صراط: متاسفانه قوانین وضع شده همچون طرح ترافیک و طرح زوج یا فرد در خیابان های تهران بیشتر از آنکه به حل ترافیک کند به منبع درآمد ارگان ها و سازمان های مرتبط بدل شده که همین مسئله نشان می دهد مسئولین مرتبط انگیزه لازم را برای حل این مشکل بزرگ ندارند.
ترافیک تهران موضوعی تکراری و آشنا برای همه ساکنین این شهر دودگرفته است. گره ای کور که بسیاری از تیرها را بر سنگ نشانده و کسی نتوانسته برای حل آن کاری انجام دهد. طبق آمار جمعیت تهران در حدود 8 میلیون نفر است که با احتساب ورود ساکنان شهرهای اطراف 12 میلیون نفر جمعیت در شهر گردش می کنند. مساحت 751 کیلومتر مربعی تهران میزبان 20 میلیون خودرو می باشد که روزانه به خیابان ها آمده و تردد می کنند. باید این حقیقت را قبول کنیم که تهران شهری است که تنها گنجایش 13 میلیون خودرو را دارد به عبارتی مازاد خودروها، اضافه باری هستند بر دوش شهر که می تواند تهران را به طور کامل قفل کند.
در پایتخت روزانه 12 میلیون لیتر بنزین 3 میلیون لیتر گازوئیل و نزدیک به 3 میلیون مترکعب گاز مصرف می شود که این خود نشان دهنده فعالیت بسیا زیاد و تردد بالای خودروها در شهر است. اما همه چیز به افزایش تعداد خودروها مرتبط نمی شود. مهندسی غلط شهر و ساخت و ساز غیر اصولی خود عامل تشدید کننده ترافیک بوده و هست به طوری که در زمان اوج ترافیک تردد در مسیرهایی با فواصل زمانی 30 دقیقه گاها تا 3 ساعت نیز افزایش می یابد.
کارشناسان نقطه نظرات بسیاری درخصوص راههای کنترل ترافیک دارند اما در میدان عمل شاهد هستیم در آینده نزدیک تهران از این گره های فلج کننده نجات نخواهد یافت. اصلاح راه‌ها، تعریض معابر، ایجاد محدودیت‌های ترددی، برخورد با عوامل بی انضباطی در عبور و مرور و ایجاد اتوبان های استاندارد از راههای پیشنهادی کاهش ترافیک است اما طرح های افتتاح شده در سال های اخیر نشان می دهد ایجاد اتوبان، محدویت های ترددی و افزایش قیمت جریمه های راهنمایی و رانندگی عملا هیچ تاثیری در کاهش ترافیک ندارد.
هرچند طرح های مکمل اگر اجرا نمی شد امروز تهران در آستانه انفجار بود اما تمامی اقدامات مسکنی بیش نیست و تنها برای مدت زمان اندکی می تواند شهر را از حالت بحرانی دور نگاه دارد.
شهرداری تهران به عنوان بانی اصلی اجرای طرح های اصلاحی شهر، نقش بسیار پررنگی در خصوص حل معضل ترافیک دارد اما وجود گرههای بسیار، اجرای پروژه های غلط و همچنین عدم توسعه حمل و نقل شهری زود بازده در کنار هم، مشکلات را پیچیده تر می کند و قطعا حل آن نیز سخت تر می شود.
منطقه 12به عنوان یکی از کانون های اصلی ترافیک شهری میزبان طرح های متعددی در خصوص کنترل ترافیک بوده است اما هیچ طرحی نتوانست ترافیک آن را کاهش دهد. تراکم بالای جمعیت، معابر باریک در کنار نبود جای پارک مشکلات بی شماری را ایجاد می کند که همه اینها در قالب محدوده طرح ترافیک و طرح زوج فرد کنترل می شود. حال یک سوال اساسی به وجود می آید که چرا شهرداری تهران که خود یکی از پایه های اصلی کاهش ترافیک است به جای مدیریت صحیح و رفع موانع اقدام به فروش طرح ترافیک می کند.
متاسفانه ترافیک برای شهرداری تهران منبع درآمد شده و هر کس که بخواهد می تواند با خرید مجوز ورود وارد طرح شده و به فعالیت خود ادامه دهد. این در حالی است که در بسیاری از متروپل های مشهور جهان ورود وسایل نقلیه شخصی به محدوده های معین ترافیکی ممنوع است و همه ملزم به استفاده از وسایل نقلیه عمومی هستند.
فروش طرح ترافیک بزرگترین اشتباه شهرداری تهران بوده و هست زیرا این اقدام سندی معتبر برای عدم جدیت این سازمان عریض و طویل برای حل مشکلات شهری خواهد بود.
پکن، پاریس، نیویورک، سائوپائولو و دهها پایتخت و متروپل جهان توانسته اند با خاموش نگهداشتن خودروهای شخصی و تقویت ناوگان حمل و نقل عمومی ترافیک را زبانه بزنند اما تهران در در عادی ترین شرایط رنگی بحرانی به خود می گیرد و حتی کاری نیز از دست ماموران راهنمایی و رانندگی نیز بر نمی آید.
بزرگراه امام علی(ع) افتتاح طبقه دوم بزرگراه صدر، تونل نیایش، توحید و دهها طرح دیگر تنها زمانی بازدهی خوبی خواهد داشت که انضباط شهری رعایت شود. زمانی که ابتدایی ترین قوانین محل کسب سودهای کلان برای شهرداری می شود قطعا انضباط شهری نمی تواند به خوبی در شهر نهادینه گردد.
رانندگی غلط در خیابان ها و اتوبان های غیر استاندارد بدون در نظر گرفتن حق تقدم تنها به نیت جلو زدن از سایر رانندگان صحنه بسیار زننده ای را از خیابان های شهر تهران به نمایش می گذارد که عملا نمی تواند آینده روشنی را برای پایتخت 22 منطقه ای ایران ترسیم کند.
اگر بخواهیم اقدامی سازنده داشته باشیم باید آموزش، نظارت و رعایت قوانین را در هر شرایطی ادامه دهیم تا کم کم مشکلات رفع شود و مردم بتوانند زندگی بدون ترافیک را تجربه کنند.
نویسنده: محمد جواد جمالی
ترافیک تهران موضوعی تکراری و آشنا برای همه ساکنین این شهر دودگرفته است. گره ای کور که بسیاری از تیرها را بر سنگ نشانده و کسی نتوانسته برای حل آن کاری انجام دهد. طبق آمار جمعیت تهران در حدود 8 میلیون نفر است که با احتساب ورود ساکنان شهرهای اطراف 12 میلیون نفر جمعیت در شهر گردش می کنند. مساحت 751 کیلومتر مربعی تهران میزبان 20 میلیون خودرو می باشد که روزانه به خیابان ها آمده و تردد می کنند. باید این حقیقت را قبول کنیم که تهران شهری است که تنها گنجایش 13 میلیون خودرو را دارد به عبارتی مازاد خودروها، اضافه باری هستند بر دوش شهر که می تواند تهران را به طور کامل قفل کند.
در پایتخت روزانه 12 میلیون لیتر بنزین 3 میلیون لیتر گازوئیل و نزدیک به 3 میلیون مترکعب گاز مصرف می شود که این خود نشان دهنده فعالیت بسیا زیاد و تردد بالای خودروها در شهر است. اما همه چیز به افزایش تعداد خودروها مرتبط نمی شود. مهندسی غلط شهر و ساخت و ساز غیر اصولی خود عامل تشدید کننده ترافیک بوده و هست به طوری که در زمان اوج ترافیک تردد در مسیرهایی با فواصل زمانی 30 دقیقه گاها تا 3 ساعت نیز افزایش می یابد.
کارشناسان نقطه نظرات بسیاری درخصوص راههای کنترل ترافیک دارند اما در میدان عمل شاهد هستیم در آینده نزدیک تهران از این گره های فلج کننده نجات نخواهد یافت. اصلاح راه‌ها، تعریض معابر، ایجاد محدودیت‌های ترددی، برخورد با عوامل بی انضباطی در عبور و مرور و ایجاد اتوبان های استاندارد از راههای پیشنهادی کاهش ترافیک است اما طرح های افتتاح شده در سال های اخیر نشان می دهد ایجاد اتوبان، محدویت های ترددی و افزایش قیمت جریمه های راهنمایی و رانندگی عملا هیچ تاثیری در کاهش ترافیک ندارد.
هرچند طرح های مکمل اگر اجرا نمی شد امروز تهران در آستانه انفجار بود اما تمامی اقدامات مسکنی بیش نیست و تنها برای مدت زمان اندکی می تواند شهر را از حالت بحرانی دور نگاه دارد.
شهرداری تهران به عنوان بانی اصلی اجرای طرح های اصلاحی شهر، نقش بسیار پررنگی در خصوص حل معضل ترافیک دارد اما وجود گرههای بسیار، اجرای پروژه های غلط و همچنین عدم توسعه حمل و نقل شهری زود بازده در کنار هم، مشکلات را پیچیده تر می کند و قطعا حل آن نیز سخت تر می شود.
منطقه 12به عنوان یکی از کانون های اصلی ترافیک شهری میزبان طرح های متعددی در خصوص کنترل ترافیک بوده است اما هیچ طرحی نتوانست ترافیک آن را کاهش دهد. تراکم بالای جمعیت، معابر باریک در کنار نبود جای پارک مشکلات بی شماری را ایجاد می کند که همه اینها در قالب محدوده طرح ترافیک و طرح زوج فرد کنترل می شود. حال یک سوال اساسی به وجود می آید که چرا شهرداری تهران که خود یکی از پایه های اصلی کاهش ترافیک است به جای مدیریت صحیح و رفع موانع اقدام به فروش طرح ترافیک می کند.
متاسفانه ترافیک برای شهرداری تهران منبع درآمد شده و هر کس که بخواهد می تواند با خرید مجوز ورود وارد طرح شده و به فعالیت خود ادامه دهد. این در حالی است که در بسیاری از متروپل های مشهور جهان ورود وسایل نقلیه شخصی به محدوده های معین ترافیکی ممنوع است و همه ملزم به استفاده از وسایل نقلیه عمومی هستند.
فروش طرح ترافیک بزرگترین اشتباه شهرداری تهران بوده و هست زیرا این اقدام سندی معتبر برای عدم جدیت این سازمان عریض و طویل برای حل مشکلات شهری خواهد بود.
پکن، پاریس، نیویورک، سائوپائولو و دهها پایتخت و متروپل جهان توانسته اند با خاموش نگهداشتن خودروهای شخصی و تقویت ناوگان حمل و نقل عمومی ترافیک را زبانه بزنند اما تهران در در عادی ترین شرایط رنگی بحرانی به خود می گیرد و حتی کاری نیز از دست ماموران راهنمایی و رانندگی نیز بر نمی آید.
بزرگراه امام علی(ع) افتتاح طبقه دوم بزرگراه صدر، تونل نیایش، توحید و دهها طرح دیگر تنها زمانی بازدهی خوبی خواهد داشت که انضباط شهری رعایت شود. زمانی که ابتدایی ترین قوانین محل کسب سودهای کلان برای شهرداری می شود قطعا انضباط شهری نمی تواند به خوبی در شهر نهادینه گردد.
رانندگی غلط در خیابان ها و اتوبان های غیر استاندارد بدون در نظر گرفتن حق تقدم تنها به نیت جلو زدن از سایر رانندگان صحنه بسیار زننده ای را از خیابان های شهر تهران به نمایش می گذارد که عملا نمی تواند آینده روشنی را برای پایتخت 22 منطقه ای ایران ترسیم کند.
اگر بخواهیم اقدامی سازنده داشته باشیم باید آموزش، نظارت و رعایت قوانین را در هر شرایطی ادامه دهیم تا کم کم مشکلات رفع شود و مردم بتوانند زندگی بدون ترافیک را تجربه کنند.
نویسنده: محمد جواد جمالی