گروه فرهنگی صراط - سخنگوی وزارت ارشاد انتقادات از تک خوانی زنان در اپرای عاشورا را رد کرده و فیلم منتشرشده در این خصوص را هم مربوط به زمان تمرین گروه دانسته و البته همان فیلم را نیز همخوانی عنوان کرده است!
به گزارش گروه فرهنگی صراط، ماجرای اپرای عاشورا که در تالار وحدت روی صحنه رفت، به دلیل آنکه در زمان هایی از اجرای آن، خوانندگان مرد، همه آواز را به همکاران زن خود وا می گذاشتند، حاشیه ساز شد. این البته اولین باری نبود که ماجرای تک خوانی زنان، گریبان گیر وزارت ارشاد می شد و البته مانند دفعات گذشته، پاسخ ارشاد قابل پیش بینی بود.
حسین نوش آبادی، کل ماجرا را از بیخ و بن تکذیب کرده و اجرای گروه مذکور را همخوانی دانسته است نه تک خوانی.
فارغ از این موضوع که اجرای مذکور همخوانی بود یا تک خوانی و اینکه حد صدای مردان در این همخوانی تا میزانی کاهش یافته، نکته دیگری که در سایه این ماجرا، به آن توجهی نشده، حاشیه های اجرای اپرای عاشوراست که در آن، تماشاگران با شور و هیجان و سروصدای زیاد به تشویق اجراکنندگان پرداخته و کف می زنند.
این موضوع برای اجرایی که داعیه مذهبی بودن دارد اندکی عجیب است. چطور می شود اجرای اپرای عاشورا در ماه محرم – ماهی که تمامی کنسرت های عادی کشور متوقف می شوند و توجهات به چند کار ویژه مانند همین اجراهاست – با کف و سوت و هورا کشیدن همراه باشد و آن را در ادای احترام به اعتقادات دینی در ایام محرم دانست؟
ماجرا از این قرار است که در پایان یکی از اجراهای اپرای عاشورا، حاضران در سالن ایستادند و شروع به کف زدن و هورا کشیدن کردند. نصیر حیدریان، رهبر گروه، در این لحظه رو به جمعیت کرد و گفت: «این برنامه میوه کار بود و زحمت شش‌ماهه‌ی علی رهبری که اعضای ارکستر این‌گونه ساز می‌زنند و نگذارید علی رهبری فرار کند.» حرف‌ها به پایان نرسیده بود که بازهم کف زدن‌ها آغاز شد.
رهبری هم پس از این درخواست بازگشت و در پاسخ به ابراز احساسات تماشاگران سخنانی را مطرح کرد. با اتمام صحبت‌های او، حضار و تمام اعضای ارکستر و دو رهبر شروع به کف زدن کردند.
به این ترتیب، فارغ از تاثیرات هنری اپرای عاشورا، آنچه بیش از هر چیز دیگری به شکلی کاملا برجسته دیده می شود، این کف و هورا ها و اعمالی دور از حرمت ماه محرم بود. آیا ارشاد نظارتی روی این بخش از این گونه اجراها دارد؟
به گزارش گروه فرهنگی صراط، ماجرای اپرای عاشورا که در تالار وحدت روی صحنه رفت، به دلیل آنکه در زمان هایی از اجرای آن، خوانندگان مرد، همه آواز را به همکاران زن خود وا می گذاشتند، حاشیه ساز شد. این البته اولین باری نبود که ماجرای تک خوانی زنان، گریبان گیر وزارت ارشاد می شد و البته مانند دفعات گذشته، پاسخ ارشاد قابل پیش بینی بود.
حسین نوش آبادی، کل ماجرا را از بیخ و بن تکذیب کرده و اجرای گروه مذکور را همخوانی دانسته است نه تک خوانی.
فارغ از این موضوع که اجرای مذکور همخوانی بود یا تک خوانی و اینکه حد صدای مردان در این همخوانی تا میزانی کاهش یافته، نکته دیگری که در سایه این ماجرا، به آن توجهی نشده، حاشیه های اجرای اپرای عاشوراست که در آن، تماشاگران با شور و هیجان و سروصدای زیاد به تشویق اجراکنندگان پرداخته و کف می زنند.
این موضوع برای اجرایی که داعیه مذهبی بودن دارد اندکی عجیب است. چطور می شود اجرای اپرای عاشورا در ماه محرم – ماهی که تمامی کنسرت های عادی کشور متوقف می شوند و توجهات به چند کار ویژه مانند همین اجراهاست – با کف و سوت و هورا کشیدن همراه باشد و آن را در ادای احترام به اعتقادات دینی در ایام محرم دانست؟
ماجرا از این قرار است که در پایان یکی از اجراهای اپرای عاشورا، حاضران در سالن ایستادند و شروع به کف زدن و هورا کشیدن کردند. نصیر حیدریان، رهبر گروه، در این لحظه رو به جمعیت کرد و گفت: «این برنامه میوه کار بود و زحمت شش‌ماهه‌ی علی رهبری که اعضای ارکستر این‌گونه ساز می‌زنند و نگذارید علی رهبری فرار کند.» حرف‌ها به پایان نرسیده بود که بازهم کف زدن‌ها آغاز شد.
رهبری هم پس از این درخواست بازگشت و در پاسخ به ابراز احساسات تماشاگران سخنانی را مطرح کرد. با اتمام صحبت‌های او، حضار و تمام اعضای ارکستر و دو رهبر شروع به کف زدن کردند.
به این ترتیب، فارغ از تاثیرات هنری اپرای عاشورا، آنچه بیش از هر چیز دیگری به شکلی کاملا برجسته دیده می شود، این کف و هورا ها و اعمالی دور از حرمت ماه محرم بود. آیا ارشاد نظارتی روی این بخش از این گونه اجراها دارد؟