صراط: انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی در حالی قریب به یک ماه دیگر برگزار می شود که چندین ماه پیش، بحث های مختلفی در بدنه احزاب جریان اصلاحات در خصوص نحوه حضور و سیاست های انتخاباتی این جریان طرح و بیان می شد.
در شرایطی که اصلاح طلبان، انتخابات مجلس شورای اسلامی را تلاشی برای بازگشت به درون حاکمیت و عادی سازی روابط خود با ساختار طرح و بیان می کردند از دیگر سو، نیم نگاهی نیز به تسخیر قدرت و تحلیلی برای دوران پساروحانی داشتند.از سوی دیگر اما حزب کارگزاران سازندگی که سری در دولت مستقر و پایی در جبهه اصلاحات دارد، گرچه از تبعیت خود از تصمیم نهایی سران اصلاحات برای سیاست های انتخاباتی خبر می داد اما از جانب دیگر، طراحی خویش برای انتخابات آتی را هم در کمیته سیاسی خود پخت و پز می کرد تا به عنوان یک ضرورت در مسیر تصمیم و تسلیم اصلاح طلبان قرار دهد.
این طراحی که بی شک بخشی از آن در راستای تغییر آرایش سیاسی کشور و تاکید و تصریح بر شکل گیری جریان سوم در کشور بود از جانب دیگر تلاشی برای تثبیت و استقرار دولت روحانی هم محسوب می شد چرا که اصلاح طلبان این دولت را دولتی میان پرده دانسته و بر ضرورت بهره گیری از موقعیت های دولت مستقر تاکید و تصریح داشتند.
نگاهی به رخدادها، گفتهها و بیان های گذشته نشریات و چهره های کارگزاران نشان می دهد که این حزب بر این باور بوده و هست که تاکید بر میل به مرکز از سوی نیروهای اجتماعی در ایران به شدت در حال رشد بوده و اعتدال با پشتوانه هاشمی رفسنجانی و حلول کرده در دولت روحانی، در مرکزیت جریان های سیاسی قرار خواهد گرفت.
بر اساس همین بینش است که رصد تحولات اخیر نشان می دهد که این حزب از هر اتفاقی برای تقویت سیاست ها و گزاره های مورد تاکید خود بهره می جوید.شاید در این میان یکی از مهمترین محورهای مورد بحث در شرایط کنونی را باید در ماجرای انتخابات مجلس دانست.برای درک این مساله باید در ابتدا این سوال را مطرح کرد که ردصلاحیت های صورت گرفته و تاکید قاطبه اصلاح طلبان برای یارگیری از درون جریان رقیب تحت عنوان اصولگرایان میانه رو، سبب محوریت یافتن کدامین نحله در میان اصلاح طلبان شده است؟
پاسخ به این سوال البته چندان سخت به نظر نمی رسد و ذهن های جوال، سریعا رهنمون به حزب کارگزاران سازندگی می شود.چرا که این حزب بود که طی ماه های گذشته بر ضرورت ائتلاف با آن چه که نیروهای اصولگرایان میانه رو بود با اصلاح طلبان بحث کرده و حتی از ریاست مجلس عارف نیز برای رسیدن به این مهم گذر کرده بود. گرچه این گذر در بطن و متن خود دفع خطرعارف به عنوان یک خطر برای روحانی در سال 96 را نیز برای خود مستتر داشت اما در عرض خود انشقاق اصولگرایان را نیز دنبال می کرد تا همه راه ها به همان تئوری میل به مرکز آنان ختم شود.
حال در این شرایط که اصلاح طلبان بر عاریت گیری از اصولگرایان میانه رو میل نشان داده و این اقدام را اقدامی محتوم ارزیابی می کنند، می توان گفت که این جریان در حال تبعیت از تئوری حزب کارگزاران بوده و به نوعی صلاحیت مدیریت رفتاری خود را به این حزب خواهند سپرد چرا که به باور آنان، حزب کارگزاران در رایزنی با اصولگرایان میانه قرابت بیشتری با جناح راست دارد.
با این تفاسیر همچنین باید گفت که با این شرایط و با این وضعیت، مهمترین پیام به عارف نیز می تواند تاکید بر فراموشی ریاست مجلس آینده باشد.این که این پیام از سوی عارف چگونه تفسیر شده و وی حتی حاضر به ماندن در عرصه انتخابات خواهد شد یا خیر نیز، نیازمند زمان طولانی ای نخواهد بود، یک ماه زمان زیادی نیست.گرچه در انتخابات چند هفته ای باقی است و آخرین تغییرات در خصوص تائید و ردصلاحیت ها هم بزودی اعلام می شود اما می توان گفت کارگزاران نه در ظاهر که در خفا شاید خوشحال ترین گروه سیاسی از نتایج ردصلاحیت ها باشد.
در شرایطی که اصلاح طلبان، انتخابات مجلس شورای اسلامی را تلاشی برای بازگشت به درون حاکمیت و عادی سازی روابط خود با ساختار طرح و بیان می کردند از دیگر سو، نیم نگاهی نیز به تسخیر قدرت و تحلیلی برای دوران پساروحانی داشتند.از سوی دیگر اما حزب کارگزاران سازندگی که سری در دولت مستقر و پایی در جبهه اصلاحات دارد، گرچه از تبعیت خود از تصمیم نهایی سران اصلاحات برای سیاست های انتخاباتی خبر می داد اما از جانب دیگر، طراحی خویش برای انتخابات آتی را هم در کمیته سیاسی خود پخت و پز می کرد تا به عنوان یک ضرورت در مسیر تصمیم و تسلیم اصلاح طلبان قرار دهد.
این طراحی که بی شک بخشی از آن در راستای تغییر آرایش سیاسی کشور و تاکید و تصریح بر شکل گیری جریان سوم در کشور بود از جانب دیگر تلاشی برای تثبیت و استقرار دولت روحانی هم محسوب می شد چرا که اصلاح طلبان این دولت را دولتی میان پرده دانسته و بر ضرورت بهره گیری از موقعیت های دولت مستقر تاکید و تصریح داشتند.
نگاهی به رخدادها، گفتهها و بیان های گذشته نشریات و چهره های کارگزاران نشان می دهد که این حزب بر این باور بوده و هست که تاکید بر میل به مرکز از سوی نیروهای اجتماعی در ایران به شدت در حال رشد بوده و اعتدال با پشتوانه هاشمی رفسنجانی و حلول کرده در دولت روحانی، در مرکزیت جریان های سیاسی قرار خواهد گرفت.
بر اساس همین بینش است که رصد تحولات اخیر نشان می دهد که این حزب از هر اتفاقی برای تقویت سیاست ها و گزاره های مورد تاکید خود بهره می جوید.شاید در این میان یکی از مهمترین محورهای مورد بحث در شرایط کنونی را باید در ماجرای انتخابات مجلس دانست.برای درک این مساله باید در ابتدا این سوال را مطرح کرد که ردصلاحیت های صورت گرفته و تاکید قاطبه اصلاح طلبان برای یارگیری از درون جریان رقیب تحت عنوان اصولگرایان میانه رو، سبب محوریت یافتن کدامین نحله در میان اصلاح طلبان شده است؟
پاسخ به این سوال البته چندان سخت به نظر نمی رسد و ذهن های جوال، سریعا رهنمون به حزب کارگزاران سازندگی می شود.چرا که این حزب بود که طی ماه های گذشته بر ضرورت ائتلاف با آن چه که نیروهای اصولگرایان میانه رو بود با اصلاح طلبان بحث کرده و حتی از ریاست مجلس عارف نیز برای رسیدن به این مهم گذر کرده بود. گرچه این گذر در بطن و متن خود دفع خطرعارف به عنوان یک خطر برای روحانی در سال 96 را نیز برای خود مستتر داشت اما در عرض خود انشقاق اصولگرایان را نیز دنبال می کرد تا همه راه ها به همان تئوری میل به مرکز آنان ختم شود.
حال در این شرایط که اصلاح طلبان بر عاریت گیری از اصولگرایان میانه رو میل نشان داده و این اقدام را اقدامی محتوم ارزیابی می کنند، می توان گفت که این جریان در حال تبعیت از تئوری حزب کارگزاران بوده و به نوعی صلاحیت مدیریت رفتاری خود را به این حزب خواهند سپرد چرا که به باور آنان، حزب کارگزاران در رایزنی با اصولگرایان میانه قرابت بیشتری با جناح راست دارد.
با این تفاسیر همچنین باید گفت که با این شرایط و با این وضعیت، مهمترین پیام به عارف نیز می تواند تاکید بر فراموشی ریاست مجلس آینده باشد.این که این پیام از سوی عارف چگونه تفسیر شده و وی حتی حاضر به ماندن در عرصه انتخابات خواهد شد یا خیر نیز، نیازمند زمان طولانی ای نخواهد بود، یک ماه زمان زیادی نیست.گرچه در انتخابات چند هفته ای باقی است و آخرین تغییرات در خصوص تائید و ردصلاحیت ها هم بزودی اعلام می شود اما می توان گفت کارگزاران نه در ظاهر که در خفا شاید خوشحال ترین گروه سیاسی از نتایج ردصلاحیت ها باشد.