند.
اين تهيه‌كننده بيشترين ضعفي كه در زمينه‌ي موسيقي كودك وجود دارد را عدم استفاده از كارشناسان موسيقي در زمينه‌ي كودك دانست و اظهار كرد: زماني كه مقوله موسيقي براي مخاطب، مدير گروه‌ها، خود برنامه‌سازان حساسيت دارد، در نتيجه ما مجبوريم حتما از كارشناسان متخصص استفاده كنيم، همان گونه كه براي تعليم و تربيت از يك روانشناس استفاده مي‌كنيم، اما متاسفانه به ياد نداريم در يك برنامه، برنامه‌ساز از مشاور موسيقي استفاده كند، اما اين براي مديراني كه در اين عرضه كار مي‌كنند لازم است كه اين مساله را جدي بگيرند.
