به گزارش صراط به نقل از فارس يک آدامس ۵۰۰ تا ۷۰۰ توماني حداقل 25 درصد سود دارد در حالي که در مورد دارو اين طور نيست حداقل سود توليد دارو 15 درصد براي توزيع 12 درصد و براي داروخانه 16 درصد است.
مصرف خودسرانه دارو از ديگر مشكلات كشور است كه به علت نبود يك پروتكل استاندارد براي تجويز و مصرف دارو در كشور است.
سيستم اقتصادي دارو نسيه است. توليد‌کننده امروز دارو را توليد مي‌کند و به شرکت پخش مي‌دهد، شرکت پخش هم به داروخانه مي‌دهد. داروخانه دارو را به بيمه‌شده مي‌دهد و ۸ ماه بعد پولش را مي‌گيرد و دوباره اين پول بايد بچرخد و به دست توليد‌کننده برسد هميشه سيستم دارويي در کشور نسيه است.
شرکتهاي توزيع دارو حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ ميليارد تومان از بيمارستان‌ها و مراکز درماني طلب دارند که آنها هم همين طلب را از بيمه‌ها دارند اين يک چرخه معيوب است.
چون بيمه داروي ارزان‌تر را قبول مي‌کند اگر داروي برند ژنريک ارزان‌تر باشد آن را قبول مي‌کند و اگر داروي ژنريک ارزان‌تر باشد آن را قبول مي‌کند. بيمه بين دو محصول مشابه اگر يکي برند و ديگري ژنريک باشد آن را که ارزان‌تر است تحت پوشش قرار مي‌دهد.
مصرف 10 قلم دارو در كشورمان بيشتر از داروهاي ديگر است كه استامينوفن در رديف اول قرار دارد و در رده آنتي‌بيوتيک‌ها، آموکسي‌سيلين پرمصرف‌ترين است و در کورتن‌ها نيز دگزامتازون پرمصرف‌ترين است.
در کل مصرف دارو در کشور ما بالا نيست. ما مصرف بي‌رويه داريم، اما مصرف زياد نداريم. کل بازار دارويي کشور به قيمت مصرف کننده ۳ هزار و ۵۰۰ ميليارد تومان است. يعني بازار دارويي ما مجموعا 3.5 ميليارد دلار است. از نظر جمعيتي يک درصد جمعيت جهان را داريم و بايد حداقل يک درصد مصرف دارويي دنيا را داشته باشيم مصرف دارويي دنيا سالانه ۸۰۰ ميليارد دلار است.
يعني سهم ما بايد حدود ۸ ميليارد دلار باشد در حالي که 3.5 ميليارد دلار دارو مصرف مي‌کنيم يعني کمتر از نصف. البته در اين محاسبه فقط داروهاي ارزان قيمت داخلي لحاظ نشده بلکه داروهاي گران‌قيمت خارجي هم است که 35 تا ۴۰ درصد هزينه دارويي کشور است.
آخرین اخبار و تصاویر اجتماعی را در سرویس جامعه صراط بخوانید.