بیست و یکمین جشن سینمای ایران شب گذشته (جمعه ۸ شهریور) به همت خانه سینما در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد. جشنی که به گفته همایون اسعدیان رئیس هیأت مدیره خانه سینما، امسال نسب به سال‌های دیگر ارزان‌تر و با هزینه‌ای کمتر از ۵۰۰ میلیون تومان برگزار شد.
اما پرسش مهم این است که آورده این جشن برای اعضای خانه سینما چیست؟ و حضور افراد متعدد غیرمرتبط با سینما در این جشن چه پیامی دارد؟ در اکثر جشن‌های معتبر، جایزه برگزیده هر بخش را یک پیشکسوت از همان قشر اعطا می‌کند اما اعطای جایزه بهترین بازیگر مرد از سوی «عادل فردوسی‌پور» چه پیامی دارد غیر از اینکه خانه سینما علاقه‌مند به حاشیه و حاشیه‌سازی است؟!
وقتی چندین جشن سینمایی داریم و هر کدام از منظر خودشان، به بهترین‌های سینمای ایران در یک سال گذشته جایزه می‌دهند، اگر خانه سینما که وظیفه اصلی‌اش کمک به ایجاد امنیت شغلی، کمک به فراهم ساختن امکانات رفاهی مناسب برای اعضاء از طریق ایجاد پوشش‌های تأمین اجتماعی، خدمات درمانی، ایجاد تعاونی‌های مصرف و مسکن و صندوق های حمایتی و نظایر آن است، صرفاً به معرفی برگزیدگانش بپردازد و هزینه چندصد میلیونی جشن را خرج اعضا کند، چه اشکالی پیش می‌آید؟
باز هم طبق گفته اسعدیان، ۳۵ درصد از بودجه حدوداً ۷ میلیارد تومانی خانه سینما خرج امور رفاهی اعضای خانه می‌شود. آیا بهتر نیست این ۵۰۰ میلیون تومان هم صرف اعضای صنوف خانه سینما شود تا شاید باری از دوش نحیف سینماگران مظلوم و ازکارافتاده بردارد؟
ای کاش خانه سینما یک بار برای همیشه تکلیف خودش را مشخص کند و از زیر سایه سیاست‌زدگی خارج شود و به وظایف اصلی خود بپردازد.
