«سهم‌الدین زمانی» هنرمند نقاش و خالق «قرآن مصور»، در ۷۴ سالگی درگذشت. او ۴۸ سال از عمر خود را وقف نقاشی مفهومی سوره‌های قرآن کریم کرد.
به گزارش فارس، زمانی دو سال قبل پس از تکمیل «قرآن مصور» به خبرنگار فارس درباره انگیزه‌اش از این کار گفته بود: «همه چیز از یک خواب در مشهدالرضا (ع) شروع شد: «وقتی که ۲۴ ساله بودم با دوستانم به پابوس امام رضا (ع) رفتم. برای منی که از ده ـ دوازده سالگی نقاشی کلاسیک و صورتگری می‌کردم، دیدن نقش و نگار‌ها و کاشیکاری‌های حرم یک حس متفاوت بود، چون تا قبل از آن هیچ‌وقت طرح‌های اسلیمی و خطایی نکشیده بودم. همان شب خواب عجیبی دیدم و وقتی فردا دوباره به حرم بازگشتم، محو کاشیکاری سوره توحید شدم. همانجا دست به کاغذ و قلم بردم و اتود زدم.
به گزارش فارس، زمانی دو سال قبل پس از تکمیل «قرآن مصور» به خبرنگار فارس درباره انگیزه‌اش از این کار گفته بود: «همه چیز از یک خواب در مشهدالرضا (ع) شروع شد: «وقتی که ۲۴ ساله بودم با دوستانم به پابوس امام رضا (ع) رفتم. برای منی که از ده ـ دوازده سالگی نقاشی کلاسیک و صورتگری می‌کردم، دیدن نقش و نگار‌ها و کاشیکاری‌های حرم یک حس متفاوت بود، چون تا قبل از آن هیچ‌وقت طرح‌های اسلیمی و خطایی نکشیده بودم. همان شب خواب عجیبی دیدم و وقتی فردا دوباره به حرم بازگشتم، محو کاشیکاری سوره توحید شدم. همانجا دست به کاغذ و قلم بردم و اتود زدم.
وقتی برگشتم، تصمیم گرفتم تفسیری تصویری از قرآن کریم ارائه دهم، به همین دلیل نیت کردم ۱۱۴ سوره کلام‌الله مجید را در قالب ۱۱۴ طرح با گل‌ها و رنگ‌های متفاوت تصویر کنم. چندین سوره را که نقاشی کردم، با پیشنهاد دوستان برای اینکه کار به سرانجام برسد، تصمیم گرفتم برای هر سوره طرحی اصلی بکشم، چون گفتند می‌توان بقیه صفحات آن سوره را تکثیر کرد و آیات را جایگزینش کنیم.»
از این اقدام سهم‌الدین زمانی حمایت چندانی نشد، بنابراین در سال ۱۳۷۶ تهران را به مقصد فومن ترک می‌کند تا با کشاورزی امرار معاش کند. هر چند بعد‌ها کارهایش در ده‌ها نمایشگاه داخلی و خارجی به نمایش در آمد.
زمانی اواخر مردادماه به علت نارسایی کلیوی در بیمارستانی در رشت بستری شد، اما به‌خاطر وخامت حالش به تهران منتقل شد و پس از دو هفته به دیدار حق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
