امینی در وبلاگ زنان و جامعه نوشت:
هرجامعه متشکل از گروهها و جنسیتهای مختلف و طرز فکرهای گوناگون است و اولین گروههایی که در جامعه به شکل عینی و طبیعی وجود دارند گروه های جنسیتی هستند .
این بدین معنی است که اولین تفاوتی که در بدو امر ورود به هر جامعه ای به چشم می خورد «زن و مرد» بودن افراد است که بر حسب تفاوتهای طبیعی نقش ها، نیازها، علایق و خواسته های متفاوت دارند و به سبب همین نکات حضور هر دو گروه در مشاغل مختلف ، خصوصا مشاغلی که بهره وری افراد از منافع مادی و معنوی جمعی ناشی می شود ضروری می گردد.
در طول تاریخ به سبب ویژگی زایش و باروری زنان به آنها نقش مادری و همسری و به تبع آن کارهای خانگی سپرده شده است .
اما در دهه های اخیر و با بالا گرفتن بحث مشارکت زنان در عرصه های مختلف، بحث نقش های سه گانه همسری، مادری و شغلی صورتی دیگر گرفته و به شکل جدی تری مطرح می شود و جامعه شناسان زیادی با بررسی موضوع به جنبه های مثبت و منفی آن توجه کرده اند.
فرضیه مخالف اشتغال زنان ایفای چند نقش عمده به صورت همزمان را موجب زایل شدن انرژی محدود فرد می داند و در نتیجه زنان را در پاسخگویی به انتظارات و نیازهای هر دو نقش (خانوادگی و شغلی) که هر دو نیز مستلزم توان و پاسخگویی بالا هستند با کمبود انرژی و در نتیجه ضعف و ناتوانی رو به رو می کند .
بنابر فرضیه مثبت اشتغال زنان، اعتلای نقش چه در مورد زنان و چه در مورد مردان، مشارکت در فعالیت های ارزشمند اجتماعی، موجب ارتقای وضع سلامت فرد می شود.
از این نظر اشتغال برای زنان عزت نفس بیشتری به همراه دارد و می تواند آنها را از پرداختن صرف به امور کسل کننده خانه داری که در نظر آنها ارج و قرب کمتری دارد رهایی بخشد .
اندیشه اسلامی به قضیه انسان بودن زن و مرد در آفرینش با دیدگاهی واحد می نگرد و هر دو را به سازندگی و حرکت دادن تمدن اسلامی در عرصه حیات انسان ها فرا می خواند و مسوولیت انحراف از مسیر یا پایداری در راه عقیده را به طور برابر به دوش هر دو می گذارد.
قرآن کریم از حرکت زندگی زن و مرد به عنوان یک جامعه یاد می کند بی آنکه برای مردان نقشی برتر یا مهمتر از نقش زنان در نظر گیرد و یکی از آن دو را به سبب پرداختن به نقش های ویژه مانند پدر، مادر یا همسر بودن از مسوولیت اصلی اش در بستر حرکت زندگی معاف می کند.
وجود دو بانوی نمونه اسلام در جهان شریعت حضرت فاطمه (س) و نیز حضرت زینب کبری (س) زنانی که به سرنوشت سیاسی و اجتماعی جامعه خویش حساس بوده و رسالتشان را به خوبی انجام داده بیانگر مقام و منزلت زن و نقش آنها در جامعه اسلامی است .
به هر حال اشتغال زنان واقعیتی است که وجود دارد و از جهات گوناگون اجتناب ناپذیر است. بخشی از این اشتغال در خدمت توسعه و بخشی دیگر درخدمت رشد و تعالی فردی و جمعی زنان است.
نتیجه چنین توافقی به نفع مردان، خانواده و جامعه خواهد بود و در این صورت امتیازات اشتغال زنان از حوزه های فردی خارج می شود و خانواده و در نهایت جامعه را در ابعادی مادی و غیر مادی آن دربر می گیرد .