صراط: یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: وقتی نگاههای دو گروه درباره موضوعات کشور تفاوت دارد، صحبت آنها نمی‌تواند به جایی برسد، شاید یکسری صحبت‌ها بین آنها هم مبادله شود اما هرکدام حرف خودشان را می‌زنند و به جمع‌بندی روشن و عملیاتی نمی‌رسند.
حسین الله‌کرم درباره ضرورت گفتوگوی ملی بین جریانهای سیاسی به خبرآنلاین گفت: هر گونه گفتوگوی ملی یا غیر ملی، خرد یا کلان مورد موافقت من است، خصوصا وقتی هدف بحث رسیدگی و حل مسائل و مشکلات مردم مورد توجه باشد. اما برای آنکه گفتوگو به نتیجه برسد، نیازمند روشن شدن پیش فرض هایی است. زمانی یک گفتوگو نتیجه بخش خواهد بود که مواضع افراد درباره موضوع مورد بحث مشخص و قالب آن هم معین باشد.
وی افزود: برای حل مشکلات کشور، گروهی راهکار سیاست خارجی و نگاه به غرب را در پیش گرفتند و در این راه موفق نبوده و نتوانستند به اهداف طرح شده دست پیدا کنند. این افراد چگونه می خواهند با کسانی که نگاه‌شان به سمت داخل است گفت و گو کنند؟ حالا اگر هم صحبت کنند معلوم نیست بحث ها و صحبت های آنها به کدام سمت برود، چون نگاه‌شان متفاوت است.
این فعال سیاسی اصولگرا درباره موثر بودن گفت و گوی ملی برای اینکه دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب همدیگر را به عنوان رقیب سیاسی به رسمیت بشناسند، گفت: پیش فرض هر دو گروه براساس رقابت شکل می گیرد و حرف هایی که به یکدیگر نسبت می دهند براساس رقابت است. معتقدم اصلاح طلبان تا موضع خود را درباره 88 روشن نکنند، نمی توانند وارد رقابت سیاسی شود، حتی اگر شورای نگهبان می پذیرد، من مخالفم.
الله‌کرم یادآور شد: اصلاح طلبان تا انتخابات 40 میلیونی و مشارکت بیش از 80 درصدی مردم را به رسمیت نشناسند و از تئوری تقلب توبه نکنند، اساسا وارد شدن آنها به رقابت معنی ندارد.
وی ادامه داد: در ادامه سال 88 وقتی وارد وقایع دی ماه 96 می شویم، مشاهده می کنند همچنان بخش عمده ای از اصلاح طلبان آن وضعیت را تکرار و از اغتشاشات حمایت می کنند؛ چراکه نام وقایع را اعتراضات سیاسی می گذارند. این همان پیش فرض سال 88 آنها است. آن زمان هم می گفتند اینها اغتشاش نیست، بلکه اعتراض است؛ بنابراین پیش فرض ها تا اعلام نشود به نتیجه نمی رسیم.
این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه نمی شود اصلاح طلبان در جلسات داخلی خود از مواضع سال 88 توبه کنند اما در ملأعام همان روش را دنبال کنند؛ درباره مانع تشتت های درون جناحی برای گفت و گوی ملی یادآور شد: گفت وگوی درون اردوگاهی ناشی از رقابت هاست که من آن را به رسمیت می شناسم اما معتقدم نزدیک انتخابات سلایق به هم گره می خورند و یک پارچه می شوند. بنابراین موضوع تشتت گفتمانی درون اردوگاهی با مسئله گفت و گوی ملی متفاوت است. گفت و گوی ملی پیش فرض هایی دارد که عرض کردم.