در روزهای همهگیری ویروس کرونا که بسیاری از مردم را مجبور به خانه نشینی کرده، عکسی از به اصطلاح حصر خانگی یکی از سران فتنه 88 در فضای مجازی دست به دست شد که نه تنها اثری از محنت و رنج و سختی در آن دیده نمی شد بلکه بیشتر شبیه برپایی پیک نیکی لاکچری در باغات مصفای منطقه خوش آب و هوای جماران بود!
حضور مهدی کروبی در کنار قدرت الله علیخانی، موسوی بجنوردی، امام جمارانی و... در این تصویر موید این حقیقت است که متاسفانه اصل مقوله ای به نام حصر نه فقط دیگر محلی از اعراب یا وجود خارجی ندارد بلکه تنها به مستمسک و اهرم فشاری برای جناح تجدیدنظرطلب تبدیل شده که گاه و بیگاه از آن در جهت امتیازگیری از حاکمیت یا تحریک افکار عمومی، سوءاستفاده نمایند!
آنگونه که از معنی واژه بر می آید، «حصر» از جمله مجازات های جایگزین محسوب می شود که تنها تفاوت آن با زندان، حضور محبوسین در خانه شخصی شان است. حال اما انتشار تصاویر سریالی از زندگی عادی و روزمره محصورین، صدور بیانیه به مناسبت های سیاسی مختلف و دیدارهای پیاپی سران فتنه با نزدیکان و همقطاران شان، نشان از آن دارد که باید زین پس معنی این کلمه را در لغت نامه ها تصحیح کرد چراکه اینگونه نحوه برخورد با افرادی که کشور را حتی تا لبه پرتگاه نیز کشاندند، بیش از آنکه مایه عبرت باشد، جز تشویق ایشان به گستاخی بیشتر، ثمره ای نخواهد داشت!
همگان واقفند که نطفه شوم تحریم های کمرشکن اقتصادی علیه جمهوری اسلامی دقیقاً همزمان با جنبش منحوس سبزی زده شد که پس از گذشت قریب به 11 سال از آن دوران، کماکان کشور را در چاه ویل فقر و فلاکت و تهیدستی فرو می برد. حال آیا رواست که عاملان اصلی این جنایت علیه نفر به نفر 80 میلیون ایرانی، اینک آزادانه و بدون هیچ دغدغه و پشیمانی از گذشته، خور و خوابشان به راه باشد و در منزل شخصی بیاسایند و آنوقت اقشار متوسط و ضعیف ایرانیان، زیر فشار سهمگین اقتصادی، بیش از پیش تحقیر شوند؟!
اعضای شورایعالی امنیت ملی که مجازات خنده داری چون حصر را برای سران فتنه مصوب نموده اند، آیا در دنیا و آخرت جوابی برای اشک های مادر شهید حسین غلام کبیری (اولین شهید فتنه) یا حسرت های همسر هادی خیاط زاده (جانباز قطع نخاعی فتنه) دارند؟! آیا وقت محاکمه واقعی (و نه صوری!) سران فتنه آمریکایی/صهیونیستی 88 فرا نرسیده است؟