حجت الاسلام و المسلمین مرتضی ادیب یزدی در خصوص دلیل ازدواج نکردن حضرت معصومه (س) گفت: حضرت فاطمه معصومه (س) به جهت حاکم بودن فضای مبارزه به خانواده حضرت موسی ابن جعفر (ع) و به دلیل رسیدن به مقاصد عالی اسلام ازدواج نکردند و امام رضا (ع) هم دیر ازدواج کردند. ازطرفی حضرت معصومه (س) وابستگی شدیدی به پدر بزرگوارشان و بعد از شهادت حضرت موسی ابن جعفر (ع) به برادر ارجمندشان داشتند، این وابستگی خواهر و برادر مانند علاقه شدید حضرت زینب (س) به امام حسین (ع) است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، وی درباره علاقه میان حضرت معصومه (س) و امام رضا (ع) گفت: علاقه خواهر به برادر در حدی بود که وقتی امام رضا (ع) به مشهد تشریف فرما شدند، حضرت معصومه (س) تنها ۹ ماه توانستند فراق برادر را تحمل کنند و اشک چشمشان خشک نمی‌شد.
علت فوت حضرت معصومه (س) چه بود؟
حجت الاسلام ادیب یزدی درباره علت فوت حضرت معصومه (س) گفت: در متونی که درباره زندگی نامه و سرنوشت حضرت معصومه (س) نوشته شده است، اشاره به مسمومیت ایشان نشده است، ایشان اولین شخص از خاندان موسی ابن جعفر (ع) بود که با عده‌ای از بزرگان بنی هاشم برای دیدار برادر راهی شد و در میانه راه اتفاقات ناگواری برای ایشان رخ داد.
او درباره چگونگی اطلاع حاکمان بنی عباس از سفر حضرت معصومه (س) گفت: در ابتدا حاکم سر پل ذهاب وقتی از سفر حضرت معصومه (س) به ایران با خبر می‌شود، سفر او را به حاکم ری اطلاع می‌دهد و حاکم ری دستور می‌دهد که از سفر ایشان جلوگیری شود. برخی منابع گفته اند که همراهان ایشان حدود ۴۰۰ نفر و برخی دیگر گفته اند که حدود ۱۵۰ نفر بوده اند. ماموران بنی عباس بسیاری از بزرگان بنی هاشم را به شهادت رسانده اند و یا برخی به کوه یا روستا‌های میانه راه فرار می‌کنند که در نهایت ۴ نفر باقی ماندند.
حجت الاسلام ادیب یزدی از چگونگی رفتن به قم می‌گوید: حضرت وقتی به ساوه رسید، از شدت غم و اندوه پوست و استخوان شده بود، از طرفی فراق امام رضا (ع) بود و از طرف دیگر خوف آن را داشت که نکند مامون عباسی بلایی بر سر برادر بیاورد. همین افکار مزاحم و اتفاقات مسیر سبب شد تا هنگام رسیدن به ساوه حالشان بسیار بد شود و در سن ۲۸ سالگی مشغول گفتن شهادتین شوند. در منابع دینی آمده است که «از ناحیه پدرش فرمانی رسید که دخترم خودت را به قم برسان. فاطمه معصومه (س) پس از شنیدن این صحبت از بستر بر می‌خیزد و می‌گوید مرا به قم برسانید.»
او ادامه داد: شیعیان ساوه او را با نهایت مواظبت و کمال به قم رساندند و از طرفی وقتی قمی‌ها می‌فهمند که حضرت معصومه (س) راهی قم شده اند، استقبال بی نظیری از او می‌کنند و حتی فرماندار قم به استقبال او می‌رود و افسار مرکب او را هر یک از شیعیان از ساوه تا قم به دست می‌گیرند. اهالی قم آنقدر گل در مسیر ایشان قرار دادند که مرکب حضرت پا در مسیر گلباران شده می‌گذاشت، بی جهت نبود که امام صادق (ع) فرموده: «قم عُشّ آل محمد» یعنی قم آشیانه آل محمد (ص) است.
حجت الاسلام ادیب یزدی در خصوص تطهیر و تدفین حضرت فاطمه معصومه (س) افزود: بیشتر از چند روز ایشان دوام نمی‌آورند و در کمال تاثر وفات می‌کنند. ایشان قبل از مرگش به بانوان وصیت می‌کنند پس از تطهیر پیکرم مرا دفن نکنید تا کسی که باید برسد و مرا تدفین کند. اهالی قم طبق وصیت او، پیکر را در گوشه‌ای قرار دادند، سپس دو نفر سوار با چهره‌ای پوشیده که گفته می‌شود یکی از آنان امام رضا (ع) بود، رسیدند. آن دو سوار در ابتدا گریه و زاری کردند و سپس جنازه را با نهایت احترام دفن کردند.
این کارشناس دینی درباره شباهت حضرت معصومه (س) و حضرت زینب (س) گفت: حضرت زینب از کربلا تا سفر به شام سر‌های بریده را می‌دید و اشک می‌ریخت و حضرت معصومه (س) تا سفر به قم بدن‌های پاره پاره بنی هاشم را می‌دید و بسیار به ایشان بد گذشت و یکی از فصول مهم تاریخ است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، وی درباره علاقه میان حضرت معصومه (س) و امام رضا (ع) گفت: علاقه خواهر به برادر در حدی بود که وقتی امام رضا (ع) به مشهد تشریف فرما شدند، حضرت معصومه (س) تنها ۹ ماه توانستند فراق برادر را تحمل کنند و اشک چشمشان خشک نمی‌شد.
علت فوت حضرت معصومه (س) چه بود؟
حجت الاسلام ادیب یزدی درباره علت فوت حضرت معصومه (س) گفت: در متونی که درباره زندگی نامه و سرنوشت حضرت معصومه (س) نوشته شده است، اشاره به مسمومیت ایشان نشده است، ایشان اولین شخص از خاندان موسی ابن جعفر (ع) بود که با عده‌ای از بزرگان بنی هاشم برای دیدار برادر راهی شد و در میانه راه اتفاقات ناگواری برای ایشان رخ داد.
او درباره چگونگی اطلاع حاکمان بنی عباس از سفر حضرت معصومه (س) گفت: در ابتدا حاکم سر پل ذهاب وقتی از سفر حضرت معصومه (س) به ایران با خبر می‌شود، سفر او را به حاکم ری اطلاع می‌دهد و حاکم ری دستور می‌دهد که از سفر ایشان جلوگیری شود. برخی منابع گفته اند که همراهان ایشان حدود ۴۰۰ نفر و برخی دیگر گفته اند که حدود ۱۵۰ نفر بوده اند. ماموران بنی عباس بسیاری از بزرگان بنی هاشم را به شهادت رسانده اند و یا برخی به کوه یا روستا‌های میانه راه فرار می‌کنند که در نهایت ۴ نفر باقی ماندند.
حجت الاسلام ادیب یزدی از چگونگی رفتن به قم می‌گوید: حضرت وقتی به ساوه رسید، از شدت غم و اندوه پوست و استخوان شده بود، از طرفی فراق امام رضا (ع) بود و از طرف دیگر خوف آن را داشت که نکند مامون عباسی بلایی بر سر برادر بیاورد. همین افکار مزاحم و اتفاقات مسیر سبب شد تا هنگام رسیدن به ساوه حالشان بسیار بد شود و در سن ۲۸ سالگی مشغول گفتن شهادتین شوند. در منابع دینی آمده است که «از ناحیه پدرش فرمانی رسید که دخترم خودت را به قم برسان. فاطمه معصومه (س) پس از شنیدن این صحبت از بستر بر می‌خیزد و می‌گوید مرا به قم برسانید.»
او ادامه داد: شیعیان ساوه او را با نهایت مواظبت و کمال به قم رساندند و از طرفی وقتی قمی‌ها می‌فهمند که حضرت معصومه (س) راهی قم شده اند، استقبال بی نظیری از او می‌کنند و حتی فرماندار قم به استقبال او می‌رود و افسار مرکب او را هر یک از شیعیان از ساوه تا قم به دست می‌گیرند. اهالی قم آنقدر گل در مسیر ایشان قرار دادند که مرکب حضرت پا در مسیر گلباران شده می‌گذاشت، بی جهت نبود که امام صادق (ع) فرموده: «قم عُشّ آل محمد» یعنی قم آشیانه آل محمد (ص) است.
حجت الاسلام ادیب یزدی در خصوص تطهیر و تدفین حضرت فاطمه معصومه (س) افزود: بیشتر از چند روز ایشان دوام نمی‌آورند و در کمال تاثر وفات می‌کنند. ایشان قبل از مرگش به بانوان وصیت می‌کنند پس از تطهیر پیکرم مرا دفن نکنید تا کسی که باید برسد و مرا تدفین کند. اهالی قم طبق وصیت او، پیکر را در گوشه‌ای قرار دادند، سپس دو نفر سوار با چهره‌ای پوشیده که گفته می‌شود یکی از آنان امام رضا (ع) بود، رسیدند. آن دو سوار در ابتدا گریه و زاری کردند و سپس جنازه را با نهایت احترام دفن کردند.
این کارشناس دینی درباره شباهت حضرت معصومه (س) و حضرت زینب (س) گفت: حضرت زینب از کربلا تا سفر به شام سر‌های بریده را می‌دید و اشک می‌ریخت و حضرت معصومه (س) تا سفر به قم بدن‌های پاره پاره بنی هاشم را می‌دید و بسیار به ایشان بد گذشت و یکی از فصول مهم تاریخ است.
