این روزها شاید کمتر هنرمند و گروه هنری را در جامعه تئاتر شاهد باشیم که نیاز مالی به گردش اقتصادی نمایشش در گیشه نداشته باشد، با گرانی های اخیر از زدن دکور نمایش ها گرفته تا رسیدن به تولید و هزینه لوازم، دیگر گروهی را نمی بینیم که بگوید به قول معروف برای رضای خدا تئاتر روی صحنه می برد و هدفش فقط تولید اندیشه و دغدغه مندی در بین مردم است.
به گزارش فارس بیش از 110گروه نمایشی روی صحنه تهران در اسفند ماه با اپیدمی ویروس کرونا در تهران به تعطیلی کشیده شده اند و الان سه هفته است که تعیین تکلیفی از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و اداره کل هنرهای نمایشی برای دغدغه های هنرمندان و گروهای تئاتری صورت نگرفته است.
شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی مطرح کرد که یک ستاد بحران کرونا در اداره کل تشکیل شده، سالنها ضدعفونی شدند اما هنوز اجماعی برای تعیین خسارت گروه ها و سالن ها وجود ندارد این درحالی است که سالن های خصوصی نزدیک به ورشکستگی مالی هستند.
بخش سینمایی از همان ابتدا با تشکیل ستاد بحران کرونا اعضای شورایش را مشخص و در این زمینه فعالیت هایی را آغاز کرد اما تئاتر هنوز به یک تشکیل ستاد بسنده کرده و مشخص نیست چه اعضایی برای این ستاد فعال هستندو قرار هست تا انتهای سال چه کاری را انجام دهند شفاف سازی دراین زمینه می توانددغدغه و نگرانی گروه ها، هنرمندان و سالن ها را کمتر کند.
از آنجاییکه در مملکت بحران خیز ایران همیشه مسئولان غافلگیر می شوند و هر چند که واقعا این بار کرونا همه را غافلگیر کرد اما سه هفته زمان مناسبی بود تا یک تصمیم مناسب برای گروه هایی که اجراهایشان لغو شده و برنامه ریزی برای بازگشت مخاطب به سالن های تئاتر صورت بگیرد. این درحالی است که تنها وعده جابه جایی برخی نمایش ها و پیشنهاداتی از سوی اداره کل هنرهای نمایشی برای تخصیص وام به سالن ها یا گروهها از صندوق اعتباری هنر و ... صورت گرفته که آن هم در حد حرف بدون تأیید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
در ابتدای شیوع ویروس کرونا شهرام کرمی با مدیران سالن ها جلسه ای پشت درب های بسته برای ارائه پیشنهاد و راهکار صورت داد که آن هم بی نتیجه باقی مانده است چه اینکه اگر نتیجه ای حاصل می شد این همه نگرانی و موج ناامیدی را از سوی گروهها و سالن ها شاهد نبودیم!
به استثنای تعیین خسارت گروه های نمایشی در بخش های دولتی و خصوصی، تنها یک پیام صرف وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به هنرمندان در این ایام که در آستانه سال جدید هم هستند می توانست دلگرمی را شاید به این خانواده بازگرداند اما دریغ که در هر حوزه ای ما توییت و پیام می بینیم الا دلگرمی به خانواده تئاتر!
*بودجه بر باد تئاتر کشور
کشور ایران همیشه از قدیم الایام دچار بحران های زیاد اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می شده و ظاهرا این مسئولان دولت هستند که همیشه غافلگیر می شوند و مشخص نیست این بودجه های تعیین شده در نهایت به کجا می انجامد چرا که طی پی گیری های خبرنگاران هنوز بودجه امسال تئاتر هم به طور کامل پرداخت نشده وگروههای نمایشی برای اجراهای قبلشان هم بدهکار هستند چه رسد به اینکه برای خسارت اسفند ماه تعطیلی سالن ها بودجه ای مشخص شود.
داود نامور مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو می گوید همین که یک هزینه ای برای خسارت یک ماهه اجاره بها سالنها و کارمندان پرداخت شود ما را تا همیشه مدیون دولت کرده است.
ستاد بحران کرونا این روزها در اداره کل هنرهای نمایشی تشکیل شده اما هنوز مشخص نیست چه برنامه ای دارد.
حسین مسافرآستانه مدیر شورای سیاست گذاری تماشاخانه ایرانشهر که خودش هم از زخم خورده های تعطیلی تئاتر این ایام است و در تماشاخانه سرو اجرای نمایش داشت، می گوید ما منتظر تشکیل یک ستاد بحران هستیم که انتظار می رود چنین ستادی تا به حال در ارشاد تشکیل شود . خودمسافرآستانه از سیاست گذاران تئاتر کشور از گذشت تاکنون بوده ولی هم اکنون هیچ برنامه ای برای ایرانشهر ندارد و همه چیز را منوط به تصمیم گیری ارشاد کرده است وی تنها میگوید که برای تعیین خسارت گروهها می بایست ارشاد تصمیم بگیرد! حال که این ستاد در اداره تشکیل شده هنوز مشخص نیست که چه برنامه هایی دارد.
در ارتباط با وضعیت تعطیلی تئاتر می بایست به شهرستان ها و استان ها هم توجه شود به‌هرحال تئاتر فقط در پایتخت نیست و هنرمندان استانی هم از این امر استثنا نیستند حال که وضعیت در پایتخت کشور به این صور ت است و هیچ دلگرمی، امید و برنامه ای برای جبران خسارت ها وجود ندارد وای به حال تئاتر استان ها که از گذشته هم مظلوم بوده است هر چند کرمی اذعان می کند که در برنامه هایشان قرار است مدیران کل تئاتر استان ها هم در نظر گرفته شوند.
تئاتر فقط در پایتخت نیست و هنرمندان استانی هم از این بحران مستثنی نیستند
نکته دیگر هم که هنرمندان این روزها زیاد بدان اشاره میکنند تعیین تضمین برای جذب مخاطب است گوییم که از نوروز هم اجراها از سر گرفته شود که بعید است، اما تضمینی برای اینکه مخاطب به سالنهای نمایش بازگردد با ترسی که اکنون در جامعه شایع شده است، وجود دارد؟ نکند که مسئولان منتظر ایام نوروز و تجدید سال جدید و نیرو و قوای مردم هستند و تصمیم ندارند در این زمینه برنامه ریزی خاص یا جلساتی داشته باشند! و یا اگر هم جلساتی برگزار می شود چرا به گوش هنرمندان نمی رسد تا قدری از آلامشان کاهش دهد؟!
در نهایت 10 روز تا انتهای سال 98 باقی مانده و تعیین تکلیف جدول اجراهای سالن ها از دولتی تا خصوصی همه چیز منوط به وضعیت شیوع ویروس کرونا در تهران و دیگر شهرها است اما سایر دغدغه های هنرمندان، گروه های اجرایی و سالندارها منوط به تصمیم گیری مسئولان در زمینه های مختلف است که امیدواریم به زودی گرفته شود و نتیجه این اهمال کاری به ورشکستگی یا ناامیدی گروه ها از تئاتر کشور نیانجامد.