سه کشوراروپایی سرانجام روز پنجشنبه کانال مالی ویژه INSTEX را ثبت کردندبه گزارش خبرگزاری صدا و سیما این تمهیدی است که اروپا برای باقی ماندن ایران در برجام اندیشیده است. برجامی که منافعش برای تهران با خروج امریکا به پایین ترین حد ممکن رسیده است.
اروپا انتظار دارد که در قبال راه اندازی کانال جدید که جایگزین یا همان SPV می شود ایران نخست به تعهدات هسته ای برجام پای بند باشد و دوم هم دستورات FATF را اجرایی کند.
در این زمینه چند نکته وجود دارد:
1- سه کشور آلمان ، فرانسه و انگلیس نشان دادند که طی چهل سال گذشته به گفتار و کردارشان در قبال جمهوری اسلامی پای بند نبوده اند و نقض عهد در این گروه نهادینه شده است.
2- ثبت کانال مالی ویژه پس از9 ماه وقت کشی روی کاغذ ارائه شده است. نخستین ایراد همین تاخیر معنادار اروپا برای شروع همکاری است.
3- این کانال از نگاه آنان راهکاری صرفاً انسان دوستانه دارد و فقط امکان مبادله غذا و دارو میسر است. این موضوع هم اکنون نیز چالشی فراروی ایران نیست.
4- اقدام اروپایی ها جنبه نسیه دارد وعملیاتی شدن آن در فضایی مبهم وعده داده شده است. هنر سیاستمداران و رسانه های غربی در تصویرسازی دروغین و غش در معامله ریشه تاریخی دارد.
5- اگر به خوبی جزییات این کانال بیان نشود ممکن است به سیاهچالی برای مدیریت ، نظارت و کنترل تجارت خارجی جمهوری اسلامی تبدیل شود.
6- اروپایی ها اجرای INSTEX را منوط به تصویب FATF کرده اند که در مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی است. این نوعی دخالت آشکار در فرایند قانونگذاری جمهوری اسلامی ایران است.
غربی ها برای هرتوافقی که به صورت آشکار منتشر می کنند یک فکت شیت هم ضمیمه دارند. غربی ها نشان دادند که هدف اصلی در فکت شیت گنجانده می شود نه در نصی که به راحتی زیر پا می گذارند.
سران سه کشور اروپایی به صورت تلویح یا تصریح قصد دارند اجرایی شدن کانال مبادله ویژه را به گفتگو در مورد موضوعاتی مانند توان دفاعی موشکی و حتی نفوذ منطقه ای ایران گره بزنند. این ممکن است دامی برای مهار دست های بلند جمهوری اسلامی در فراسوی مرزها باشد.
مذاکرات هسته ای با سه کشور اروپایی در سال 1382 تا 1384 و حدود یک دهه گذشته نشان داد که درهم تنیدگی اقتصادی ، سیاسی ، امنیتی ، نظامی ، فرهنگی و ... دو سوی آتلانتیک گسترده تر از آن است که امیدی به شکاف میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده در کوتاه مدت داشت.
نویسنده : دکتر حسن عابدینی
کارشناس ارشد مسائل سیاسی
در این زمینه چند نکته وجود دارد:
1- سه کشور آلمان ، فرانسه و انگلیس نشان دادند که طی چهل سال گذشته به گفتار و کردارشان در قبال جمهوری اسلامی پای بند نبوده اند و نقض عهد در این گروه نهادینه شده است.
2- ثبت کانال مالی ویژه پس از9 ماه وقت کشی روی کاغذ ارائه شده است. نخستین ایراد همین تاخیر معنادار اروپا برای شروع همکاری است.
3- این کانال از نگاه آنان راهکاری صرفاً انسان دوستانه دارد و فقط امکان مبادله غذا و دارو میسر است. این موضوع هم اکنون نیز چالشی فراروی ایران نیست.
4- اقدام اروپایی ها جنبه نسیه دارد وعملیاتی شدن آن در فضایی مبهم وعده داده شده است. هنر سیاستمداران و رسانه های غربی در تصویرسازی دروغین و غش در معامله ریشه تاریخی دارد.
5- اگر به خوبی جزییات این کانال بیان نشود ممکن است به سیاهچالی برای مدیریت ، نظارت و کنترل تجارت خارجی جمهوری اسلامی تبدیل شود.
6- اروپایی ها اجرای INSTEX را منوط به تصویب FATF کرده اند که در مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی است. این نوعی دخالت آشکار در فرایند قانونگذاری جمهوری اسلامی ایران است.
غربی ها برای هرتوافقی که به صورت آشکار منتشر می کنند یک فکت شیت هم ضمیمه دارند. غربی ها نشان دادند که هدف اصلی در فکت شیت گنجانده می شود نه در نصی که به راحتی زیر پا می گذارند.
سران سه کشور اروپایی به صورت تلویح یا تصریح قصد دارند اجرایی شدن کانال مبادله ویژه را به گفتگو در مورد موضوعاتی مانند توان دفاعی موشکی و حتی نفوذ منطقه ای ایران گره بزنند. این ممکن است دامی برای مهار دست های بلند جمهوری اسلامی در فراسوی مرزها باشد.
مذاکرات هسته ای با سه کشور اروپایی در سال 1382 تا 1384 و حدود یک دهه گذشته نشان داد که درهم تنیدگی اقتصادی ، سیاسی ، امنیتی ، نظامی ، فرهنگی و ... دو سوی آتلانتیک گسترده تر از آن است که امیدی به شکاف میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده در کوتاه مدت داشت.
نویسنده : دکتر حسن عابدینی
کارشناس ارشد مسائل سیاسی