فعالیت‌های بدنی شدید که با تعریق زیاد انجام شود با دفع آب و املاح و ویتامین‌ها می‌تواند تهدیدی جدی برای عملکرد قلب، مغز و عضلات باشد.
فعالیت‌های بدنی در زمان گرسنگی باعث کاهش مؤثرتر توده چربی در بدن می‌شود، اما به همان میزان هم می‌تواند آسیب‌هایی را برای فرد به دنبال داشته باشد.
یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که روزه‌داران را تهدید می‌کند، گرفتگی عضلات است. این گرفتگی می‌تواند در عضلات ساق پا و پشت‌ران بیشتر اتفاق بیفتد. این گرفتگی‌ها یا به صورت کوتاه‌مدت، گذرا و همراه با درد شدید رخ می‌دهند یا به صورت مکرر، خفیف و طولانی‌مدت بروزمی یابند.
آب مهم‌ترین عامل در گرفتگی‌های عضلات است. همه عضلات را آب فراگرفته و هرچه آب بیشتری در اطراف آن‌ها باشد عملکرد بهتر می‌شود و هرچه آب کم شود عضله‌ها با سختی انقباض و شل شدن خواهند داشت و گرفتگی و اسپاسم می‌تواند نتیجه این شرایط در فعالیت‌های ورزشی باشد.
آموزش تمرینات کششی و ایزومتریک عضلات خصوصا اندام تحتانی و مشورت با یک فیزیوتراپیست در این زمینه می‌تواند از بروز اختلالات عضلانی هنگام روزه داری جلوگیری کند.
همچنین، در طول مدت روزه‌داری، تعریق سبب دفع املاح بدن می‌شود که این املاح نقش بسیار مهمی در عملکرد طبیعی بدن دارند. کلسیم، منیزیم، پتاسیم و ویتامین‌هایی همچون ویتامین D از آن جمله‌اند که کمبود آن‌ها در بدن می‌تواند گرفتگی عضلات را به همراه داشته باشد.
ورزش در ماه رمضان به علت تغییرات فیزیولوژیک و متابولیک بدن، استراتژی‌های خاص خود را می‌طلبد. این برنامه‌ریزی‌ها و زمان‌بندی‌های تغذیه، استراحت و ورزش باعث ایجاد تعادل در هورمون‌ها هنگام روزه‌داری از جمله حفظ سطوح هورمون‌های تستوسترون و کورتیزول و نسبت آن‌ها به هم در خون و نهایتا حفظ توده بدنی و قدرت عضلانی می‌شود.
ورزش‌های هوازی نظیر پیاده‌روی بسیار سبک، بهترین نوع ورزش برای روزه‌داران محسوب می‌شود؛ زیرا نه‌تن‌ها باعث کاهش وزن می‌شود، بلکه در کاهش توده چربی بدن نیز موثر است.
بهترین زمان آن نیز صبح زود به مدت ۲۰ دقیقه است. حدود دو ساعت بعد از افطار هم زمان مناسبی برای ورزش است. ورزش قبل از افطار می‌تواند آسیب‌زا باشد، زیرا بدن در این زمان در کمترین سطح متابولیسم و توانایی قرار دارد.
منبع: شفقنا
