صراط: هفته قبل نفتکش سانچی در نزدیکی چین دچار حادثه شد و دیروز تراژدی به حد اعلای خود رسید. کشتی بعد از یک هفته سوختن منفجر شد و به زیر آب رفت و همه ۳۲ سرنشین ایرانی آن هم کشته شدند.
اما این حادثه به ظاهر عادی نیست و علامت سوال‌های جدی دارد:
نقطه‌ای از نفتکش که گفته شده کشتی چینی با آن برخورد کرده است حداقل ۵۰ تا ۸۰ متر از موتور خانه و خوابگاه نفتکش فاصله دارد. محموله نفتکش، میعانات گازی پارس جنوبی است که حاوی گاز سمی هیدروژن سولفوره می‌باشد. این در حالی است که کشتی دارای دستگاه‌های تنفسی بوده است و سرنشینان می‌توانستند از آن در مواقع خطر استفاده کنند.
چرا دستگاه ناوبری کشتی اعلام خطر نکرده است و زمانیکه برخورد صورت گرفته است گویا همه تازه هوشیار شده اند که کار از کار گذشته بود و صرفا خدمه کشتی چینی دیگر زنده ماندند! آیا این باور کردنی است؟
کشتی دارای دو قایق نجات است که در دو طرف کشتی و در نزدیکترین فاصله به خوابگاه نصب شده اند که بدون نیاز به برق امکان به آب اندازی آنها وجود دارد. این قایق‌ها کاملا نفوذ ناپذیرند و می‌توانند از وسط آتش هم عبور کنند، اما از آنها استفاده نشده است!
ده‌ها جلیقه نجات هم در جای جای کشتی وجود داشتند که سرنشینان می‌توانستند آنها را بپوشند و خود را به آب بیندازند، اما این اتفاق هم رخ نداد.
ازکشتی چینی مورد ادعا که با این نفتکش برخورد کرده عکس و خبر خاصی منتشر نشده است! چرا؟ به چه دلیل به آن کشتی آسیب جدی وارد نشده و کسی کشته نشده، اما نفتکش ایرانی دچار آسیب‌ها و انفجار‌های جدی شد؟
ابعاد این حادثه مخاطب را به یاد جنگ نفتکش‌های در سال ۶۶ در خلیج فارس می‌اندازد. زمانیکه آمریکا و ایران و شوروی رسما وارد تقابل جدی در ماه‌های پایانی جنگ شدند. آیا این اتفاق و ابعاد آن مشابه آن اتفاقات در سی سال پیش نیست؟ آیا یک عامل خارجی گفته نشده در این حادثه نقش نداشته است؟
این‌ها سوالات جدی است که تا به حال به آنها پاسخ داده نشده است. امید است که به وسیله جعبه سیاه کشتی این سوالات هم جواب بگیرد، مگر اینکه قبل از حادثه اتفاقی در آن کشتی رخ داده باشد و افراد یا زنده نبوده باشند ما که از آن بی خبریم! امیدواریم در آینده حقایق بیشتری درباره این نفتکش آشکار شود.
مهدی دزفولی / فردا