صراط: علی شمخانی، دبیر شورایعالی امنیت ملی کشورمان اخیراً در جلسه‌ای استانی پیرامون دستاوردهای برجام گفته است: توافق هسته‌ای در صورت تایید نهایی تنها زمینه‌ای برای رفع مشکلات اقتصادی بوده و اقدام اصلی در این حوزه بهره‌گیری از مجموعه ظرفیت‌ها و توان داخلی کشور برای سرعت دادن به رشد و توسعه پایدار است.
به گزارش اعتماد، شمخانی پیش از این نیز هشدار داده است که نباید تصور کرد تمام مشکلات کشور با توافق هسته‌ای حل می‌شود و این تصور از روی تعمد یا جهل به برخی منتقل شده است.
در همین حال، یکی از رسانه‌ها نیز به تازگی از شرط‌گذاری شورایعالی امنیت ملی برای اجرای برجام خبر داده است.
سایت هفته‌نامه یالثارات در خبری به نقل از جواد کریمی قدوسی، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی گزارش داد که شورایعالی امنیت ملی برای اجرای برجام شرط گذاشته است و قرار است گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام نیز با این شروط منطبق باشد.
*ماجرای کشیدن ترمز وعده‌های هسته‌ای به چند هفته قبل از معاهده دولت یازدهم و کشورهای 1+5 در وین برمی‌گردد.
روزهایی پس از بیانیه بیانیه لوزان که برخی تحلیلگران اصولگرا وقوع حتمی توافق را پیش‌بینی کرده بودند و چهره‌های و تریبون‌های جریان سیاسی خاص، آرام آرام زمزمه می‌کردند که «قرار نیست با توافق ارزانی بیاید»!
مثلاً رسول منتجب‌نیا، یکی از فعالان سیاسی بود که در همین زمینه طی یادداشتی در روزنامه شرق از این نوشت که قرار نیست با توافق مسئله گرانی و تورم حل شود.
پس از وقوع توافق وین نیز، صادق زیباکلام طی سرمقاله‌ای در روزنامه شرق نوشت: توافق هسته‌ای، عصای موسی(ع) نیست که به اقتصاد ایران خورده و معجزه کند!
این در حالی بود که صحبت‌ها و مرثیه‌های جریان خاص طی 2 سال گذشته برای ضرورت توافق نهایی، یک عامل انگیزش بیشتر نداشت و آن «حل مشکلات اقتصادی»، «رفع تمام تحریم‌ها» و ید بیضا بودن توافق هسته‌ای بود.
آنها از فلج شدن کشور به واسطه تحریم‌ها سخن گفته بودند. از «باتلاق تحریم‌ها» سخن رانده بودند و از اینکه «زندگی راحت‌تر می‌شود»!
آقای هاشمی در روزهای قبل از توافق وین در گفت‌وگو با رسانه العهد پیرامون اثرات توافق احتمالی اظهار کرده بود:
«اولاً در ایران وضعمان به حالت عادی برمی‌گردد؛ ما در حالت عادی مشکلی در کشور نداریم؛ منابع زیادی در کشور هست که در ارتباط با همکاری‌های خارجی می‌توانیم هم بهتر نقد کنیم؛ هم بهتر بفروشیم و تکنولوژی‌های جدیدی لازم داریم که به‌فرض می‌توانیم آنها را بیاوریم؛ روابط تجاری‌مان تقویت می‌شود؛ تولیدمان خیلی بالا می‌رود؛ ما الآن تقریباً 40 تا 50 درصد ظرفیت تولید نقد سرمایه گذاری شده‌مان راکد است؛ یک دفعه تجارتمان چند برابر و تقویت می‌شود و ارتباطات جهانی ما تقویت می‌شود...خیلی از جاها آماده سرمایه‌گذاری هستند؛ مخصوصاً ایرانیان خارج مایل هستند که به ایران بیایند؛ ما هم ظرفیت بسیار بالایی برای سرمایه گذاری داریم؛ فقط زیرمجموعه پتروشیمی ایران کافیست که یک تمدن بزرگی در سواحل خلیج فارس ایجاد کند؛ نیروهای تحصیلکرده فراوانی داریم که زمینه کار برای آنها فراهم می‌شود؛ در خارج هم که روابط عادی شود زندگی راحت‌تر می‌شود و ایرانیان در داخل و خارج احساس امنیت می‌کنند؛ در مجموع فکر می‌کنم بسیار مفید است»!
جدای از این گفته‌های مضبوط در تاریخ سیاسی ایران؛ صحبت‌های درست دریابان شمخانی درباره توافق هسته‌ای و سطح دستاوردهایش در حالی بیان شده‌اند که افکار عمومی اظهارات رئیس حقوقدان شورایعالی امنیت ملی در مراسم گرامیداشت هفته محیط زیست در خردادماه امسال را نیز به روشنی به خاطر دارند.
روحانی در آنجا اظهار کرده بود: ما وقتی می‌گوییم باید تحریم‌های ظالمانه رفع شود بعضی‌ها چشمان‌شان زیاد نچرخد. تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند. آنها که ملت ما را تحریم کرده‌اند ظلم بزرگی مرتکب شده‌اند اما عده‌ای در داخل هم نمی‌دانستند تحریم چیست.
به گزارش الف، رئیس کابینه یازدهم با بیان اینکه تحریم مانند یک بیماری است که از یک تب کوچک آغاز می شود، گفت: در ابتدا به این تب کوچک توجهی نشد اما وقتی بیمار به زمین افتاد و دیگر نتوانست تکان بخورد به دنبال درمان بیماری رفتیم. بعضی معنای تحریم را نمی‌دانستند!
کسی قصد مچ‌گیری ندارد اما توافقی که به مثابه یک ید بیضا جلوه داده شد، برخی چهره‌های دولت برای آن خواستار برگزاری جشن‌های گسترده شدند و حتی تلاش شد که آب خوردن مردم هم به آن گره زده شود؛ انتظارات کاذبی را ایجاد می‌کند که برون‌رفت از آنها به تلاشی گسترده‌تر از آنچه شمخانی کرده است، نیاز دارد.
نمی‌شود انتظارات کاذب ایجاد شده را در جلسه‌ای معمولی به جهل و تعمد یک عده ناشناس و «بی‌شناسنامه» ربط داد و همه‌ی آنچه که قبل از این بروز کرده است را منسی شده تصور کرد.
رخدادها و کنش‌های سیاسی هرگز در خلأ رخ نمی‌دهند.
قبل از این، محمدعلی نجفی، مشاور اقتصادی روحانی هم اظهار کرده بود که از برخی اظهارات روحانی نگران می‌شود.
به گزارش اعتماد، شمخانی پیش از این نیز هشدار داده است که نباید تصور کرد تمام مشکلات کشور با توافق هسته‌ای حل می‌شود و این تصور از روی تعمد یا جهل به برخی منتقل شده است.
در همین حال، یکی از رسانه‌ها نیز به تازگی از شرط‌گذاری شورایعالی امنیت ملی برای اجرای برجام خبر داده است.
سایت هفته‌نامه یالثارات در خبری به نقل از جواد کریمی قدوسی، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی گزارش داد که شورایعالی امنیت ملی برای اجرای برجام شرط گذاشته است و قرار است گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام نیز با این شروط منطبق باشد.
*ماجرای کشیدن ترمز وعده‌های هسته‌ای به چند هفته قبل از معاهده دولت یازدهم و کشورهای 1+5 در وین برمی‌گردد.
روزهایی پس از بیانیه بیانیه لوزان که برخی تحلیلگران اصولگرا وقوع حتمی توافق را پیش‌بینی کرده بودند و چهره‌های و تریبون‌های جریان سیاسی خاص، آرام آرام زمزمه می‌کردند که «قرار نیست با توافق ارزانی بیاید»!
مثلاً رسول منتجب‌نیا، یکی از فعالان سیاسی بود که در همین زمینه طی یادداشتی در روزنامه شرق از این نوشت که قرار نیست با توافق مسئله گرانی و تورم حل شود.
پس از وقوع توافق وین نیز، صادق زیباکلام طی سرمقاله‌ای در روزنامه شرق نوشت: توافق هسته‌ای، عصای موسی(ع) نیست که به اقتصاد ایران خورده و معجزه کند!
این در حالی بود که صحبت‌ها و مرثیه‌های جریان خاص طی 2 سال گذشته برای ضرورت توافق نهایی، یک عامل انگیزش بیشتر نداشت و آن «حل مشکلات اقتصادی»، «رفع تمام تحریم‌ها» و ید بیضا بودن توافق هسته‌ای بود.
آنها از فلج شدن کشور به واسطه تحریم‌ها سخن گفته بودند. از «باتلاق تحریم‌ها» سخن رانده بودند و از اینکه «زندگی راحت‌تر می‌شود»!
آقای هاشمی در روزهای قبل از توافق وین در گفت‌وگو با رسانه العهد پیرامون اثرات توافق احتمالی اظهار کرده بود:
«اولاً در ایران وضعمان به حالت عادی برمی‌گردد؛ ما در حالت عادی مشکلی در کشور نداریم؛ منابع زیادی در کشور هست که در ارتباط با همکاری‌های خارجی می‌توانیم هم بهتر نقد کنیم؛ هم بهتر بفروشیم و تکنولوژی‌های جدیدی لازم داریم که به‌فرض می‌توانیم آنها را بیاوریم؛ روابط تجاری‌مان تقویت می‌شود؛ تولیدمان خیلی بالا می‌رود؛ ما الآن تقریباً 40 تا 50 درصد ظرفیت تولید نقد سرمایه گذاری شده‌مان راکد است؛ یک دفعه تجارتمان چند برابر و تقویت می‌شود و ارتباطات جهانی ما تقویت می‌شود...خیلی از جاها آماده سرمایه‌گذاری هستند؛ مخصوصاً ایرانیان خارج مایل هستند که به ایران بیایند؛ ما هم ظرفیت بسیار بالایی برای سرمایه گذاری داریم؛ فقط زیرمجموعه پتروشیمی ایران کافیست که یک تمدن بزرگی در سواحل خلیج فارس ایجاد کند؛ نیروهای تحصیلکرده فراوانی داریم که زمینه کار برای آنها فراهم می‌شود؛ در خارج هم که روابط عادی شود زندگی راحت‌تر می‌شود و ایرانیان در داخل و خارج احساس امنیت می‌کنند؛ در مجموع فکر می‌کنم بسیار مفید است»!
جدای از این گفته‌های مضبوط در تاریخ سیاسی ایران؛ صحبت‌های درست دریابان شمخانی درباره توافق هسته‌ای و سطح دستاوردهایش در حالی بیان شده‌اند که افکار عمومی اظهارات رئیس حقوقدان شورایعالی امنیت ملی در مراسم گرامیداشت هفته محیط زیست در خردادماه امسال را نیز به روشنی به خاطر دارند.
روحانی در آنجا اظهار کرده بود: ما وقتی می‌گوییم باید تحریم‌های ظالمانه رفع شود بعضی‌ها چشمان‌شان زیاد نچرخد. تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند. آنها که ملت ما را تحریم کرده‌اند ظلم بزرگی مرتکب شده‌اند اما عده‌ای در داخل هم نمی‌دانستند تحریم چیست.
به گزارش الف، رئیس کابینه یازدهم با بیان اینکه تحریم مانند یک بیماری است که از یک تب کوچک آغاز می شود، گفت: در ابتدا به این تب کوچک توجهی نشد اما وقتی بیمار به زمین افتاد و دیگر نتوانست تکان بخورد به دنبال درمان بیماری رفتیم. بعضی معنای تحریم را نمی‌دانستند!
کسی قصد مچ‌گیری ندارد اما توافقی که به مثابه یک ید بیضا جلوه داده شد، برخی چهره‌های دولت برای آن خواستار برگزاری جشن‌های گسترده شدند و حتی تلاش شد که آب خوردن مردم هم به آن گره زده شود؛ انتظارات کاذبی را ایجاد می‌کند که برون‌رفت از آنها به تلاشی گسترده‌تر از آنچه شمخانی کرده است، نیاز دارد.
نمی‌شود انتظارات کاذب ایجاد شده را در جلسه‌ای معمولی به جهل و تعمد یک عده ناشناس و «بی‌شناسنامه» ربط داد و همه‌ی آنچه که قبل از این بروز کرده است را منسی شده تصور کرد.
رخدادها و کنش‌های سیاسی هرگز در خلأ رخ نمی‌دهند.
قبل از این، محمدعلی نجفی، مشاور اقتصادی روحانی هم اظهار کرده بود که از برخی اظهارات روحانی نگران می‌شود.