به گزارش مسیرآنلاین، اظهارات روحانی در مورد زبان انگلیسی طی روزهای اخیر حواشی زیادی را ایجاد کرد. روحانی در مراسم گرامیداشت مقام معلم که هفته گذشته در سالن اجلاس سران برگزار شد، گفته بود: گفت: «در شبه قاره هند به خاطر اینکه این جمعیت عظیم به زبان انگلیسی تقریبا مسلط هستند شما ببینید که در IT چه کارهایی انجام داده‌اند و چه شغل بزرگی را این شبه قاره به دست آورده است.»
اما نگاهی به لیست کشورهایی که انگلیسی را به عنوان زبان اصلی کشور خود برگزیده‌اند، نشان می‌دهد که تسلط به زبان انگلیسی به تنهایی نمی‌تواند عامل پیشرفت کشورها باشد.
59 کشور در سراسر جهان، زبان انگلیسی را به عنوان زبان رسمی یا زبان ملی خود برگزیده‌اند. این کشورها در سه گروه قابل دسته بندی هستند.
دسته اول شامل کشورهایی نظیر انگلستان، ایالات متحده، کانادا (غیر از ایالت کبک) و استرالیا است که دارای تبار و نژاد انگلیسی هستند و زبان انگلیسی، زبان مادری و تاریخی بخش عمده‌ای از جمعیت این کشورها (اعم از ساکنان اصلی یا مهاجران) بوده است.
دسته دوم کشورهایی هستند که به دلیل تسلط یا استعمار بریتانیا در طول تاریخ، زبان انگلیسی به تدریج به عنوان زبان اصلی این کشورها درآمده است. کشورهایی از قبیل سنگاپور، باهاماس، باربادوس، دومنیکن، گرانادا، جامائیکا، ترینیداد و توباگو، بلیز و گویان در زمره کشورهایی هستند که امروزه انگلیسی به صورت زبان اصلی مردم آنها درآمده است.
دسته سوم نیز شامل کشورهایی است که انگلیسی اگرچه به عنوان زبان رسمی و اداری آنها انتخاب شده است، اما زبانی که اکثر مردم آن کشورها برای محاوره و ارتباطات غیر رسمی استفاده می‌کنند، زبان دیگری است. این کشورها که اغلب مستعمره‌های سابق بریتانیا در سراسر جهان هستند، شامل تعدادی از کشورهای آفریقایی و نیز جزایر واقع در اقیانوس آرام می‌باشند:
ـ کشورهای افریقایی با زبان رسمی انگلیسی: کنیا، غنا، نامیبیا، نیجریه، زیمبابوه، اوگاندا، روآندا، افریقای جنوبی، بوتسوانا، کامرون، گامبیا، لسوتو، لیبریا، مالاوی،سیرالئون، سودان جنوبی، سودان، سوازیلند، تانزانیا، زامبیا
ـ کشورهای آسیایی با زبان رسمی انگلیسی: هند، پاکستان، فیلیپین، سریلانکا
ـ کشورهای جزیره‌ای با زبان رسمی انگلیسی: جزایر ایسلند، ایالات فدرال میکرونزی، فیجی، کیریباتی، جزایر مارشال، پاپوآ گینه نو، ساموآ، جزایر سلیمان، تونگا، تووالو، وانوتو، گویان.
اما جالب اینجاست که بر اساس رتبه بندی صندوق بین المللی پول، بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان در زمره ضعیف‌ترین اقتصادهای جهان قرار دارند. شاخص تولید ناخالص داخلی که در سال 2015 برای 190 کشور جهان تهیه شده است، جایگاه کشورهای انگلیسی زبان را در اقتصاد جهان به خوبی نشان می‌دهد.
در جدول ذیل رتبه اقتصادی کشورهای انگلیسی زبانی که در میان 50 کشور آخر جهان از لحاظ تولید ناخالص داخلی قرار دارند، درج شده است.
برای مشاهده تصویر در سایزبزرگ‌تر اینجا کلیک کنید.
اگرچه کشورهای انگلیسی تبار ( ونه انگلیسی زبان) نظیر امریکا، انگلیس و کانادا در زمره کشورهای با رتبه اقتصادی بالا قرار دارند، اما جدول فوق نشان می‌دهد که 8 کشور از 10 کشور آخر دنیا از لحاظ حجم تولید اقتصادی (GDP) کشورهای با زبان رسمی انگلیسی هستند. همچنین در میان 50 کشور آخر دنیا، 25 کشور انگلیسی زبان قرار دارند.
لذا به نظر می‌رسد آقای روحانی با مشاهده کشورهای انگلیسی تبار ( و نه انگلیسی زبان) دچار این سوء تفاهم شده که ترویج زبان انگلیسی به تنهایی می‌تواند موجب پیشرفت کشورها شود. حال آنکه به نظر می‌رسد مساله کاملا برعکس است؛ یعنی این پیشرفت اقتصادی کشورها است که به تدریج موجب ارتباط بیشتر آن کشور با اقتصاد جهانی و تبعا گسترش زبان انگلیسی در آن کشور می‌گردد، نه اینکه گسترش زبان انگلیسی، تضمین کننده پیشرفت یک کشور باشد. چرا که اگر این گونه بود، هم اکنون کشورهای استعمار زده افریقایی در صدر ملت‌های پیشرفته جهان قرار داشتند.
با این اوصاف باید گفت این سیاست آقای روحانی بیش از هر چیز به داستان همان کلاغ معروفی شباهت دارد که می‌خواست با تقلید راه رفتن کبک، تبدیل به کبک شود.
هرچه باشد ، زبان رسمی بین الملیست که در مکاتبات ومراودات اداری، تجاری ، سیاسی و فرهنگی وعلمی در سطح این کره خاکی کاربرد وسیعی دارد، درسته که ماباید زبان مادری خود را نگه داریم ، ولی بدور از تعصب اگر روزی مثلا زبان افغانی ویا زبان دیگری مورد توافق جهانیان بعنوان زبان رسمی جهانی باشد ، باید آنرا فرا گرفته وسریعا خود را با آنها همسو کنیم.