ایسنا: عملكرد متوليان نظام بيمه كشور همواره دغدغه بيماران خاص از
جمله مبتلايان به ديابت بوده است؛ بيماراني كه معمولا بر اثر ابتلا به
ديابت به بيماري‌هاي ديگري همانند عوارض چشمي و كليوي مبتلا مي‌شوند و همين
امر هزينه‌هايشان را دو چندان مي‌كند اما نمي‌توانند به بيمه‌ها به عنوان
يك تكيه‌گاه مطمئن اعتماد كنند چون با وجود گذشت چهار سال از تصويب قانون
بيمه انفرادي مبتلايان به ديابت، اين مصوبه هنوز اجرايي نشده است.
پاي درد و دل بعضي از ديابتي ها نشسته است و آنان از دغدغه‌هايشان سخن گفته‌اند.
نگين 15 ساله كه 9 ماه از ابتلايش به ديابت نوع يك مي‌گذرد، مي‌گويد: انسولين «رگولار» در داروخانه‌ها كم شده است و صندوق تامين اجتماعي هم هزينه آن را تقبل نكرده است.
او در اوج نوجواني نگران هزينه‌هاي آزمايش‌ها و حق ويزيت پزشكان متخصص است و عليرغم سنش در اين باره اطلاعات خوبي دارد. به گفته نگين، بيمه حدود 60 درصد از هزينه آزمايش‌هايش را نمي‌پردازد و خانواده‌اش هم هر دو ماه يكبار بايد 20 هزار تومان براي حق ويزيت پزشك او پرداخت كنند.
فاطمه 48 ساله كه 13 سال است به ديابت نوع 2 مبتلاست از عملكرد صندوق‌هاي بيمه شكايت دارد و مي‌گويد: در سه، چهار سال اخير ديابت خود را كنترل كرده‌ام اما براي پرداخت هزينه‌هاي درمانم در مضيقه هستم، البته به تازگي شنيده‌ام كه بيمه نيروهاي مسلح كمك‌هايي به مبتلايان به ديابت مي‌كند، اما اين صندوق بيمه هم در اين باره به خوبي به بيماران اطلاع‌رساني نكرده است و بسياري از ديابتي‌ها از اين موضوع بي‌اطلاع هستند.
فاطمه كه بر اثر ابتلا به ديابت دچار بيماري‌هاي كليوي و چشمي شده است، اضافه مي‌كند: برخلاف بعضي از ديابتي‌ها مي‌ترسم كه از يك سرنگ چند بار براي براي تزريق انسولين استفاده كنم بنابراين بايد با وجود وضعيت بد مالي ماهانه حدود 200 هزار تومان براي درمانم هزينه كنم.
او با اينكه زير نظر پزشكان يك بيمارستان دولتي است ولي باز هم براي مراجعه به پزشك مشكلاتي دارد. به گفته فاطمه با توجه به آنكه تحت نظر پزشكان بيمارستان فيروز‌گر هستم، براي هر بار مراجعه به پزشك ، حدود دو هزار تومان حق ويزيت مي‌پردازم، اما براي رسيدن به بيمارستان بايد شش - هفت هزار تومان كرايه تاكسي بدهم چون خانه‌ام درشهرك انديشه است.
زهراي 50 ساله يكي ديگر از بيماران ديابتي است كه از ابتلايش به ديابت نوع 2 هشت سال مي گذرد. او هم توان پرداخت هزينه‌هاي درمانش را ندارد و به علت ابتلا به ديابت، دچار بيماري چشمي شده است و مي‌گويد: بيمه مكمل هستم، ولي اين بيمه هيچ‌گونه حمايتي از من نمي‌كند. الان دچار تاري ديد شده‌ام، ولي براي خريد عينك پول ندارم.
زهرا از ورامين براي درمان به تهران مي‌آيد و براي اين كار هربار هفت الي هشت هزار تومان هزينه مي كند. او در اين باره مي‌گويد: معاينه، حق ويزيت و دارو كمتر از 70 -80 هزار تومان نمي‌شود. همين وضعيت باعث شده كه دير به دير به پزشك مراجعه كنم و خودم انسولين و سرنگ بگيرم و استفاده كنم.
زهرا خواستاراجراي سياست‌هاي پيشگيرانه از ابتلا به ديابت است و از مسئولان مي‌خواهد كه بيشتر به پيشگيري از ديابت توجه كنند تا افراد كمتري به اين بيماري مبتلا شوند.
دكتر اسدالله رجب - رييس انجمن ديابت ايران- درباره‌ي اقدامات اين انجمن براي كاهش مشكلات مبتلايان به ديابت به ايسنا مي‌گويد: تلاش مي‌كنيم كه ديابتي‌ها و مردم را در زمينه پيشگيري و درمان اين بيماري آموزش دهيم و با مسئولان وزارت بهداشت براي رفع مشكلات مبتلايان به اين بيماري رايزني كنيم.
او به مصوبه مجلس درباره بيمه بيماران ديابتي اشاره و تاكيد مي‌كند: چهارسال قبل در مجلس شوراي اسلامي تصويب شد كه ديابتي‌ها بتوانند به‌طور انفرادي بيمه شوند، اما هنوز اين مصوبه اجرايي نشده است.
در شرايطي كه مسئولان بر انجام اقداماتي به منظور كاهش نگراني مالي بيماران تاكيد مي‌كنند، هنوز و با وجود گذشت چهارسال از تصويب قانون بيمه انفرادي مبتلايان به ديابت، اين مصوبه اجرايي نشده است و ديابتي‌ها مجبورند با هزينه‌هاي بالاي بيماريشان دست و پنجه نرم كنند!؟
پاي درد و دل بعضي از ديابتي ها نشسته است و آنان از دغدغه‌هايشان سخن گفته‌اند.
نگين 15 ساله كه 9 ماه از ابتلايش به ديابت نوع يك مي‌گذرد، مي‌گويد: انسولين «رگولار» در داروخانه‌ها كم شده است و صندوق تامين اجتماعي هم هزينه آن را تقبل نكرده است.
او در اوج نوجواني نگران هزينه‌هاي آزمايش‌ها و حق ويزيت پزشكان متخصص است و عليرغم سنش در اين باره اطلاعات خوبي دارد. به گفته نگين، بيمه حدود 60 درصد از هزينه آزمايش‌هايش را نمي‌پردازد و خانواده‌اش هم هر دو ماه يكبار بايد 20 هزار تومان براي حق ويزيت پزشك او پرداخت كنند.
فاطمه 48 ساله كه 13 سال است به ديابت نوع 2 مبتلاست از عملكرد صندوق‌هاي بيمه شكايت دارد و مي‌گويد: در سه، چهار سال اخير ديابت خود را كنترل كرده‌ام اما براي پرداخت هزينه‌هاي درمانم در مضيقه هستم، البته به تازگي شنيده‌ام كه بيمه نيروهاي مسلح كمك‌هايي به مبتلايان به ديابت مي‌كند، اما اين صندوق بيمه هم در اين باره به خوبي به بيماران اطلاع‌رساني نكرده است و بسياري از ديابتي‌ها از اين موضوع بي‌اطلاع هستند.
فاطمه كه بر اثر ابتلا به ديابت دچار بيماري‌هاي كليوي و چشمي شده است، اضافه مي‌كند: برخلاف بعضي از ديابتي‌ها مي‌ترسم كه از يك سرنگ چند بار براي براي تزريق انسولين استفاده كنم بنابراين بايد با وجود وضعيت بد مالي ماهانه حدود 200 هزار تومان براي درمانم هزينه كنم.
او با اينكه زير نظر پزشكان يك بيمارستان دولتي است ولي باز هم براي مراجعه به پزشك مشكلاتي دارد. به گفته فاطمه با توجه به آنكه تحت نظر پزشكان بيمارستان فيروز‌گر هستم، براي هر بار مراجعه به پزشك ، حدود دو هزار تومان حق ويزيت مي‌پردازم، اما براي رسيدن به بيمارستان بايد شش - هفت هزار تومان كرايه تاكسي بدهم چون خانه‌ام درشهرك انديشه است.
زهراي 50 ساله يكي ديگر از بيماران ديابتي است كه از ابتلايش به ديابت نوع 2 هشت سال مي گذرد. او هم توان پرداخت هزينه‌هاي درمانش را ندارد و به علت ابتلا به ديابت، دچار بيماري چشمي شده است و مي‌گويد: بيمه مكمل هستم، ولي اين بيمه هيچ‌گونه حمايتي از من نمي‌كند. الان دچار تاري ديد شده‌ام، ولي براي خريد عينك پول ندارم.
زهرا از ورامين براي درمان به تهران مي‌آيد و براي اين كار هربار هفت الي هشت هزار تومان هزينه مي كند. او در اين باره مي‌گويد: معاينه، حق ويزيت و دارو كمتر از 70 -80 هزار تومان نمي‌شود. همين وضعيت باعث شده كه دير به دير به پزشك مراجعه كنم و خودم انسولين و سرنگ بگيرم و استفاده كنم.
زهرا خواستاراجراي سياست‌هاي پيشگيرانه از ابتلا به ديابت است و از مسئولان مي‌خواهد كه بيشتر به پيشگيري از ديابت توجه كنند تا افراد كمتري به اين بيماري مبتلا شوند.
دكتر اسدالله رجب - رييس انجمن ديابت ايران- درباره‌ي اقدامات اين انجمن براي كاهش مشكلات مبتلايان به ديابت به ايسنا مي‌گويد: تلاش مي‌كنيم كه ديابتي‌ها و مردم را در زمينه پيشگيري و درمان اين بيماري آموزش دهيم و با مسئولان وزارت بهداشت براي رفع مشكلات مبتلايان به اين بيماري رايزني كنيم.
او به مصوبه مجلس درباره بيمه بيماران ديابتي اشاره و تاكيد مي‌كند: چهارسال قبل در مجلس شوراي اسلامي تصويب شد كه ديابتي‌ها بتوانند به‌طور انفرادي بيمه شوند، اما هنوز اين مصوبه اجرايي نشده است.
در شرايطي كه مسئولان بر انجام اقداماتي به منظور كاهش نگراني مالي بيماران تاكيد مي‌كنند، هنوز و با وجود گذشت چهارسال از تصويب قانون بيمه انفرادي مبتلايان به ديابت، اين مصوبه اجرايي نشده است و ديابتي‌ها مجبورند با هزينه‌هاي بالاي بيماريشان دست و پنجه نرم كنند!؟
