به گزارش صراط به نقل از الف: شش ماهي است كه در خصوص پرچم كشورمان ايران تحقيق مي كنم و آنچه در پي مي آيد گوشه كوچكي از نتايج درد آور است:
١.كمتر از ١درصد مردم كشورمان از مفهاهيم طرح پرچم كشورمان اطلاع دارند.
٢.حتي نميدانند چند الله اكبر دارد و چرا؟
٣.هيچ قانون اجرايي و يا بخشنامه اي در ادارات براي تعويض به موقع و نصب و نگهداري پرچم وجود ندارد.
٤.شهرداري ها از بنر پلاستيكي به جاي پرچم هاي پارچه اي استفاده مي كند در حالي كه بر خلاف نص صريح قانون است چرا كه بايد پارچه تار و پودي و به صورت دو رو باشد.
٥.آيا مي دانيد تمام پرچم هاي زينت دهنده مراسم استقبال از مقامات عالي كشورمان چيني است؟
٦.آيا مي دانيد قاچاق پرچم از چين توليد كننده داخلي را فلج و صنعت نساجي را با ركود مواجه كرده است.
٧.اي كاش اكنون كه به ٢٢بهمن نزديك مي شويم با اطلاع رساني از اين مشكلات پيشگيري كنيم. من توليد كننده پرچم كشورم هستم و با مدرك و دليل نوشتار خود را ثابت ميكنم. اي كاش نه به خاطر جلوگيري از ورشكستگي من و ما كه براي احترام به نماد و عزت إيراني در اين باب توجهي ميكرديد.
پارچه های هاي آستر کُت را به نام پرچم به خورد مردم ميدهند و حتي يك بند از استاندارد مربوطه را أجرا نميكنند. اين مظلوميت نيست؟ بله خود ظلم است. هويت هر ملتي در پرچم تداعي ميكند پس به آن بي توجه نباشيد.
چی شد!
چه ها کرد!