کارنامه امنیتی ترین کابینه در تاریخ جمهوری اسلامی طی یکسال گذشته آنچنان مملو از گاف های ضدامنیتی است که آدمی را به تعجب وا می دارد که چگونه حضرات مدعی در حوزه امنیت ملی، حدود 16 سال، پُست دبیری شورایعالی امنیت را اشغال کرده بودند! در تخصص امنیتی محبان المذاکره(!) همین بس که شهادت سردار سپهبد «قاسم سلیمانی» و عالم مجاهد «محسن فخری زاده» و خرابکاری در تاسیسات هسته ای نطنز، جملگی در کمتر از 365 روز گذشته رخ داده اند و واکنش به اصطلاح متخصصان امنیت ملی در برابر این فجایع «تقریباً هیچ» بوده است!
جالب اینجاست که اگرچه دولتمردان آمریکوفیل در برابر این دسته گل های امنیتی، خود را بخواب زده اند و اصلاً به روی مبارکشان نمی آورند اما در برابر پالس های گفتگوی دوباره با شیطان بزرگ و ایادی غربی اش، بحدی هوشیارند که پیش پیش به استقبال مذاکره با رفیق 30 ساله شان یعنی «جو بایدن» رفته و برای چوب حراج زدن به قدرت موشکی و نفوذ منطقه ای ایران، بی صبرانه منتظرند!
مع الاسف تصویر ذلت بار مخابره شده از رفتار حقیرانه عده ای در داخل کشور، دشمنان را به این جمع بندی رسانده است که نه با خروج یکجانبه از توافقنامه 5+1، نه با ترور بلندپایه ترین مقامات نظامی و هسته ای کشور، نه با خرابکاری در سایت های اتمی و نه حتی با فشارهای کمرشکن اقتصادی، دولتمردان ایرانی به صرافت هیچ اقدام متقابل یا مقابله به مثل نخواهند افتاد چراکه تمام سرنوشت، مقدرات و آینده سیاسی خویش را به مذاکرات گره زده و کماکان منتظر به ثمر رسیدن گلابی های درخت منحوس برجامند!
این درحالیست که در روزگاری پیش از ابتلای مملکت به آفت تدبیر و امید، ایران اسلامی در عرصه امنیت به چنان ثباتی رسیده بود که نه تنها احدی جرأت نداشت تا این آرامش را برهم بزند بلکه رویکرد فعال و مقتدر ایران در عرصه امنیت منطقه ای موجب شده بود تا دشمن صهیونیستی پس از شکست های مفتضحانه در جنگ های 33 و 22 روزه، در لاک دفاعی فرو برود. حال اما دیپلماسی لبخند اعتدالگرایان در برابر دشمنان، آنان را چنان گستاخ و وقیح کرده است که در روز روشن به مجلس شورای اسلامی حمله می کنند، در حرم امام خمینی(ره) گروگان می گیرند، انفجار نطنز را سازماندهی می کنند، حاج قاسم را به شهادت می رسانند و فخری زاده را به رگبار می بندند!
با این همه امید است تا در اندک زمان باقی مانده به پایان عمر قوه مجریه، دولتمردان بنفش به تأسی از سخن حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب که فرمود «دوران بزن دررو تمام شده؛ اگر بزنید می خورید»، در فکر جبران مافات باشند و بیش از این اقتدار، عزت و امنیت کشور را قربانی مذاکره با شیطان بزرگ نکنند.
این دولت ۸ سال تنش‌زدایی کرد و بتن ریخت و کوتاه آمد و در نتیجه ترورها بزرگ‌تر شد، حماقتی که در تنش‌زدایی نهفته ایران را تا شکست کامل پیش می‌برد
واقعا خودتان به انچه می نویسید باور دارید؟
لطفا تاریخ ترور دانشمندان هسته ای کشور و تاریخ انجام مذاکرات بعد از آن را مرور کنید، آیا این ترورها هم نیجه مذاکره و برجام بود؟
چه نیرویی مسئولیت و وظیفه حفاظت از شخصیت ها را بر عهده دارد؟
ایا احتمال نفوذ دشمن در لایه های مختلف وجود ندارد؟
چرا هر موضوعی را وجه المصالحه دعواها و کینه های سیاسی و جناحی می کنید؟