اروپاییان جمع شده و تصمیم گرفته‌اند نفت ایران را نخرند. بسیاری در داخل ایران نگران شده‌اند و مداوم موج منفی را منتقل می‌کنند.
بر اساس نظر کارشناسان ارزش واقعی نفت ایران بشکه‌ای حدود ۲۰۰دلار است اما قیمت امروز جهانی نفت اپک حدود ۷۰-۸۰دلار است. تفاوت قیمت واقعی با بازار چیزی حدود ۱۲۰دلار است؛ البته بدون در نظر گرفتن قیمت نازل فروش غیررسمی نفت ایران.
به جای این‌که مردم از دولت بخواهند که خودش چوب حراج بر نفت ایران را بردارد می‌گویند آیا می‌توانی کاری کنی که این اتفاق نیفتد؟! چه‌اشکالی دارد زمانی‌که اروپاییان بهانه را به دستمان داده‌اند این‌خیانت بزرگ را پایان دهیم؟ اگر می‌توانید پالاشگاه‌های داخلی را فعال کنید و محصولات نفتی را بفروشید نه این‌که نفت را بدهید و بعد محصولات را به قیمت بسیار بالا و با منت از دشمنان خریداری کنید.
اگر نفت ایران تمام شود که بر اساس برآوردها نفت ایران به نیمه رسیده و تا چنددهه‌ی دیگر تمام خواهد شد، میادین جدید هم ناچیزند و قابل جایگزینی نیستند، چه‌کار خواهیم کرد؟ آیا نباید آینده‌نگر باشیم و به یکی از آرزوهای ره‌بر عزیز که همان بستن در چاه‌های نفت برای فروش است، دست پیدا کنیم؟
بیانات ره‌بر معظم انقلاب اسلامى در دیدار با مردم مشهد و زایران حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در صحن حضرت امام خمینى(ره) – ۴ فروردین ۱۳۷۵ :
البته من یک‌نگرانى مختصرى دارم – که مربوط به امروز هم نیست؛ سال‌هاست که این‌نگرانى را دارم – و آن این است که باید اقتصاد و ملت ایران از نفت جدا شود. این‌مسأله را اخیراً به دولت خدمت‌گزار ابلاغ کردهایم که برایش برنامهریزى کند و در حال برنامهریزى است و کارهایى هم انجام داده است. ما باید کارى کنیم که ملت و دولت ایران، وابسته به نفت خود نباشند. چون متاسفانه، امروز در دنیا نفت به سیاست‌هاى بینالمللى، کمپانی‌ها و غارتگران بزرگ و جهان‌خوران و مستکبران وابسته است. در حقیقت، نفت در مشت آن‌هاست. هرگاه بخواهند، قیمتش را پایین می‌آورند، تولید را کم یا زیاد می‌کنند، یکى را از دور خارج یا وارد دور می‌کنند! نفت مال ماست؛ اما سیاستش در دست دیگران است! چنین سرمایهاى مایه دردسر است.
البته دولت ما امروز حداکثر استفاده را از نفت می‌کند و باید هم بکند. اما باید کارى کند که بتواند روزى به دنیا اعلام نماید که از امروز تا شش‌ماه دیگر، تا یک‌سال یا چهل روز دیگر، می‌خواهیم درِ چاه‌هاى نفت را ببندم. میخواهم یک‌قطره نفت صادر نکنم. دولت باید بتواند تصمیم بگیرد. باید به نفت احتیاج نداشته باشد.
البته رشد صنعت نفت هم نامتوازن است به گونه‌ای که گاز پارس جنوبی در منازل تبریزیان سوزانده می‌شود ولی بوشهریان کپسول گاز بر روی کول در صف‌های طویل نفت سفید می‌ایستند