به گزارش سرویس وبلاگ صراط، آرش فهیم در وبلاگ کارگری در روزنامه نوشت:
تحسین و تمجید از یک فیلم توقیفی –که هنوز هم رفع توقیف نشده- از چون منی بعید و عجیب به نظر می رسد. طی سال های گذشته همواره از مخالفان سرسخت فیلم های توقیفی و رفع توقیفی بوده ام. چه فیلم «نقاب» که در دولت نهم از این قید رها شد و چه فیلم های پرشماری که در این دولت رفع توقیف شده اند. اما حالا طرفدار سرسخت یکی از فیلم های توقیف شده هستم؛ فیلم «قلاده های طلا» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی.
ستایش من از این فیلم نه بخاطر رویکرد سیاسی فیلم و فیلمساز و گرایش مشترک ضدسلطه ام با این خالق و مخلوق، بلکه به دلیل ساختار و شیوه طرح مسائل سیاسی در آن است. اساسا معتقدم یکی از نیازهای اصلی سینمای ما در این برهه از زمان فیلم سیاسی است. چون این نوع آثار می توانند وضع موجود در عرصه هنر هفتم را کمی تا قسمتی تعادل می بخشند. حتی بودن فیلم های سیاسی دیگری چون «اخراجی ها3»،«پایاننامه»،«به رنگ ارغوان» و ... که با هر یک به نوعی مشکل دارم را نیز بهتر از نبودنشان می دانم. اما آنچه امروز به عنوان سیاسی ترین فیلم تاریخ سینمای ایران و با نام «قلاده های طلا» خلق شده را چند قدمی جلوتر از این آثار می دانم.
این فیلم نشان می دهد که می توان طرفدار حق بود و در عین حال بی طرف بود! این واقعیت دارد؛ «قلاده های طلا» در همان حال که ذات پلید «فتنه» را برملا می کند، بی طرف است و حتی چهره ای بسیار مثبت از جنبش سبز نشان می دهد! در فیلم می بینیم که یکی از فعالان جنبش سبز در اتاقش عکس امامان -خمینی و خامنه ای- را نصب کرده است. از آن طرف، فیلم با وجودی که از جان گذشتگی های سربازان گمنام امام زمان(عج) را تقدیس می کند، در انتقاد نسبت به نظام و نظامیان و امنیتی ها نیز محافظه کار نیست. علت اصلی توقیف فیلم نیز احتمالا همین است.
«قلاده های طلا» نشان می دهد که یک فیلم می تواند با بهره بردن از دستمایه ها و مضامین سیاسی، بی آنکه اسیر ابتذال شود، جذاب باشد. این فیلم در اغلب لحظاتش در التهاب و تعلیق می گذرد. ریتم و شیوه بازیگری و موسیقی متن و سایر اجزای فیلم یک کل هماهنگ و پرخون را ایجاد نموده اند که طوفان بپا می کنند! توانایی فیلم در خلق موقعیت های واقعی تحسین برانگیز است. صحنه های درگیری ها و اغتشاشات خیابانی، باور پذیر هستند.
«قلاده های طلا» البته به یک سری ضعف و اشکال هم مبتلاست که به نظرم کارگردان می تواند تا فرصت دارد با دست بردن در تدوین، برطرفشان کند. یکی از این ایرادات، وجود برخی تصاویر و نماهای حشو و زائد است. مثلا در لابلای صحنه های فیلم، ناگهان تصویر چرخیدن یک خانم نمایش داده می شود. یا در نمایی که مأموران وزارت اطلاعات درحال تماشای پخش زنده مناظره احمدی نژاد و موسوی است، روی یکی از مونیتورها تصویر شهید علیمحمدی دیده می شود. این درحالی است که این دانشمند هسته ای در تاریخ 22 دی سال 88 یعنی شش ماه بعد از مناظره ترور و شهید شد.
از این ها گذشته، کراهت خرابکارها بسیار اغراق آمیز و مفرط است. مثلا یکی از آن ها همجنس باز است، دیگری از فرط عصبی بودن دائم داد و بیداد می کند و ... . به نظرم اگر طالبی بتواند یک سری از این گیرها را برطرف کند، فیلمش ارتقا خواهد یافت. امیدوارم هرچه زودتر «قلاده های طلا» اکران شود.
زنده باد طالبی