صراط: ساکنان همجوار تپه تاریخی قلعه بوینی اردبیل متعلق به عصرهای مفرغ و آهن به دلیل افزایش ارزش زمین درصدد تملک حریم آن برآمدند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فریبرز طهماسبی، سرپرست هیات باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی اردبیل با اعلام این مطلب گفت: با توجه به مطالعات صورت گرفته روی قطعات سفالی به دست آمده از سطح تپه قلعه «بوینی»، این تپه از دوران مفرغ تا دوره تاریخی محل سکونت بوده است .
او افزود: قطعات سفالی شکسته قرمز رنگ مربوط به عصر مفرغ و سفال‌های خاکستری عصر آهن در سطح تپه مشهود است و سفال‌های منقوش مثلثی سبک اردبیل نیز در آنجا شناسایی شدند.
وی گفت: روش کاوش باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی با درنظر گرفتن روش سیستماتیک کاوش‌های باستان شناختی به صورت «لوکوس _لوکوس» صورت گرفت، به این صورت که به هر یک از لایه‌ها و طبقات شناسایی شده در گمانه‌ها که براساس تغییر در نوع بافت، رنگ و داده و یا مشاهده هر گونه سازه معماری لوکوس(شماره بافت) جداگانه‌ای داده شده است.
به گفته طهماسبی، در عملیات تعیین عرصه و حریم تپه بوینی پس از انجام عملیات نقشه‌برداری و توپوگرافی با ایجاد ۱۷ گمانه در جهات اصلی و فرعی و با رعایت عرصه تپه حدود گستردگی آثار تاریخی و به عبارتی بهتر عرصه و حریم تپه مشخص شد.
سرپرست هیات باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی بیانتصریح کرد: در روند کاوش و تعیین حریم در دامنه شمال شرقی تپه دیوار خشتی احتمالا متعلق به عصر مفرغ شناسایی و کشف شد.
او اظهار کرد: در دامنه جنوبی نیز سازه سنگی دامنه استقرار تپه را مشخص کرده و وجود آثار و لایه‌های فرهنگی و همچنین ساختارهای خشتی در قسمت شمال و شمال غربی تپه محدوده گسترش این تپه در جهات شمال و شمالغربی مشخص شد.
طهماسبی تاکید کرد: وجود لایه فرهنگی در جهت شرق تپه و ساختار سنگی در قسمت جنوب غربی دامنه گستردگی آثار را نیز در این دو قسمت مشخص کرد، در نهایت با توجه به آثار و لایه‌های فرهنگی بدست آمده از گمانه‌های ایجاد شده عرصه و حریم قانونی محوطه قلعه بوینی طبق ضوابط عرصه و تعیین حریم مشخص و به صورت نقشه‌ای با محدوده تعیین شده برای تپه ارائه شد.
به گفته او، پس از طرح و تصویب در شورای فنی این استان و سپس در کمیته تعیین حرائم سازمان مرکزی تمامی فعالیت‌های آینده عمرانی کشاورزی و صنعتی با توجه به حریم در نظر گرفته شده برای تپه قلعه بوینی و ضوابط تعیین شده برای حریم آن صورت خواهد گرفت.
وی با اشاره به افزایش ارزش زمین‌های این منطقه با توجه به گسترش شهر اردبیل به طرف اراضی روستای حسن باروق افزود: اهالی منطقه در صدد تملک حریم این تپه تاریخی برآ مده‌اند، اقدامی که بیشترین آسیب‌ها به این تپه ناشی از این حرکت و تخریب‌های انسانی است، چون به دلیل فعالیت‌های کشاورزی و عمرانی در دهه گذشته صورت گرفته است.
طهماسبی گفت: با توجه به مشکلات به وجود آمده بین اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مالکان زمین‌های مجاور این تپه تاریخی نسبت به ساخت و ساز در اطراف تپه تعیین عرصه و حریم آن با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.
براساس این گزارش، تپه قلعه بوینی در سال ۸۷ مورد بررسی قرار گرفت و ۱۵ دی ماه همان سال با شماره ۲۴۳۰۴در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فریبرز طهماسبی، سرپرست هیات باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی اردبیل با اعلام این مطلب گفت: با توجه به مطالعات صورت گرفته روی قطعات سفالی به دست آمده از سطح تپه قلعه «بوینی»، این تپه از دوران مفرغ تا دوره تاریخی محل سکونت بوده است .
او افزود: قطعات سفالی شکسته قرمز رنگ مربوط به عصر مفرغ و سفال‌های خاکستری عصر آهن در سطح تپه مشهود است و سفال‌های منقوش مثلثی سبک اردبیل نیز در آنجا شناسایی شدند.
وی گفت: روش کاوش باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی با درنظر گرفتن روش سیستماتیک کاوش‌های باستان شناختی به صورت «لوکوس _لوکوس» صورت گرفت، به این صورت که به هر یک از لایه‌ها و طبقات شناسایی شده در گمانه‌ها که براساس تغییر در نوع بافت، رنگ و داده و یا مشاهده هر گونه سازه معماری لوکوس(شماره بافت) جداگانه‌ای داده شده است.
به گفته طهماسبی، در عملیات تعیین عرصه و حریم تپه بوینی پس از انجام عملیات نقشه‌برداری و توپوگرافی با ایجاد ۱۷ گمانه در جهات اصلی و فرعی و با رعایت عرصه تپه حدود گستردگی آثار تاریخی و به عبارتی بهتر عرصه و حریم تپه مشخص شد.
سرپرست هیات باستان شناسی تپه تاریخی قلعه بوینی بیانتصریح کرد: در روند کاوش و تعیین حریم در دامنه شمال شرقی تپه دیوار خشتی احتمالا متعلق به عصر مفرغ شناسایی و کشف شد.
او اظهار کرد: در دامنه جنوبی نیز سازه سنگی دامنه استقرار تپه را مشخص کرده و وجود آثار و لایه‌های فرهنگی و همچنین ساختارهای خشتی در قسمت شمال و شمال غربی تپه محدوده گسترش این تپه در جهات شمال و شمالغربی مشخص شد.
طهماسبی تاکید کرد: وجود لایه فرهنگی در جهت شرق تپه و ساختار سنگی در قسمت جنوب غربی دامنه گستردگی آثار را نیز در این دو قسمت مشخص کرد، در نهایت با توجه به آثار و لایه‌های فرهنگی بدست آمده از گمانه‌های ایجاد شده عرصه و حریم قانونی محوطه قلعه بوینی طبق ضوابط عرصه و تعیین حریم مشخص و به صورت نقشه‌ای با محدوده تعیین شده برای تپه ارائه شد.
به گفته او، پس از طرح و تصویب در شورای فنی این استان و سپس در کمیته تعیین حرائم سازمان مرکزی تمامی فعالیت‌های آینده عمرانی کشاورزی و صنعتی با توجه به حریم در نظر گرفته شده برای تپه قلعه بوینی و ضوابط تعیین شده برای حریم آن صورت خواهد گرفت.
وی با اشاره به افزایش ارزش زمین‌های این منطقه با توجه به گسترش شهر اردبیل به طرف اراضی روستای حسن باروق افزود: اهالی منطقه در صدد تملک حریم این تپه تاریخی برآ مده‌اند، اقدامی که بیشترین آسیب‌ها به این تپه ناشی از این حرکت و تخریب‌های انسانی است، چون به دلیل فعالیت‌های کشاورزی و عمرانی در دهه گذشته صورت گرفته است.
طهماسبی گفت: با توجه به مشکلات به وجود آمده بین اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مالکان زمین‌های مجاور این تپه تاریخی نسبت به ساخت و ساز در اطراف تپه تعیین عرصه و حریم آن با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.
براساس این گزارش، تپه قلعه بوینی در سال ۸۷ مورد بررسی قرار گرفت و ۱۵ دی ماه همان سال با شماره ۲۴۳۰۴در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.