علیرضا فغانی: پوست کلفت شده ام

شما در طول کمتر از یک سال دوبار آن هم به سختی مورد شماتت قرار گرفتید.یکبار برای بازی تراکتور سازی و نفت تهران در آخرین هفته لیگ برتر و یکبار هم در شروع این فصل به دلیل اشتباهی که دربازی پرسپولیس و ذوب آهن داشتید.اما از آنجایی که یکی از داوران بین المللی فوتبال ما هستید برای قضاوت در فینال جام باشگاه های جهان انتخاب شدید.این فاصله زمانی یعنی از محرومیت تا رسیدنتان به فینال جام باشگاه های جهان چگونه گذشت؟
من از این فاصله زمانی ها در دوران حرفه ایم زیاد دیده ام. بعد از بازی های جام ملت هایآسی به خصوص این فاصله و بی اعتنایی ها بیشتر هم شد.البته اهالی فوتبال مشکلات را همیشه می بینند اما خب شرائطی پیش آمد که مردم هم مشکلات داوری و به خصوص مسائلی که من درگیرش بودم  را بهتر دیدند.

آن محرومیت ها برایتان سخت نبود؟
آن اتفاق برایم تعجب برانگیز نبود.من از این موارد زیاد دیده ام.

خود شما چطور؟چگونه است که ادامه می دهید؟
ما حتما پوست کلفتی داریم که ادامه می دهیم.از این به بعد هم کم نمی آوریم.هیچ کاری آسان نیست.به نظرم کار آسان وجود ندارد.کار یعنی سختی .یعنی شما با یک اتفاق بیرونی سر و کار داشته باشی.بالطبع هرکاری دشواری های خاص خودش را دارد.در فوتبال هم هممین طور است.مربیگری ، بازیگری، مدیریتو داوری همگی کارهای سختی هستند که باید بتوانی این سختی ها را تحمل کنی.هزاران هزار نفر درکشورمان هستند که رویای داوری در عرصه بین المللی دارند و برای این رویا تلاش می کنند.فوتبال ما تنها هفت داور بین المللی و نه کمک داور بین المللی می تواند داشته باشد.اگر آن صد ها هزار نفری که به داوری علاقه دارند احساس کنند نمی توانند به این مرحله دست یابندقطعا یک جای کار ما ایراد دارد.چون همه باید بدانند که می توانند روزی به داوری بزرگ تبدیل شوند و انگیزه شان از بین نرود.منظورم این است که باید شرائطی فراهم کینم که افراد مستعد و با انگیزه بتوانند وارد چرخه داوری شوند و در سطح اول فوتبال کشورمان توانمندی های خودشان را مورد سنجش قرار دهند.

رسانه ها ی خارجی در تعریف داوری که قرار بود فینال جام باشگاه های جهان را سوت بزند نوشتند:"فغانی:داور عشق ادبیات و سینما" خودتان در این باره صحبت می کنید؟
خوب شد این را پرسیدید.در فرمی که باید برای فیفا پر می کردم یکی از سوال ها علاقه مندی های شخصی بود.من در آن فرم نوشتم که به نگاه کردن فیلم ها و خواندن کتاب علاقه دارم.واقعیت هم همین است.فیلم نگاه کردن را خیلی دوست دارم و البته تا جایی که وقتم اجازه بدهد کتاب می خوانم و اهل مطالعه هم هستم.

آیا داوری در فوتبال ما راهی است که انتها ی آن به بن بست می رسد؟
وضعیت داوری در فوتبال ما روز به روز بدتر خواهد شد.انواع و اقسام توهین ها و فشار ها علیه داوری است.در این شرائط چه انتظاری دارید؟فدراسیون و باشگاه ها ی ما باید اصلاحات را شروع کنند.همه باشگاه های ما عنوان فرهنگی ورزشی را یدک می کشند اما درزمینه مسائل فرهنگی در بسیاری از موارد بی اعتنا هستیم.از شما سوال می کنم کار فرهنگی چیست؟کار فرهنگی یعنی اینکه ما به هواداران مان تی شرت و کاور بدهیم؟ کار فرهنگی یعنی اینکه بنر بزنیم و رویش شعار بنویسیم؟ کار فرهنگی یعنی اینکه به هوادارن مان کیک و ساندیس بدهیم؟ برنامه ریزی چیز دیگری است.کار فرهنگی یعنی کاری که ما روی ذهن هوادارن انجام داده ایم.آنقدر از لحاظ ذهنی تماشاگرانمان را مهیای دیدن و لذت بردن از فوتبال کرده باشیم که اگر شرائط سختی هم پیش آمد و او احساس کرد در حق تیم محبوبش ناخواسته اجحافی صورت گرفته است بتواند خودش و احساساتش را کنترل کند.بداند کگه آن سوت اشتباه به عمد نبوده ، بداند که قصد و غرضی در کار نیست که تیمش را زمین بزند.بداند که باید احساساتش را کنترل کند و شروع به فحاشی نکند.اما همه اینها حرف های قشنگی است که بارها مطرح کرده ایم.واقعیت این است که عوامل درون زمین وقتی خودشان نمی توانند احساساتشان را کنترل کنند نباید هم به تماشاگران ایراد بگیریم ، نباید هم از تماشاگران انتظار داشته باشیم که خونسرد عمل کنند.آنها درون زمین را نگه می کنند.وقتی درون زمین چیزی جز تنش نمی بینند آنها هم باعوامل اجرایی تیم شان همراه می شوند.من همیشه دلم می سوزد.
 

"فحاشی" این اتفاق برای همه ما سنگین است.نمی توانیم فحاشی نسبت به خودمان یا خانواده مان را تحمل کنیم .این فشار وحشتناک را چگونه تاب می آورید؟
سخت است گفتن این حرف.اما برای من و خیلی از همکارانم این رفتار ها عادی شده است.برای همه ما سخت است اما داوری یعنی تحمل همین فشار ها .به هر حال همان طور که گفتید بعی چیز ها قابل تحمل نیست.ما از آهن ساخته نشده ایم.انسان هستیم.آستانه تحمل درایم.وقتی رکیک ترین فحش ها را می شنویم شاید در قضاوتمان تاثیری نگذارد اما روحیه مان را به هم می ریزد.دلخور می شویم .دلسرد می شویم.اما چه می شود گفت.باید ادامه بدهیم.داوری یعنی اینکه کم نیاورید و ادامه بدهید.هرکاری که به داوری و قضاوت مربوط باشد کار بسیار دشواری است اما به بهانه این فحاشی ها نباید فوتبال را زیر سوال ببریم.در همه جا و در همه مشاغل الان شاهد این بی اخلاقی ها هستیم.مگر در رشته های دیگر این فحاشی ها نیست؟مگر در مشاغل دیگر شاهد این مسائل نیستیم؟چرا، هست ، وجود دارد اما فوتبال به شدت مورد قضاوت مردم قرار می گیرد.فوتبال به شدت چشمگیر است.

بعد از فینال جام باشگاه های جهان و قضاوتی که در این دیدار داشتید آیا تغییری در خودتان احساس می کنید؟ آیا خواسته ای دارید؟
من بعد از فینال جام ملت های آسیا خیلی خواسته ها داشتم. خیلی انتظارات داشتم.اما وقتی از طرف خیلی ها بی مهری دیدم ترجیح دادم رویاهایم را برای خودم نگه دارم و برای رسیدن به این رویاها فقط روی تلا ش خودم حساب باز کنم.در حال حاضر هیچ خواسته ای از هیچ کس ندارم.تغییری در خودم احساس نمی کنم .فقط اینکه با انگیزه تر شده ام تا روزی بتوانم فینال جام جهانی را را قضاوت کنم.این رویای بزرگ من است و می دانم که روزی به آن دست پیدا می کنم.خیلی حرف ها  دارم اما بهتر است خیلی از دردها بین من و خدای خودم باشد.

آقای فغانی چندی پیش بازی بزرگی را قضاوت کردید. فینال جام باشگاه های جهان که یک طرف بازی بارسلونا بود و طرف دیگر ریورپلات.درباره این دیدار صحبت کنید؟
قضاوت در بازی سطح اول دنیا سخت است.تیم های آمریکای جنوبی تیم های جانداری هستند و در کلاس هایی که برای ما می گذارند همیشه موضوع کنترل بازی را مطرح می کنند.فینال جام باشگاه ها بازی خوبی بود. بازخوردهای مختلفی درباره قضاوتم گرفتم. البته دوستان مطبوعاتی بیشتر درباره بازیکنان بارسا سوال کردند که من هم گفتم مسی شخصیت آرامی دارد و بعد از خطا رفتار آرامی از خود نشان می دهد اما نیمار در بازی  همیشه به دنبال خطاست.

برخی اعتقاد دارند شما در رقابت های بین المللی خوش اخلاق هستید اما در ایران این طور نیست.قبول دارید؟
(می خندد) در بازی های آمریکایی جنوبی باید سخت رفتار کرد.دقت کرده باشید در بازی آخر فریاد من بیشتر از بازی های داخلی بوده است.اما مشکل این است که نگاه به داوری بعد از بازی در ایران نسبت به دنیا متفاوت است.مثلا در یکی از رقابت ها داور یک پنالتی را اعلام نکرد و وقتی بازیکن در نشست خبری در این باره صحبت کرد گفت به نظر من پنالتی بود و موضوع همان جا به پایان رسید .اما حالا اگر در ایران داور اشتباه کند این موضوع بیشتر از اشتباهات تیمی پررنگ می شود.