به گزارش مهر این که چرا از استادان چینی برای شرکت در این کارگاه‌های آموزشی دعوت شده، آن هم در شرایطی که هنرمندان حصیرباف ما در هر منطقه شیوه خاص خود را دارند پرسشی بود که از بهمن نامورمطلق پرسیده شد و معاون صنایع‌دستی کشور گفت: این مساله هم در سنت ما ریشه دارد و هم ما ایرانیان نیازمند وارد کردن دانش‌ها و مهارت‌های تازه برای تکمیل هنر خود هستیم. از نظر تاریخی هم ما همواره از دانش دیگران بهره برده‌ایم. برای مثال، امروز بهترین عباها در بوشهر تولید می‌شود و ریشه عبابافی به بحرین برمی‌گردد از سوی دیگر در دوره صفوی، شاه عباس از چینی‌ها می‌خواهد به ایران بیایند و دانش سفالگری ایرانی‌ها را ارتقا دهند؛ پس چنین مساله‌ای در فرهنگ و تاریخ ما مرسوم و متداول بوده است.
او به این که تجربیات ما در حوزه حصیر کامل نیست، اشاره و بیان کرد: ما تجربیات خوبی در ارتباط با حصیربافی داریم اما کامل نیست ولی چینی‌ها توانسته‌اند کاربری‌های تازه ایجاد کنند و طرح‌های متنوع و خلاقه ای داشته باشند. ضمن این که پیشتاز در زمینه صادرات حصیر بوده‌اند. از این رو با دعوت از آنها هم متوجه کاستی‌های خود، به ویژه در حوزه تجهیزات و تکراری بودن طرح‌ها و بافت‌ها می‌شویم هم می‌توانیم رمز و راز صادرات حصیر را فرابگیریم. برای مثال ما در زمینه حصیرهای دایره‌ای و سجاده ای بسیار ضعیف هستیم.
نامورمطلق در پاسخ به این که وقتی ما تا این اندازه از صنایع دستی چینی که بازار ایران را قبضه کرده‌اند گلایه می‌کنیم چرا باید از طرح‌های چینی بهره ببریم گفت: قرار نیست ما از طرح و نقشه چینی‌ها بهره بگیریم و شیوه و سبک خود را تغییر دهیم. برای مثال، ژاپنی‌ها، نقش بسیار مهمی در احیای سفال زرین فام داشتند اما سفال ما ایرانی باقی ماند. ما می‌توانیم از تجربیات جهانی بهره ببریم و آن را ایرانیزه کنیم. چه اشکالی دارد ما در حوزه چرم از دانش مراکشی‌ها و در زمینه معرق و خاتم صدف از تجربه مردم کره استفاده کنیم؟
معاون صنایع‌دستی کشور به این که کاروان حصیر از واردات بی‌رویه حصیرهای چینی جلوگیری کرده، اشاره و بیان کرد: ما سالی را به حصیر اختصاص دادیم. کاروانی راه انداختیم تا کارهای مختلف هنرمندان حصیرباف را خریداری و از آنها حمایت کند حالا هم تصورمان این است که برگزاری دوره‌های آموزشی با دعوت از هنرمندان چینی از موثرترین فعالیت‌های معاونت صنایع دستی است.