ویژگی منافقان را بشناسید

به گزارش صراط به نقل از فارس نفاق، یک مرض روحى و منافق بیمار است، منافقان پندپذیر و نصیحت خواه نیستند، منافق یک دروغگوست، او چند چهره بودن خود را مردم‏دارى و اصلاح طلبى مى‏داند، و همچنین با ستایش نابجا از خود، در صدد تحمیق مردم و توجیه خلافکارى‏هاى خویش است، منافقان دچار فقدان شعور واقعى مى‏شوند، اندیشه و فهم نمى‏کنند، دچار حیرت و سرگردانى مى‏شوند،  به سبب دروغهایى که مى‏بافند در کفر پایدار مى‏شوند  و هدایت نمى‏یابند، همچنین چون اعتقاد قلبى ندارند، وحشت و اضطراب و عذابى دردناک دارند.


منافق بیمار است!!
فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ (بقره 10)
در دلهاى منافقان، بیمارى است پس خداوند بیمارى آنان را بیافزاید. و براى ایشان عذابى دردناک است، به سزاى آنکه دروغ مى‏گویند.
نفاق در واقع یک نوع بیمارى است، انسان سالم یک چهره بیشتر ندارد، هماهنگى کامل در میان روح و جسم او حکمفرما است، چرا که ظاهر و باطن و روح و جسم همه مکمل یکدیگرند اگر مؤمن است، تمام وجود او فریاد ایمان مى‏کشد و اگر منحرف شود باز هم ظاهر و باطن او نشان دهنده انحراف است، این دوگانگى جسم و روح درد تازه و بیمارى اضافى است، این یک نوع تضاد و ناهماهنگى و از هم گسستگى است که حاکم بر وجود انسان مى‏شود.
البته بیمارى، گاهى مربوط به جسم است، نظیر آیه‏ى 185 سوره بقره «وَ مَنْ کانَ مَرِیضاً» که درباره احکام روزه بیماران مى‏باشد. و گاهى مربوط به روح، نظیر این آیه«فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ» که درباره بیمارى نفاق مى‏باشد.
داستان منافق، به لاشه و مردارى بد بو مى‏ماند که در مخزن آبى افتاده باشد. هر چه آب در آن بیشتر وارد شود، فسادش بیشتر شده و بوى نامطبوع و آلودگى آن افزایش مى‏یابد. نفاق، همچون مردارى است که اگر در روح و دل انسان باقى بماند، هر آیه و حکمى که از طرف خداوند نازل شود، به جاى تسلیم شدن در برابر آن، دست به تظاهر و ریاکارى مى‏زند و یک گام بر نفاق خود مى‏افزاید. این روح مریض، تمام افکار و اعمال او را، ریاکارانه و منافقانه مى‏کند و این نوعى افزایش بیمارى است. «فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً» شاید جمله‏ى «فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً» نفرین باشد. نظیر «قاتَلَهُمُ اللَّهُ» یعنى اکنون که در دل بیمارى دارند، خدا بیمارى آنان را اضافه کند.

قرآن در چند آیه اخیر به ویژگیهاى منافقان اشاره مى‏کند که نخستین آنها داعیه اصلاح‏طلبى است در حالى که مفسد واقعى همانها هستند:" هنگامى که به آنها گفته شود در روى زمین فساد نکنید مى‏گویند ما فقط اصلاح کننده‏ایم"! ما برنامه‏اى جز اصلاح در تمام زندگى خود نداشته و نداریم!
پیام‏های آیه:
1ـ  نفاق، یک مرض روحى و منافق بیمار است. همانطور که بیمار، نه سالم است و نه مرده، منافق هم نه مؤمن است و نه کافر. «فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»
2ـ اصلِ انسان، دل و روح اوست. «فَزادَهُمُ اللَّهُ» (حقّ این بود که بگوید«فزادها اللَّه مرضاً» یعنى در دل آنان مرض بود، خداوند مرض دلها را زیاد نمود. ولى فرمود: مرض خود آنان را زیاد نمود. پس قلب انسان، به منزله تمام انسان است. زیرا اگر روح و قلب منحرف شود، آثارش در سخن و عمل هویداست.) (تفسیر راهنما)
3ـ نفاق، رشد سرطانى دارد. «فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً» (در قرآن، آیاتى را مى‏خوانیم که در آن اوصاف پسندیده‏اى همچون: علم، هدایت و ایمان، قابل افزایش معرّفى شده است. همانند: «زِدْنِی عِلْماً» طه، 114 و«زادَتْهُمْ إِیماناً» انفال، 2 و «زادَهُمْ هُدىً» محمد، 17. همچنین برخى از امراض و اوصاف ناپسند مانند: رجس، نفرت، ترس و خسارت نیز قابل ازدیاد دانسته شده‏اند. همانند: «فَزادَتْهُمْ رِجْساً» توبه، 125 و «زادَهُمْ نُفُوراً» فرقان، 60 و «ما زادُوکُمْ إِلَّا خَبالًا» توبه، 47 و «وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً» اسراء، 82. با توجّه به آیات مذکور، معلوم مى‏شود که سنّت خداوند، آزادى دادن به هر دو گروه خیر و شر است. «کُلًّا نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ» اسراء، 20)
4ـ زمینه‏هاى عزّت و سقوط را، خود انسان در خود به وجود مى‏آورد. «لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ»
5ـ دروغگویى، از روشهاى متداول منافقان است. «کانُوا یَکْذِبُونَ»
 
منافقان داعیه اصلاح طلبی دارند!!
وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ (بقره 11)
هر گاه به آنان (منافقان) گفته شود در زمین فساد نکنید، مى‏گویند: همانا ما اصلاحگریم.
قرآن در چند آیه اخیر به ویژگیهاى منافقان اشاره مى‏کند که نخستین آنها داعیه اصلاح‏طلبى است در حالى که مفسد واقعى همانها هستند:" هنگامى که به آنها گفته شود در روى زمین فساد نکنید مى‏گویند ما فقط اصلاح کننده‏ایم"! ما برنامه‏اى جز اصلاح در تمام زندگى خود نداشته و نداریم!
 
پیام‏های آیه:
1ـ گرچه منافقان پندپذیر و نصیحت خواه نیستند، ولى بهتر است با آنها سخن گفت و نهى از منکر کرد. «قِیلَ لَهُمْ»
2ـ نفاق، عامل فساد است. «لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ»
3ـ منافق چند چهره بودن خود را مردم‏دارى و اصلاح طلبى مى‏داند.«إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ»
4ـ منافق، فقط خود را اصلاح‏طلب معرّفى مى‏کند. «إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ» (ممکن است کسى در حدّ اعلاى بیمارى روحى باشد، ولى خیال کند که سالم است.)
5ـ منافق با ستایش نابجا از خود، در صدد تحمیق مردم و توجیه خلافکارى‏هاى خویش است. «إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ»

اصلِ انسان، دل و روح اوست. «فَزادَهُمُ اللَّهُ»،حقّ این بود که بگوید «فزادها اللَّه مرضاً» یعنى در دل آنان مرض بود، خداوند مرض دلها را زیاد نمود. ولى فرمود: مرض خود آنان را زیاد نمود. پس قلب انسان، به منزله تمام انسان است. زیرا اگر روح و قلب منحرف شود، آثارش در سخن و عمل هویداست


منافقان دائماً در حال فساد!!
أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ (بقره 12)
آگاه باشید! همانا آنان خود اهل فسادند، ولى نمى‏فهمند.
در یک بررسى اجمالى از آیات قرآن در مى‏یابیم که نفاق، آثار و عوارض سویى در روح، روان، رفتار و کردار شخص منافق ایجاد مى‏کند که او را در دنیا و قیامت گرفتار مى‏سازد. قرآن در وصف آنها مى‏فرماید:
1ـ دچار فقدان شعور واقعى مى‏شوند. ( «لا یَشْعُرُونَ» بقره، 12«هُمُ السُّفَهاءُ» بقره، 13) 2ـ اندیشه و فهم نمى‏کنند. («لا یَفْقَهُونَ» توبه، 87«لا یَعْلَمُونَ» بقره، 13)
3ـ دچار حیرت و سرگردانى مى‏شوند. («یَعْمَهُونَ» بقره، 15،«لا یُبْصِرُونَ» بقره، 17)
4ـ به سبب دروغهایى که مى‏بافند («بِما کانُوا یَکْذِبُونَ» بقره، 10) در کفر پایدار مى‏شوند («بِما کانُوا یَکْفُرُونَ» انعام، 70) و هدایت نمى‏یابند. ( «ما کانُوا مُهْتَدِینَ» بقره، 16)
5ـ چون اعتقاد قلبى ندارند، وحشت و اضطراب ( «حَذَرَ الْمَوْتِ» بقره، 19) و عذابى دردناک دارند. ( «وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ» بقره، 10)
 
پیام‏های آیه:
1ـ مسلمانان باید به ترفند و شعارهاى به ظاهر زیباى منافقان، آگاه شوند. «أَلا»
2ـ بلندپروازى و خیال‏پردازى مغرورانه‏ى منافق، باید شکسته شود. «إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ»
3ـ منافقان دائماً در حال فساد هستند.«الْمُفْسِدُونَ»
4ـ زرنگى اگر در مسیر حقّ نباشد، بى‏شعورى است. «لا یَشْعُرُونَ»
آمنه اسفندیاری
بخش قرآن تبیان