اول این که چرا اکثر فرزندان این افراد که در دانشگاه های خوب هم تحصیل کرده اند کارهای دولتی ندارند ، این به معنی این است که پارتی بازی نشده یا به معنی عدم وجود کار مناسب با تحصیلات است یا به معنی این است که فارغ التحصیلان دانشگاه های خوب کار پیدا نمی کنتد یا به معنی این است که به دلیل موقعیت پدران شان نیازی به کار کردن ندارند.
دوم این که یک جور مذمت زیر پوستی در کار کردن جنس مونث در این توضیحات وجود دارد که دختران شان اگرچه تحصیلات بالا دارند اما رسیدگی به همسر و فرزندان شان را ترجیح می دهند و با وجود تحصیلات پزشکی یا فوق لیسانس های معتبر یا خانه دارند و یا تدریس پاره وقت دارند چون تربیت فرزندان شان برایشان اولویت است.
اینجا پرسش های بی شمار دیگری مطرح می شود:
اول این که سیاستمداران عزیز هزینه ی تحصیل یک نفر در پزشکی و رشته های مهندسی یا هنر یا هر رشته ی دیگری بخصوص در دانشگاه های دولتی که از خزانه های دولتی تامین می شود فقط برای نوشتن در رزومه ها و جواب دادن به پرسش های اینچنینی نیست این هزینه باید با کارافرینی و تخصص و آموزش صرف ابادانی همین مملکت شود.
دوم این که این جملات با یک حالت افتخارامیزی گفته می شود که دخترم تحصیلات دارد اما به خاطر همسر و فرزندانش کار نمی کند که اتفاقا زن های سرزمین ما که نیمی از جمعیت کار را تشکیل می دهند باید به خاطر همان همسر و فرزندانشان هم که شده برای رشد و پیشرفت کشورشان کار کنند ، برای ارامش خانه و خانواده تلاش کنند و برای آموزش و اینده ی فرزندانشان برنامه ریزی کنند این ها منافاتی با هم ندارد ، چه بسا خانم های شاغلی که استقلال و راه رسم کار و زندگی را بهتر یاد فرزندان شان داده اند.
این جریان پوپولیستی که فرزندان سیاستمداران کجا هستند هیچ ربطی به ذات سوال ندارد و فقط مدتی سر مردم به این جواب ها و عکس العمل هایش گرم می شود اما گاهی در دل این بازی های کوچک درد های بزرگتری پنهان شده مثل جواب علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی ایران که می گوید دخترم پزشک است اما شوهرش گفته کار نکند!!!
ابطحی نوشته است: «فائزه لیسانس مردم‌شناسی از دانشگاه تهران؛ خانه‌دار و پاره‌وقت معلم دبستان. فاطمه لیسانس بازرگانی دانشگاه علامه طباطبایی؛ خانه‌دار و هفته‌ای دو روز دورکاری در بخش پشتیبانی شرکت خصوصی استارتآپی. فریده دانشجوی سال سوم هنر در دانشگاه تهران.»
رضا صالحی امیری، وزیر سابق ارشاد و رییس کنونی کمیته ملی المپیک نیز درباره فرزندانش نوشته است: «سه دختر دارم؛ دختر بزرگم ازدواج کرده است و فوق لیسانس مدیریت اجرائی دارد و هیچ شغلی دولتی یا خصوصی ندارد. دختر دوم مهندس عمران و فوق لیسانس معماری دارد هیچ اشتغال رسمی ندارد و شخصا در زمینه رشته تخصصی خود فعالیت می‌کند. دختر سوم نیز دانشجوی دانشگاه تهران است.»
ظریف گفته است: «پسرم لیسانس برق و فوق‌لیسانس مدیریت بازار دارد و با همسر و دخترش در تهران زندگی می‌کنند و استخدام هیچ جایی نیست و در حوزه مدیریت بازار، کار مشاوره‌ای انجام می‌دهد... عروسم دکترای نانوتکنولوژی دارد و بیشتر به تربیت فرزندش مشغول است و به طور پاره وقت در دانشگاه فعالیت دارد.»
کاش مسوولی هم بیاید و بگوید :" دخترم تحصیل کرده و مشغول کار است ، همسرش به تخصص و توانایی او اعتقاد دارد و احترام می گذارد علاوه بر این که به خانه و خانواده اش می رسد اما دغدغه ی کار و ساختن و ابادانی دارد."
کاش روزی بیاید که دیگر نیازی به توضیح نداشته باشیم، قانون کار خودش را بکند و مردم یعنی مرد و زن با تحصیلات و تخصص هایشان در جایگاهی برابر قرار بگیرند.
منبع: خبرآنلاین
۴۲۴۲
