گروهی از دانشمندان آمریکایی در تلاش برای از شیوه آزمایش به نام «تصفیه ذرات» برای ارزیابی ۱۳ طراحی متفاوت از حدود ۴۰۰ نوع ماسکی که گروه‌های داوطلب دوخته بودند، استفاده کردند.
هدف این بود که مشخص شود کدام یکی از انواع ماسک می‌تواند ذرات با قطر سه‌دهم یا یک میکرون (یک هزارم میلی‌متر) را که اندازه تقریبی بسیاری از ویروس‌ها و باکتری‌ها ست، را فیلتر کند.
نتایج نشان داد که کارآیی این ماسک‌ها بسیار متفاوت است. بهترین ماسک‌های خانگی توانستند ۷۹ درصد تصفیه ذرات را انجام دهند، در حالیکه این میزان برای ماسک‌های جراحی ۶۲ تا ۶۵ درصد و برای ماسک‌های تنفسی N95 نود و هفت درصد بود. اما برخی از این ماسک‌ها کارایی بسیار بدی داشتند به طوری که کارایی فیلترکردن ذرات در برخی از آنها فقط یک درصد بود.
موثرترین ماسک‌های دست‌دوز با دو لایه پارچه کتان با کیفیت بالای سنگین‌وزن با رج‌شمار ۱۸۰ یا بیشتر دوخته شده بودند. ماسک دولایه با لایه بیرونی از پارچه کتان ساده و لایه درونی پارچه فلانل نیز عملکرد خوبی داشتند.
ماسک‌های با کارایی پایین‌تر شامل ماسک‌های یک لایه یا ماسک‌ها دولایه ساخته شده با پارچه کتان با کیفیت پایین سبک‌وزن بودند.
این دانشمندان می‌گویند این اطلاعات می‌تواند برای بیمارستان‌ها و نیز برای افرادی که می‌خواهند برای استفاده خودشان ماسک درست کنند، مفید است. به گفته آنها مردم نباید فکر کنند که هر تکه پارچه‌ای برای دوختن ماسک برای محافظت در برابر ویروس کرونا مناسب است و حس کاذب امنیت به آنها دست دهد.